Maagd in scherven

Er valt veel te zeggen over de protesten gisteren in Rome – maar dat laat ik aan anderen over. Vrijwel zeker waren het anarchisten die de zaak uit de hand wilden laten lopen, en vrijwel zeker lopen daar heel wat figuren tussen die de boel aansturen vanuit verschillende links- en rechtsextreme fracties. En vrijwel zeker weten veel relschoppers amper hoe ze misbruikt worden voor politieke doelen. Dat gezegd zijnde, hou ik het vandaag bij een beeldje. De gehelmde relschoppers, steevast black bloc genoemd, drongen de parochiezaal van een kerk binnen, pakten een gipsen beeld van Onze Lieve Vrouw van Lourdes van pakweg 90cm hoog en gooiden het op straat aan stukken. Het was geen kunstwerk, maar zo’n afgietsel wat ik ook hier bij mij om de hoek in de religieuze feestartikelenwinkel kan kopen. Als ik toch kazuifels aan het passen ben, zeg maar. Goed, het ding stond er volgens pastoor Giuseppe Ciucci al bijna honderd jaar, maar een kunstwerk is er niet aan verloren gegaan. Zelfs de nazi’s hebben haar met rust gelaten, zei Don Giuseppe nog, want van de Wet van Godwin hebben ze hier nog nooit gehoord.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Berlusconi’s prioriteiten

foto: DonkeyHotey, Flickr.com

Berlusconi heeft het weer gered. Hij kreeg in het zoveelste vertrouwensvotum in het parlement net genoeg stemmen om overeind te blijven. Intussen is het vertrouwen van de Italiaanse burgers in hun leider volgens opiniepeilingen gedaald tot minder dan een kwart van de bevolking.

De nervositeit neemt toe onder Berlusconi’s getrouwen en dat kan leiden tot geprikkelde reacties. In Amsterdam is de Italiaanse ambassadeur Franco Giordano donderdagmiddag tijdens de opening van een grote tentoonstelling over de Etrusken in het Allard Pierson Museum boos weggelopen. De journaliste Andrea Vreede, archeoloog van huis uit, hield een toespraak over machtige Etrusken en maakte een vergelijking met huidige Italiaanse machthebbers, “en dan ontkom je natuurlijk niet aan Berlusconi” aldus Vreede. Ambassadeur Giordano, die geen Nederlands spreekt, verstond deze speech niet. Volgens de journaliste werd hij boos toen zij in haar verhaal een aantal negatieve Italiaanse termen bezigde die de Italiaanse pers met regelmaat gebruikt in artikelen over Berlusconi. Na haar toespraak betrad de ambassadeur woedend het podium en kondigde zijn vertrek aan. Hij weigerde het eerste exemplaar van de tentoonstellingscatalogus in ontvangst te nemen. Een leuke rel dus.
De pogingen van de Amsterdamse burgemeester Van der Laan om de ambassadeur op andere gedachten te brengen hadden geen succes. Van der Laan maakte heel diplomatiek zijn excuses voor het incident, maar merkte ook op dat in Nederland en zeker in een universitaire omgeving, waar de opening plaatsvond, het recht op vrijheid van meningsuiting hoog wordt gehouden. Daar kon de ambassadeur weinig begrip voor opbrengen, liet hij later weten. Inmiddels heeft Minister Rosenthal van Buitenlandse Zaken ook contact opgenomen met Giordano om de rel te sussen. In de diplomatie wint de eer het van de eerlijkheid. Ter wille van ongestoorde politieke en economische verhoudingen wordt de uitingsvrijheid aan de lopende band geofferd.
Andrea Vreede wees er in een terugblik op deze gebeurtenis bij Pauw & Witteman  op hoe zorgelijk de situatie in Italië er onder Berlusconi voorstaat. Dat bleek vandaag ook weer. Het protest ter navolging van de Occupy Wall Street beweging was van alle Europese steden in Rome het grootst en het felst. Terwijl het land op de broodnodige economische hervormingen zit te wachten houdt de politiek zich echter bezig met wetgeving die de baas moet vrijwaren van processen wegens seksuele relaties met minderjarigen. En met wetten die de internetvrijheid zo ingrijpend beperken dat de Italiaanse Wikipedia deze week uit protest op zwart ging. In een nieuw wetsvoorstel staat dat websites binnen 48 uur een correctie moeten aanbrengen als iemand zich benadeeld voelt door bepaalde informatie. Dit staat zo goed als gelijk met de totale afschaffing van de persvrijheid. Als deze wet wordt aangenomen zal het Europees Parlement wellicht opnieuw in actie komen om de Italianen te wijzen op fundamentele rechten waaraan ze zich als lid van de Europese Unie hebben gebonden. Enkele jaren geleden kwamen ze nog met schrik vrij door de steun van onder andere Nederlandse christendemocraten. Zullen Van de Camp en zijn collega’s zich een tweede keer laten verleiden door op seks beluste Italiaanse machthebbers?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Begeerte heeft ons aangeraakt

Dat de linkse politiek niet meer weet waar ze het zoeken moet, is niet alleen in Nederland duidelijk. In Rome verschenen posters van de partij Sinistra, Ecologia e Libertà (“Links, Ecologie en Vrijheid”, SEL) van de charismatische gouverneur van Apulië, Nichi Vendola. De posters tonen de appel van Apple met daarin het logo van SEL en daaronder Ciao Steve 1955-2011.

Bloggers spreken van “kontlikkerij van de radical chic” en van een “verward links” dat niet beseft dat Jobs “een kapitalist” was die regelmatig werd bekritiseerd vanwege de werkomstandigheden in de fabrieken van Apple. “De beroemde uitspraak van de iMan, ‘Stay hungry’, was geen metafoor maar een uitnodiging om allemaal net zo te worden als die superuitgebuite arbeiders waar het succes van Apple op drijft,” schrijft het linksradicale Militant-Blog – let op het logo met het motorhelmpje.

Ook het hoofdkantoor is geschrokken. Vendola zelf is milder dan de motorhelmpjes: “Het genie Steve Jobs  heeft de rol van technologie in het dagelijkse leven radicaal veranderd met zijn uitvindingen. Toch lijkt het me – voor ons die voor gratis software zijn – verkeerd om van het logo van zijn multinational een symbool van links te maken.”

Begeerte heeft ons aangeraakt, klinkt de Internationale, en dat is precies het probleem van links. Er is geen linksmens die niet weet hoe Apples in elkaar worden gezet, maar het blijven de mooie spulletjes van de visionair Jobs die als underdog tegen het grote boze Microsoft waanzinnig populair is geworden. Dat evil genius Bill Gates inmiddels zijn enorme rijkdom inzet voor goede doelen en Jobs, eh… wel… maar… die zwarte coltrui! Zo understated! Zo minimalistisch!

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Golf vluchtelingen Arabische Lente blijft uit

DATA - Arabische vluchtelingen overspoelen als gevolg van de Lente het Italiaanse eilandje  Lampedusa. Italië kan ze niet allemaal aan, dus die enorme stroom asielzoekers trekt de rest van Europa in. Nederland gaat hier ook last van krijgen, Schengen moet nodig op de schop.

Zo was ongeveer de teneur van de berichtgeving afgelopen april en mei in de Nederlandse media als het ging om vluchtelingen als gevolg van de onrusten in de Arabische landen. Nu, een paar maanden later, kunnen we zien of die doemscenario’s ook zijn uitgekomen. Zijn we overspoeld?

Twee typen migranten klopten aan in Lampedusa: asielzoekers en ‘gelukszoekers’. Asielzoekers ontvluchten hun land vanwege geweld of honger, deze mensen komen in aanmerking voor asiel. Gelukszoekers hopen dat er in Europa economische voorspoed op hen wacht. De groep Noord-Afrikanen die vluchtte vanwege het geweld in bijvoorbeeld Libië, komt in aanmerking voor een (tijdelijke) verblijfsvergunning, de groep die vertrok omdat er in hun land economisch (nog) niets verbeterd is niet.

De asielverzoeken die de eerste helft van dit jaar in Europa zijn ingediend, moeten daarom een flinke verhoging laten zien. Er is inderdaad een kleine verhoging zichtbaar, maar het gaat om één of enkele duizenden mensen extra. In de eerste zes maanden van dit jaar vroegen 200 mensen afkomstig uit Egypte, Libië, Tunesië, Jemen en Syrië asiel aan in Nederland. In dezelfde periode in 2010 waren dat er 195 en in 2009 125, blijkt uit cijfers van Eurostat. In totaal is het aantal asielaanvragen in Nederland dit jaar afgenomen. In de eerste helft van 2011 kwamen er 5.710 asielaanvragen binnen, in 2010 op 6.400 en in 2009 vroegen 7.090 mensen in Nederland asiel aan.  De afname in aanvragen van mensen afkomstig uit Irak en Afghanistan zorgt voor een groot deel van de daling.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende