Weekendquote | Afleren

"Ik ben oud genoeg om ervaring te hebben op tal van gebieden. Ik weet dat je een krant koopt als je het laatste nieuws wilt lezen of een baan zoekt; ik weet dat je een cd opzet als je muziek wilt horen; ik weet dat je iemand belt als je ze wilt spreken; ik weet ook dat complexe producten als een encyclopedie en software door professionals moeten worden gemaakt. In de laatste vijftien jaar heb ik dit allemaal moeten afleren - deze en vele andere zaken - omdat ze niet meer klopten." Clay Shirky zegt in het nawoord van zijn boek "Here comes everybody" dat de huidige revolutie niet zozeer een kwestie is van nieuwe dingen maken alswel van oude patronen afleren. Het boek is een lezenswaardige samenvatting van de grote veranderingen die gekomen zijn met de introductie van computers, netwerken, mobiele telefoons en internet.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Douglas Rushkoff: coole Social Media Professor

, door

Op Sargasso bieden we regelmatig plaats aan gastbijdragen. Onderstaande bijdrage is op verzoek geschreven na uitwisselen van informatie over een college van Douglas Rushkoff (zie ook na de meer, vooraf kijken wordt aanbevolen). Steven Kruyswijk geeft op eigentijdse wijze zijn inzichten hierbij.

Ik (@kruithoph) ben als ‘social engineering philosopher’ al een paar jaar geïnteresseerd in het werk van Douglas Rushkoff, een ‘media theorist’ uit New York. Hij wordt vergeleken met mensen als Marshall McLuhan, Robert Anton Wilson en Timothy Leary. Howard Rheingold schiet me ook te binnen; als ik het goed begrijp waren beiden prominent lid van de WELL, een legende in internet collaboratie-land… En last but not least, Rushkoff is een grote fan van onze eigen Johan Huizinga; net als Johan houdt Douglas ervan om cultuur te zien als een groot spel.
Het begon voor mij met zijn essay “Open Source Democracy” dat hij in 2003 schreef voor de Engelse Demos denktank, waarin voor mij duidelijk werd: de overeenkomsten en afspraken waarlangs onze samenlevingen vormgegeven zijn, zijn niet per sé set in stone; ze zijn contrived. De status quo is niet ‘nou eenmaal zo’, het is een samenloop van omstandigheden, waaronder bewust ontwerp op basis van een bepaald mensmodel. Politiek en wetgeving is een soort game software, en daarom herprogrammeerbaar; tegenwoordig ook middels moderne methodes op het web.
Er gloort een mooie nieuwe vorm van business, van politiek, van samenleven, en we lijken het nog nauwelijks door te hebben…

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Quote du Jour

Quote du Jour | Koop maar een spannend boek…

, door

“U vindt dat het wel wat spannender kan? Nee, dat hoeft niet, als u dat wilt, moet u maar een spannend boek kopen” (Geràldo Janssen, wethouder in Strijen)

CDA-wethouder Geràldo Janssen uit Strijen schrijft op zijn weblog voornamelijk over wat hij meemaakt, niet over plaatselijke politiek. Dat levert natuurlijk geen spannende literatuur op (“De openinghandeling werd op vakkundige wijze verricht door niemand minder dan Leontien Zijlaard van Moorsel”), maar ondraaglijke saaiheid is in principe ook een aparte kwaliteit in blogosfeer. En het moet gezegd worden: CDA-wethouder Janssen beheerst die kwaliteit in perfectie. Al na tien zinnen lezen, val je heel diep in slaap.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spotify: de iTunes-killer?

, door
Spotify

Op GeenCommentaar hebben we regelmatig kritiek op de muziekindustrie. De rechtszaak tegen The Pirate Bay bewijst eens te meer dat de industrie een olietanker is die al lekkend niet van een andere koers wil weten. Maar soms zien we toch lichtpuntjes. En één van die lichtpuntjes is Spotify, een relatief nieuwe streaming-toepassing voor muziek op de pc.

Om een voorbeeld te geven van de immense hoeveelheid muziek die de applicatie ontsluit: op dit moment geeft Spotify 2.131.531 resultaten als je zoekt op muziek tussen 2000 en nu, en al deze nummers zijn met een muisklik te beluisteren, zo goed als zonder vertraging. Het systeem gebruikt daarvoor p2p-techniek, waarbij de door jou beluisterde nummers lokaal worden opgeslagen, zodat je ze niet steeds hoeft te downloaden. Tegelijkertijd wordt de muziek vanaf jouw pc weer ge-upload naar andere Spotify-gebruikers.

Het aanbod is niet alleen qua aantal imposant, maar ook heel divers. Goed, ze hebben niet alles, ik zocht bijvoorbeeld tevergeefs naar albums van The Knife en Vive La Fête, maar veel is er wel. Niet al te main stream bandjes als Caesar en The Madd waren bijvoorbeeld gewoon te vinden en direct te beluisteren.

Spotify hoopt geld te verdienen door af en toe reclamespotjes tussen de muziek door af te spelen en door abonnementen te verkopen. En voordat ik het vergeet, dit is allemaal legaal.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende