Waar zijn de bloghelden?

Het bloggen in Nederland lijkt op een kruispunt te staan. In korte tijd verschenen er een aantal boeken over weblogs in Nederland en de kunst van het bloggen. Welke kant gaat het op met webblogs? Is er nog hoop of een toekomst voor bloggen? Of nemen nieuwe speeltjes zoals Facebook en Twitter en iPhone apps de wereld over? Wie interesseert zich nog in de zieleroerselen van de eenzame bloggert op een zolderkamer? Meer dan 140 tekens gebruiken lijkt niet meer in de mode. Sterker nog, het oergevoel komt misschien wel nooit meer terug? Uit de recent gepubliceerde blogboeken "Bloghelden" van Frank Meeuwsen en "Sex, Blogs & Rock-'n-roll" van Ernst-Jan Pfauth borrelt een aantal mogelijke toekomstscenario's op voor het bloggen in Nederland. Welke is volgens u het meest realistisch?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Pokerspel met internetvrijheid

Poker (Wikicommons/Todd Klassy)

De bemoeienis van de overheid met het internet groeit met de dag. En dat geldt niet alleen voor landen als China, Iran of Saoedi-Arabië. Begin juli organiseerde de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken Verhagen samen met zijn Franse collega Kouchner een conferentie over internetvrijheid in andere landen. In een gezelschap van regeringsvertegenwoordigers van 18 landen, ngo’s en bedrijven spraken zij over het beter naleven van internationale verdragen, een gedragscode voor bedrijven die technologie leveren, hulp aan cyberdissidenten en het internationale juridische kader voor het internet. En zij wijdden mooie woorden aan de bescherming van grondrechten op het internet. Nog dit jaar krijgt de conferentie een vervolg in Nederland. Verhagen en zijn collega werken aan een gedragscode met richtlijnen voor de export van internetfilters.

Verhagen heeft kennelijk weinig contact met zijn Nederlandse collega Hirsch Ballin. Deze publiceerde niet kort daarna voor Nederland een concept-wetsontwerp Bestrijding Computercriminaliteit waarin het Openbaar Ministerie volgens Bits of Freedom een censuurknop krijgt. Zonder rechterlijke toetsing zou het OM volgens dit ontwerp straks Internetaanbieders kunnen verplichten een site te blokkeren als er een vermoeden is van een strafbaar feit. Dat is een wel erg ruime formulering waar van alles en nog wat onder kan vallen, van kinderporno tot het downloaden van auteursrechtelijk beschermd materiaal of het toegankelijk maken van gedigitaliseerde oude kranten.

De minister is ook al veel langer bezig met providers tot een afspraak te komen over het blokkeren van (voornamelijk) kinderpornosites. Maar wat er precies gebeurt is nog steeds niet duidelijk. Duidelijk is wel dat de misdadigers er niet door worden gepakt. Het blokkeren van bepaalde sites vanwege het overtreden van de wet, zeggen Bits of Freedom en ook de Europese organisatie voor digitale rechten EDRi, mag geen vervanging worden voor het opsporen en berechten van wetsovertreders.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Harde kritiek op Wikileaks

Snoeiharde kritiek op Wikileaks en nu eens niet van het Pentagon, nee Reporters without Borders noemt in een open brief aan Wikileaks-voorman Julian Assange de actie om 92 duizend geheime documenten over de oorlog in Afghanistan ‘zomaar’ het internet op te slingeren uitermate onverantwoordelijk. Reporters without Borders is een organisatie die het opneemt voor journalisten en bloggers die waar ook ter wereld door overheden en machthebbers worden vervolgd, die weten waarover ze praten. Volgens Reporters without Borders brengt Wikileaks niet alleen het leven van de Afghanen die samenwerken met de coalitietroepen in gevaar maar ondermijnt ze ook nog eens de positie van journalisten. Wikileaks ontloopt haar journalistieke verantwoordelijkheid door informatie niet vooraf te filteren/selecteren, maar wenst wel (als een echt journalistiek medium) haar bronnen te kunnen beschermen? Uiteindelijk zullen de onzorgvuldige acties van Wikileaks leiden tot inperking van de vrijheden op het internet en meer tipgevers en journalisten zullen achter tralies belanden zo meent Reporters without Borders. Lees de open brief na de doorklik

Open brief aan Wikileaks-oprichter

Wiki de Leaking reageerde heel 2.0 via Twitter met een weinig professionele sneer “Reporters Sans Fact-checking Washington has issued some idiot statement, based on a bunch of quotes we never made.” en gaat, ondanks de waarschuwingen van het Pentagon, door met de voorbereidingen om nog eens duizenden documenten te openbaren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bert Brussen: een case tegen de kill switch

Aan of uit? (foto: flickr/mattindy77)

Gisteren kregen we een voorproefje van wat er straks misschien mogelijk zal zijn als het OM de macht krijgt om sites zonder tussenkomst van de rechter op zwart te zetten. Bert Brussen, voltijd journalistieke internet-etter pur sang, kreeg de organisatie op zijn dak. Eerst even wat context. In maart constateerde Brussen dat een twitteraar genaamd MoManagerMo de volgende frisse tweet had geplaatst: “Rijkelijke beloning voor diegene die Wilders z’n keel doorsnijdt. Liefst van rechts naar links, maar van links naar rechts is ook ok.”

Brussen plaatste een screenshot van die tweet op zijn site onder de kop “Wilders met de dood bedreigen doe je zo“. Toegegeven, er is wat weinig context rondom het plaatje, maar als je een paar seconden nadenkt en kijkt op zijn site kan je niet anders dan concluderen dat Brussen tegen de leus ageert en hem niet onderschrijft.

Het OM dacht daar echter anders over, en sommeerde Brussen de gewraakte tweet van zijn site te halen. Het herhalen van een bedreiging is immers ook een bedreiging. Brussen weigerde, aangezien hij het nieuws vond. Na nog een sommatie van het OM en wederom een weigering wordt hij nu ontboden op het bureau om als verdachte gehoord te worden in een bedreigingszaak. Het OM wil hem dus gaan vervolgen wegens het bedreigen van Wilders.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Moeten we het hongerige web bederfelijke data voeren?

Met schaamte zie ik wel eens stukjes van mezelf op internet voorbijkomen, geschreven in een vlaag van boosheid. Stukjes die niet al te vleiend zijn over mensen die ik nu, jaren later, in mijn werk als journalist weer tegenkom. Soms als ik een interviewafspraak maak, hoop ik dat de persoon in kwestie mij niet googled. Sommige informatie zou je van het web willen wissen.

Dat kan niet. Eens geschreven blijft geschreven. Wat je weggeeft aan het hongerige web, krijg je nooit meer terug. Vorige week stond er een fraai verhaal in het New York Times Magazine over dit onderwerp. ‘Privacyprofessor’ Jeffrey Rosen analyseerde daarin hoe een wereld met een olifantgeheugen eruit ziet. Die wereld is niet fraai. Jeugdzondes die je maar blijven achtervolgen. Reputaties die maar niet opgepoetst kunnen worden. Online informatie die steeds meer jouw online status bepaalt, terwijl je zelf steeds minder grip hebt op welke informatie op het web verschijnt.

Je kunt daar vanalles tegen doen. Een censuurknop, zoals minister Hirsch Ballin wil (geen goed idee). Je kunt naar Reputation Defender stappen, een bedrijf dat het web probeert te schonen – uiteraard tegen flinke kosten. Je kunt reguleren. Je laptop dichtklappen en voortaan brieven gaan schrijven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Mag het OM straks voor eigen rechter spelen?

Prikkeldraad (Foto: Flickr/ClayOgre)

Zo in de komkommertijd probeert het demissionaire kabinet Balkenende nog even een verregaande censuurmaatregel te introduceren. Op dit moment is het nog zo dat een website of internetdienst, als daar volgens het OM strafbare dingen op staan, alleen maar door een dwangbevel van de rechter-commissaris van het internet kan worden verwijderd of geblokkeerd.

Als het aan Ernst Hirsch Ballin ligt gaat dat veranderen. Als hij en zijn ministerie hun zin krijgen zal het OM het recht krijgen om sites te laten verwijderen of blokkeren als zij een “strafbaar feit” constateert, zonder tussenkomst van de rechter. De term “strafbaar feit” is breed interpreteerbaar. Het kan uiteraard om kinderporno gaan, maar ook om een site die youtube-filmpjes embed die volgens BUMA auteursrechtelijk beschermd zijn. Of cartoons, natuurlijk.

Deze regel vraagt er om misbruikt te worden. Want pas achteraf wordt door de rechter getoetst of de verwijdering of blokkering terecht was. Maar dan is het leed vaak al geleden. De burger of bedrijf die onterecht werd aangepakt krijgt dan bijvoorbeeld wel gelijk, maar zijn in de tussentijd wel geïntimideerd waardoor ze toch stoppen met de activiteit. Daarnaast is het heel goed mogelijk dat informatie in opdracht van het OM permanent gewist is. Zo krijgt het OM buiten de rechtsgang om toch nog haar zin. En hoe lang gaat het duren voordat iemand achteraf gelijk krijgt? Is dat een procedure van uren, of van dagen, weken, maanden? Hoogstwaarschijnlijk dat laatste, en in de tussentijd blijft de site onbereikbaar. Dat zou de doodsteek kunnen zijn voor een blog of bedrijfssite.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Netwerkneutraliteit of gereguleerde markt?

T-Mobile wil dat Google mee gaat betalen voor het dataverkeer dat ze veroorzaken met hun dataintensieve diensten, zoals YouTube. De organisatie Bits of Freedom en Consumentenbond zijn tegen, wegens de schending van “het open karakter van het internet.” Op zich is dat een goed punt, maar er zijn ook goede argumenten de andere kant op en die blijven toch vaak wat onderbelicht.

Ten eerste is het al zo dat er nu al geen sprake is van een volstrekt open internet. Het artikel op Tweakers geeft al het voorbeeld van Vodafone, dat ?5,- per maand extra vraagt voor het gebruik van VOIP-diensten. Logisch, want dat zijn gespreksminuten die Vodafone misloopt. Het is ook zo dat bij goedkope internetabonnementen al vaak geen toegang tot nieuwsgroepen zit en dat het expliciet verboden is om een FTP-server te draaien. Wie dat wel wil is aangewezen op een duurdere provider als bv XS4All.

Uiteindelijk moeten er hier wel goede afspraken over worden gemaakt, anders wordt het een rommeltje. In principe zijn er drie mogelijke modellen:

1. Netwerkneutraliteit.
Dit betekent dat alle data vrij toegang heeft tot het hele internet. Dit is waar Bits of Freedom en de Consumentenbond voor pleiten en ook iets dat veel linkse partijen in hun verkiezingsprogramma hadden staan. Dit heeft als voordeel dat het een eenvoudig en overzichtelijk systeem is. Het nadeel is dat je als consument niet kan kiezen: ook oma die alleen af en toe een mailtje wil sturen en een puzzel wil doen zit vast aan het hele internet. Als het echt volledig wordt ingevoerd – dus met iedereen verplicht ook alle nieuwsgroepen en volledige FTP- en Telnet-toegang, zou dat een fikse prijsverhoging kunnen betekenen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Close the loop

klik hier om film te piraten!Nu The Pirate Bay verboten is maar dat verbod vooralsnog op geen enkele wijze inhoud krijgt via de Nederlandse rechter moet de copyright industrie en hun lobbbyorganisaties een lastige keuze maken; gaan we onze klanten voor de rechter slepen of niet? Voor het voortbestaan van de lobbyclubs is dit een cruciale vraag.

Aangezien de kosten van het bevechten van downloaden veel hoger zijn dan de opbrengsten moeten grote entertainment bedrijven voortdurend overtuigd worden dat al die kosten indirect, of in ieder geval op langere termijn iets opleveren. Niemand heeft zin om een niet-effectieve lobbyclub te financieren, ook al zeggen die clubs zelf dagelijks meerdere sites uit de lucht te halen.

Het verharden van de strijd is waarschijnlijk wel goed voor aanbieders van innovatieve diensten zoals proxy’s die je internetverkeer via andere landen laten lopen. Daarnaast zijn er nog veel complexere en slimmere dingen die geoefende internetgebruikers kunnen doen om detectie te ontlopen. Net als het downloaden zelf zullen deze de komende jaren goedkoper en gebruikersvriendelijker worden zodat uiteindelijk iedereen die het wil er gebruik van maakt.

Verder zal iedere poging tot aanscherpen van online toezicht het offline delen van bits aantrekkelijker maken. Met terabyte harddisks en 32-gigabyte MicroSD-kaarten is de bandbreedte van je binnenzak waarschijnlijk hoger dan de kabel of DSL verbinding. Technisch is er dus niet veel te doen aan het feit dat mensen bits delen en eventuele morele bezwaren verdampen door het gedrag van de industrie zelf sneller dan de Groenlandse ijskap.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

België en copyright: hoe het dus niet moet

Let op, copyright! (plaatje: citaatrecht, verdorie!)

Hier op GC linken we graag naar onze bronnen. Daarbij pakken we een stukje relevante tekst, en linken die naar de pagina op de website waar we onze tekst op baseren. Dus niet naar de voorpagina van de site. Dit heet deeplinken, en het is wat het internet groot heeft gemaakt.

In de Belgische krantenbranche denken de kranten echter anders over deeplinken. Daar is op dit moment een campagne bezig waarin de Belgische stichting Reprocopy het publiek voorlicht wat wel en niet mag. En wat wel en niet toegestaan is is op z’n zachts gezegd nogal vreemd. Voor ons is dit van belang omdat wij ook linken naar Belgische kranten. Een paar opmerkelijke eisen uit de campagne:

Enkel de titel en een beperkt aantal karakters (max. 150) mogen worden gereproduceerd (geen foto?s!).

Dat van de foto’s snap ik, hoewel ook deze volgens het Nederlandse citaatrecht gebruikt mogen worden (indien ze noodzakelijk zijn voor het artikel en niet gearchiveerd worden). Maar de limiet van 150 karakters is in tegenspraak met het Nederlandse en Belgische citaatrecht, waarin zo’n arbitrair aantal karakters nergens genoemd wordt.

Vóór het linken moet duidelijk zijn naar welke website er wordt gelinkt, m.a.w. correcte bronvermelding, nl. de naam van een krant of website, de volledige titel van het artikel en de datum van het artikel.

Vorige Volgende