Closing Time | Zwarte bladzij volgens Zappa

https://www.youtube.com/watch?v=aDQE82ElyJg Er is één zwarte bladzijde in de geschiedenis waar wél plezier aan valt te beleven. De nazaten van Frank Zappa spelen hier hun versie van ‘The Black Page’. Het verhaal gaat dat Frank Zappa er achter kwam dat musici een hekel hadden aan bladmuziek dat zwart zag van de grote hoeveelheid noten. Hij schreef dus een partituur, niet alleen met een massa noten, maar ook met een grote diversiteit aan ritmes. Er bestaan twee delen. Het eerst deeltje is oorspronkelijk geschreven voor slagwerk. Het tweede deeltje bevat ook melodieën  en akkoorden en kan door meerdere instrumenten worden gespeeld. Wie een beetje noten kan lezen, kan proberen met deze video mee te tikken of, bij wijze van, mee te spelen als je toevallig een blokfluit bij de hand hebt. De meest oorspronkelijke versie van The Black Page 1 en 2, beluister je hier (#1) en daar (#2).

Door: Foto: Ted (cc)

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Pista (Fresh Start)

, door

Los Bitchos. Dat klinkt Spaans, maar de band komt uit Londen. Psychedelische surfrock, de soundtrack van een Quinten Tarantino-film, retromuziek, Zuid-Amerikaans feestgevoel, vintage en futuristisch in één song. En Los Bitchos doen het zonder woorden, alles instrumentaal dus.

Closing Time | The Best Of Edmundo Ros

, door

Fijne, warme dansmuziek, bigband, rumba, mambo, lekkere blazers, dito percussie. Nostalgie uit zorgelozere tijden lijkt wel.  De vader van Edmundo Ros kwam uit Schotland en zijn moeder uit Venuzuela, daar komen muzikale kinderen van. En als je ‘best of’ twee elpees beslaat, dan lag je toen kennelijk goed in de markt.

Zitten we alleen nog met die hoes. Die kan nu dus niet meer. Die hoespoes. Mooie dame, daar niet van. Maar.  Trouw keek laatst terug op hoe de cover van Remco Camperts roman ‘Hoe ik mijn verjaardag vierde’, tot stand kwam. En hoe de modellen en de werkneemsters van uitgeverij De Bezige Bij er op terugkeken en hoe ze er nu over dachten.

Closing Time | Maria También

, door

 De Closing Time van 9 augustus had ‘m al, Khruangbin. Ik kende van die band maar één song, Texas Sun, en die was me eigenlijk niet zo bijgebleven, wist me niet te pakken. Maar dat ligt anders bij Maria También, een instrumentaaltje dat ook 45 jaar geleden gecomponeerd had kunnen zijn. En wie zei er dat bassisten altijd van die suffe types zijn?

Closing Time | Attraction

, door

Hoewel het grootste deel Closing Time vocaal van aard is (je onderhoudt een weblog tenslotte om je stem te verheffen nietwaar?) komt er best wel eens wat instrumentaals voorbij. Dat dan weer veelal in groepsformaties. Soms een solostuk of wat.

Vandaag nog een solo dagsluiter. Percussionist Christoph Sietzen op marimba en vibrafoon, met een korte versie van ‘Attracation’, oorspronkelijk een 10 minuten durende compositie van Emmanuel Séjourné (ook een percussionist).

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Mededeling

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.