Fijne, warme dansmuziek, bigband, rumba, mambo, lekkere blazers, dito percussie. Nostalgie uit zorgelozere tijden lijkt wel. De vader van Edmundo Ros kwam uit Schotland en zijn moeder uit Venuzuela, daar komen muzikale kinderen van. En als je ‘best of’ twee elpees beslaat, dan lag je toen kennelijk goed in de markt.
Zitten we alleen nog met die hoes. Die kan nu dus niet meer. Die hoespoes. Mooie dame, daar niet van. Maar. Trouw keek laatst terug op hoe de cover van Remco Camperts roman ‘Hoe ik mijn verjaardag vierde’, tot stand kwam. En hoe de modellen en de werkneemsters van uitgeverij De Bezige Bij er op terugkeken en hoe ze er nu over dachten.
Reacties (6)
Los van de muziek. Aan het luisteren terwijl ik dit tiep.
Naar mijn mening kan een hoes met een lekkere vrouw best, net als een met een lekkere man. Van mij hoeft het niet, koop zelden vanwege een lekkere poes of lul. Maar ik begrijp dat het een selling, sfeer, ding kan zijn.
Wat niet meer kan is mensen in zoiets rollen zonder dat ze echt weten waar het over gaat. Of, ffs zelfs zonder betaling, of dat ze het gevoel hebben dat ze ‘nee’ kunnen zeggen zonder hun baan kwijt te raken. Of in een iets lichter geval, maar marginaal minder ‘vervelend’ aangezien voor (en ja, dat kan jaren bij de koffie en borrel doorgaan) niet meedoen, afvalligen, preuts, niet van deze tijd, kenau, frigide, na ja etc.
Ik heb echt mijn vingers gekruist voor de jonge vrouwen en soms mannen, dat ‘nee’ zeggen gewoon kan.
En dan kunnen zulke covers ook gewoon weer.
Best of?
De eerste twee nummers zijn erg bekend, mij lijken het covers.
Die boekcover van Campert was natuurlijk zwaar ironisch. Maar ja, leg dat die nieuwe fatsoensdominees van tegenwoordig maar eens uit. Niet te doen man. Het was inderdaad een zorgeloze tijd, die je alleen kan begrijpen als je die zelf live hebt meegemaakt. Nee, nooit geen spijt van gehad.
I
So what? Is het daarom geen probleem dat vrouwen onder druk werden gezet om te poseren, terwijl ze dat liever niet hadden gedaan? En dat ze ook nog eens niks betaald kregen voor dat modellenwerk? Zou dat voor die vrouwen ook zo zorgeloos zijn geweest? Of interesseert je dat niet?
“Of interesseert je dat niet?”
Nee, niet zo boeiend. Gaat over evenementen uit een ander tijdvak met een andere cultuur en een andere mores, die we niet meer kunnen veranderen. Das war einmal. Of ik me daar nu wel of niet druk overmaak, het blijft zo. In de modieuze woke-canon is het geweldig hip bij een bepaalde elite om mensen uit een andere tijd alsnog langs de laatstgeldige, morele meetlat te willen leggen, om hun eigen deugdzaamheid te profileren. Ik heb daar gelukkig niks mee. Ik zou dat zo willen houden.
Nee, we kunnen het niet veranderen. En wat mij betreft hoef je er ook niemand om te veroordelen. Maar je kunt wel lessen trekken uit het verleden. Achteraf concluderen dat het misschien toch niet voor iedereen zo zorgeloos was als jij dacht. Met jouw #3 wek je de indruk dat dat voorschrijdend inzicht niet aan jou is besteed. Met je pogingen om je daar onderuit te draaien en je dooddoeners over een “modieuze woke-canon” bevestig je die indruk.