Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Closing Time | Leighton Meester feat. Scott Grimes – That’s all I’ve got to say
, door
Als rechtgeaard Trekkie ben ik ook groot fan van The Orville. Sterker nog, stiekem vind ik die leuker dan alle Star Trek-series die nu draaien; Discovery, Picard, Lower Decks en Prodigy (die laatste 2 zijn animaties en ook aanraders als je géén Trekkie bent, vooral Lower Decks is erg lollig. Prodigy richt zich wat meer op de kiddies). Of nou, het ik word er in elk geval net zo enthousiast van. Jammer genoeg is het laatste seizoen alweer een tijdje geleden, en ik geloof dat het nog niet zeker is of er een nieuwe komt. Al vermoed ik van wel, want de fan-talk is immens.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Closing Time | My Brain + Sharks
, door
Wat een bijzondere band was dat Morphine ook: een saxofoon, een drum en een bas met twee snaren. En de zang van Mark Sandman. Geen gitaar? Nee, geen gitaar, ook geen toetsen. Dat geeft bij elkaar een geheel eigen geluid.
En dan zijn er ook nog die teksten. Er is een song van Morphine waarin Mark Sandman verhaalt over een lege kartonnen doos die hij krijgt toegestuurd, en dat hij dan een lege doos terugstuurt. Enfin, verderop in het verhaal zwemt hij in zee en daar kwam een lege kartonnen doos voorbij dobberen waar hij in kroop. Dat was het wel zo’n beetje, geen afloop, geen einde, geen betekenis, gewoon een raar verhaaltje – met een prachtige sax.
Closing Time | Something Has to Change
, door
De geschiedenis herhaalt zich…
… is het nou zo moeilijk dat te veranderen?
De geschiedenis herhaalt zich…
… iets zal er moeten veranderen
De geschiedenis herhaalt zich…
… iets kan er veranderen
Amber Mary Bain, a.k.a The Japanese House met Something Has to Change
Closing Time | Prince In A Paupers Grave
, door
Dan lees je over een beetje een blufferige lawaaiband die bij je in de buurt optreedt. En je bent die avond nog vrij ook. Dan ga je erheen, ik, in ieder geval. Plus nog je broer en wat vrienden die nog nooit van Carter The Unstoppable Sexmachine hadden gehoord, (‘Carter the what?’) maar die afgingen op de suggestie die hing om de bandnaam, en ook vrij waren. En ook wel een biertje en vertier wilden. En dan maak je een optreden mee van wat dan de nieuwste sensatie zou zijn aan de andere kant van Het Kanaal: veel geluid, veel lichten en rook ook. En veel bier. Maar in het repertoire van Carter The Unstoppable Sexmachine lag een pareltje verscholen: Prince In A Paupers Grave. Dat bleek onder alle rook en alle stroboscopen gewoon een mooi walsje en een goed liedje ook.
Closing Time | Race For The Prize
, door
De band, The Flaming Lips, op het podium in Oklahoma in plastic bubbles. Het publiek alleen of met z’n twee in een plastic bubble en de crowdsurfer ook in zijn plastic bubble dobberend over de andere bubbles. Je mag alleen uit je bol gaan als je naar de wc wil. Dan is daar een knopje voor, dan mag je naar buiten met een maskertje voor en krijg je een escorte mee. Allemaal coronaproof, dat is het idee.
Closing Time | Mirah
, door
Mirah Yom Tov Zeitlyn, beter bekend onder haar artiestennaam Mirah, is een Amerikaanse zangeres. Ze maakt indie-pop met aardige rafelrandjes. Zoals hier, op cold cold water, uit 2002.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.