Egyptische rechtbank schrapt zaak tegen Mubarak

Een Egyptische rechtbank heeft zaterdag de aanklacht, wegens de dood van 238 demonstranten tijdens de revolutiedagen van januari en februari 2011, tegen de voormalige president Hosni Mubarak terzijde gelegd. Hetzelfde geldt voor vergelijkbare aanklachten tegen Mubaraks minister van Binnenlandse Zaken, Habib al-Adly, en vier van diens adjudanten. De uitspraak, welke leidde tot protesten waarbij twee mensen omkwamen en 85 demonstranten werden opgepakt, vormt nieuw bewijs dat ex-veldmaarschalk Abdel-Fatah el-Sisi aan het hoofd staat van een land dat het recht met voeten treedt en waar de de rechterlijke macht corrupt is. In totaal werden in de dagen van de 25 Januarirevolutie van 2011 ongeveer 850 mensen gedood. Het niet-ontvankelijk verklaren van de aanklacht tegen Mubarak, maar meer nog tegen zijn minister van Binnenlandse Zaken en diens medewerkers, bevestigt dat niemand ooit voor de dood van deze demonstranten verantwoordelijk zal worden gehouden. Eerder werden in diverse processen ook al politieagenten vrijgesproken die demonstranten hadden gedood.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Enric Borràs (cc)

Weinig revolutionairen, maar veel steun voor revolutie

Eergisteren was het een jaar geleden dat Khaled Said door de politie van Alexandrië werd doodgeslagen nadat hij getuige was geweest van een drugsdeal van twee agenten. Enkele honderden demonstranten herdachten dit in Cairo met een demonstratie tegen politie-willekeur. Hier één van hen met een poster van het verminkte lijk van Khaled Said bij het ministerie van Binnenlandse Zaken. (Foto Hossam Hamalawy).

Twee tegelijk verschenen enquêtes – een van het International Republican Institute (IRI), de andere van Gallup Abu Dhabi – bevestigen dat de Egyptische bevolking en masse achter de omwenteling staat die Mubarak de laan uitstuurde. Om en nabij de negentig procent in beide onderzoeken is er blij mee dat hij weg is. Een meerderheid verwacht ook dat het nu beter zal gaan met Egypte (90% – IRI) en een veel groter aantal mensen dan voorheen heeft het gevoel dat de economie- die in slechte staat verkeert –  nu kan opkrabbelen (Gallup: 46% – was 15% vóór de revolutie). Gallup meldt ook dat veel minder mensen nu – na de revolutie nog zouden willen emigreren. Vóór de revolutie was dat 23%, nu nog 11%.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: moe van de macht

[qvdd]

I was very unhappy about yesterday. I do not want to see Egyptians fighting each other

De Egyptische president Hosni Mubarak betreurt het dat zijn aanhangers zo ontzettend op de demonstranten tegen zijn regime hebben ingehakt. Ook is hij ‘moe van de macht‘, vertelde hij aan verslaggeefster Christiane Amanpour.

Vandaag wordt in Cairo opnieuw gedemonstreerd, maar het pleit lijkt beslecht: eerst worden de journalisten verwijderd, daarna wordt het centrale plein met geweld leeggeveegd.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de dag: Overdracht van de wettelijke macht

[qvdd]

Tegen het Egyptische volk is gezegd dat er een overdracht van de wettelijke macht is geweest, maar het is nog niet duidelijk of die overdracht direct, zinvol of voldoende is.

Barack Obama bemoeit zich nog steeds een beetje met Egypte, maar doet niet echt een uitspraak over Mubarak. Waarschijnlijk was het aanblijven van Mubarak voor de VS net zo’n verrassing als voor de rest van de wereld.

Volgens Wilders is de ene dictatuur de andere niet

Volgens Wilders is de ene dictatuur de andere niet

Wel Mubarak, geen Mubarak, zolang de fascistische islam niet wordt verdrongen zal Egypte niet vrij zijn. Islam en vrijheid gaan niet samen.

De stem des volks is voor Geert Wilders kennelijk alleen relevant als het om zijn eigen kiezers gaat. Alle anderen gunt hij liever een dictator dan hun eigen democratie. Bijster veel vertrouwen in het Egyptische volk spreekt er niet uit.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.