COLUMN - Nog altijd wordt er in Frankrijk heftig geprotesteerd tegen adoptie door homostellen. Maar vreemdgaan lijkt oké te zijn.
De beelden van de maîtresse van Mitterand, naast zijn echtgenote aan het graf, gingen ooit de wereld over. Met bewondering/verbijstering/jaloezie werd er vanuit de rest van de wereld gekeken naar de schijnbaar moeiteloze wijze waarop beide vrouwen elkaars verdriet om dezelfde man verdroegen. Frankrijk, het land van amour, films vol (niet) functioneel naakt, ingewikkelde relaties en een vrije seksuele moraal.
Uit dat Frankrijk is het succes van Gleeden geboren: een buitenechtelijke datingsite van Amerikaanse origine, maar groot in Frankrijk. Gleeden adverteert op enorme billboards in alle metrostations. Wekenlang zag ik de poster van een wat ordinair aandoende bruid die haar vingers achter haar rug kruist. Op het moment dat ze eeuwige trouw belooft, liegt ze. En dat is oké in Frankrijk. Want tot mijn verbazing bleven de posters onbeschadigd hangen. De Fransen keken ernaar en dachten blijkbaar: dat moet kunnen, zo’n site die vreemdgaan faciliteert. Nooit zag ik een protestleus op een van de posters, laat staan een scheur. Geen cri de coeur van een bedrogen echtgenoot, geen noodkreet van een kind dat het huwelijk van z’n ouders zag stranden. Fransen en de seksuele moraal, het blijft verbazen.