De nieuwe Holocaustontkenners

De geschiedenisvervalsing van rechts is gearriveerd bij het Heilige der Heiligen: de Holocaust. Niet langer is de Holocaust de door een met blanke suprematie geobsedeerd, racistisch rechtsnationaal regime georganiseerde, grootschalige en industriële moordpartij op het Joodse volk: het is een islamitisch dingetje geworden. Wie dit ontkent, krijgt als antwoord het bezoek aan Hitler van de Grootmoefti van Jeruzalem, Amin al-Husseini. Dit vond plaats eind november 1941, toen de Einsatzgruppen van de SS achter de linies aan het Oostfront allang bezig waren het “Joodse probleem” in de bezette zones – op weinig industriële manier – op te lossen. Het was bijna twee jaar na de beruchte rede van Hitler in de Rijksdag van 30 januari 1939:

Quote du Jour | Legally speaking, I am innocent

His dreams often end in screams. The screams turn into thunder, the thunder into humming and the humming into silence. They are the sounds of death from the gas chambers.

Gröning, though, didn’t kill anyone. He didn’t pour Zyklon B into the shafts or burn the piles of dead. He watched. He stood there, shocked at first, then indifferent. It became a routine.

Oskar Gröning was boekhouder in Auschwitz. Hij telde het geld dat de Joden in moesten leveren bij aankomst in het kamp. Hij zag de gruwelen, de gaskamers, de lijkverbranding. Hij is een van de weinige SS-ers die nog in leven zijn.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: copyright ok. Gecheckt 24-10-2022

De Arabist en de Moefti

ACHTERGROND - Hans Jansen wijt de Holocaust aan de tussenkomst van de Grootmoefti van Jeruzalem, haj Amin al-Hoesseini. Een staaltje holocaustrevisionisme dat wordt weersproken door de historische bronnen – die Jansen duidelijk niet kent.

De koppen schreeuwen me in het gezicht: “The Mufti of Jerusalem: Architect of the Holocaust”; “From Himmler with Love: “His Eminence, the Grand Mufti, In Remembrance”; “The Smoking Gun: The Auschwitz Blueprints and The Mufti”. Het is 2010 en ik bevind me op het weblog van Pamela Geller.

Volgens Geller verzwijgt de Duitse regering de locatie van een appartement waar een paar jaar eerder een bouwtekening van concentratiekamp Auschwitz is gevonden om te voorkomen dat de wereld te weten komt dat niemand minder dan haj Amin al-Husseini, grootmoefti van Jeruzalem, de architect van de Holocaust is geweest. Al-Husseini was namelijk dikke mik met Heinrich Himmler moet u weten, en één plus één is twee.

Maar goed, deze haatpropagandiste beweert ook dat Obama de onwettige liefdesbaby is tussen Malcolm X en een militant-marxistische porno-actrice; dat de Moslimbroederschap onder leiding van diezelfde Barack Hussein Obama het Witte Huis bestiert; en dat Geert Wilders een levende legende is die ons zal verlossen van het islamofascisme. Ik wil maar zeggen: dat wijf is knettergek.

Foto: Der Grossmufti von Palästina vom Führer empfangen. Der Führer empfing in Gegenwart des Reichsministers des Auswärtigen von Ribbentrop den Grossmufti von Palästina, Sayid Amin al Husseini, zu einer herzlichen und für die Zukunft der arabischen Länder bedeutungsvollen Unterredung. 9.12.41 Presse Hoffmann copyright ok. Gecheckt 15-11-2022

Damals wie Heute

BRIEF - Beste Hans Jansen,

Leuk stukje weer op GeenStijl. Denk nu niet dat ik in de val ga trappen en lange geschiedkundige verhandelingen over de Wannsee-conferentie ga schrijven om je ongelijk aan te tonen, want de kleine Leute die GeenStijl lezen, willen dat allemaal toch niet lezen en nog minder geloven.

Luister, Jansen. Je bent beoogd Europees parlementslid voor een partij die het Marokkanenprobleem in de Tweede Kamer heeft geagendeerd. Dat verschrikkelijke woord is in het Duits Marokkanerfrage. Ik zou als ik jou was, voordat ik begon over wie toch de Endlösung der Judenfrage zou hebben veroorzaakt, eerst bedanken voor de twijfelachtige eer om voor de PVV naar Brussel te gaan.

Want kijk eens, Jansen. Je hoort bij een partij die de islam minachtend een woestijngeloof noemt. In het Duits is woestijngeloof Wüstenreligion. Het Duits, dat ook de termen Waldvolk en Wüstenvolk kent. Dus als ik jou was, zou ik voordat ik over de Groot-Moefti van Weetikveel begon, me eerst met het grootst mogelijke misbaar distantiëren van deze eenmansclub.

Snap je, Jansen, je maakt deel uit van een beweging die alle malheur van de kleine man ophangt aan één minderheidsgroep. De moslims, en in het bijzonder de Marokkanen, worden voorgesteld als zijnde het grootste ongeluk dat ons land heeft getroffen. Ongeluk is in het Duits Unglück. Tsja. Je weet al waar dit naartoe gaat, natuurlijk. Dus als ik jou was, zou ik voordat ik over de schuld van de moslims aan de grootste misdaad in de geschiedenis begon, eerst alle documenten die jou aan de PVV zouden kunnen koppelen, verbranden en de as door de WC spoelen, met een fikse scheut gootsteenontstopper er achteraan.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 27-02-2022

Recensie | Het wonder van Denemarken

RECENSIE - Tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn in Nederland -zoals bekend- veel Joden afgevoerd en omgekomen. In Denemarken niet. Bo Lidegaard probeert in zijn nieuwe boek het verschil te verklaren.

In Denemarken woonden in 1940 ongeveer 6000 Joden.  Tijdens de “vreedzame bezetting”  in de Tweede Wereldoorlog wisten die vrijwel geheel te ontkomen naar het neutrale Zweden, door een evacuatie met vissersboten over de Sont. Hoe was dit mogelijk? De mythe zegt dat naar het voorbeeld van Koning Christiaan alle Denen een Jodenster droegen, toen de Duitsers dat voor Joden verplicht stelden en dat zulks verwarring schiep bij de Duitsers , waarvan handig gebruik is gemaakt. Maar zo is het niet helemaal gegaan, volgens Bo Lidegaard in zijn boek “Landgenoten”, recent verschenen bij Balans.

Hannah Arendt noemde de houding van het Deense volk en zijn regering uniek.

De bestudering van deze houding zou men voor alle studenten in de politieke wetenschappen verplicht gesteld willen zien: hier valt namelijk te leren welk een geweldige kracht er is gelegen in het geweldloze verzet tegen een tegenstander die over veelvoudig superieure machtsmiddelen beschikt. (H. Arendt, p.286)

Dat is niet onjuist, maar het beeld is toch genuanceerder, zo blijkt uit het verhaal van Lidegaard. Er werd door Denen wel gesaboteerd, terwijl de bezettingsmacht van de Duitsers zeer beperkt was.  Dus helemaal geweldloos waren de Denen niet en de tegenstander had slechts beperkte macht paraat. Maar het is niet ten onrechte dat wij een collectief schuldbesef cultiveren, omdat er zoveel Nederlandse Joden zijn afgevoerd en omgekomen. Hoe kon het verschil met Denemarken ontstaan?

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-03-2022

Recensie | Een kleine stad bij Auschwitz

RECENSIE - De morele schuld van individuele Duitsers aan de Holocaust is al jarenlang onderwerp van verhitte discussie. Mary Fulbrook doet met haar boek ‘Een kleine stad bij Auschwitz’ een nieuwe duit in het zakje.

Ongeveer dertig kilometer van Auschwitz, in het deel van Polen dat door Nazi-Duitsland tot onderdeel van het Reich werd gemaakt, ligt het stadje Będzin. Om dit nieuwe stukje Duitsland judenrein te krijgen, werden ongeveer 85.000 Joden uit deze streek naar het nabijgelegen werk- en vernietigingskamp gedeporteerd. Het aantal overlevenden was minimaal.

In Een kleine stad bij Auschwitz. Gewone nazi’s en de Holocaust beschrijft Mary Fulbrook, hoogleraar Duitse geschiedenis aan University College London, de gebeurtenissen in Będzin tussen het begin van de Duitse bezetting en het moment in 1943 dat de stad officieel judenfrei werd verklaard. Hierbij besteedt Fulbook speciale aandacht aan de rol van Landrat Udo Klausa, een hoge civiele districtbestuurder in Będzin en omgeving. Dit is allerminst toevallig: Landrat Klausa was getrouwd met Fulbrooks latere peettante, het meisje dat ooit hartsvriendin van haar moeder was – totdat laatstgenoemde om politieke en raciale redenen halverwege de jaren dertig Duitsland moest ontvluchten.

Een kleine stad bij Auschwitz heeft zodoende een drievoudige focus. Allereerst vertelt het boek het verhaal van de Joodse gemeenschap in Będzin tussen 1939 en 1943. Ten tweede is er aandacht voor de activiteiten van het Duitse bestuur en de rol van Klausa hierin. Tenslotte besteedt Fulbrook aandacht aan de manier waarop Klausa – die na afloop van de Tweede Wereldoorlog als Landesdirektor van de regio Rijnland nog een mooie ambtelijke carrière zou hebben – zijn betrokkenheid bij de deportatie van tienduizenden Joden achteraf presenteerde.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

That Jew died for you!

In de categorie: fouter-dan-fout gaat de Razzie dit jaar naar… That Jew Died for You!

Jews for Jesus is een organisatie van en door Joden die zich hebben bekeerd tot het christendom, maar die zich tegelijkertijd nog wel Joods voelen.

Probleem is: ze proberen bekeerlingen te maken onder andere Joden. En dat loopt nogal eens gierend uit de bocht, zoals dit filmpje laat zien.

Zoals blogger Jay Michaelson op The Jewish Daily opmerkt:

Not to state the obvious, but it desecrates the memory of six million Jews to use their suffering as a way to convert Jews to Christianity.

Meer überfoute shlock op That Jew Died for You.

Antisemitisch kerstliedje op Roemeense staatstelevisie

Tis the seasonChristmas is all around, vrede op aarde! Maar niet op de Roemeense staatstelevisie, waar een kerstuitzending met muziek werd uitgezonden. Eén van de nummers bleek een nogal antisemitische tekst te hebben. Mijn Roemeens is niet meer wat het geweest is, maar volgens de website Tablet Mag werd er gezongen:

The kikes, damn kikes, Holy God would not leave the kike alive, neither in heaven nor on earth, only in the chimney as smoke, this is what the kike is good for, to make kike smoke through the chimney on the street.

Gezellige kerstgedachte.

De joodse buurjongen van Adolf Hitler

Edgar Feuchtwanger woonde naast Adolf Hitler aan de Prinzregentenplatz in München. Hitler’s huishouden confisceerde alle melkflessen van de melkboer zodat de 5-jarige Edgar zonder zat. Later vluchtte hij succesvol met zijn ouders naar Engeland.

Vorige Volgende