Namen en rugnummers

Die avond - Voorzitter, ik liep vanochtend langs de boekenstalletjes een beetje in de boeken te snuffelen en een boekverkoper zei tegen mij: meneer Pechtold, wanneer nemen jullie nu eindelijk eens een besluit. Ik ben toen nog sneller naar binnen gegaan dan ik al van plan was te doen. Helaas voor de boekenverkoper heb ik toen geen boek gekocht, maar er ligt nu wel een akkoord! - Om welke boek ging het, meneer Pechtold? - Hoe bedoelt u? - Welk boek heeft u niet gekocht? - Uh. Wat was het ook alweer? Het ging over Plato, meen ik. Even later - Voorzitter, ik kreeg vanavond een sms'je van postbode Martin en die schreef me dat hij zo blij was dat wij eindelijk een akkoord hebben weten te bereiken. - Postbode Martin? Wie is postbode Martin, meneer Slob?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.