GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we (uiteraard met toestemming) overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Simon Otjes. Het verscheen eerder op zijn eigen weblog. Ik weet nu hoe Leo Platvoet zich gevoeld moet hebben. Jarenlang steun je een politieke partij en politiek leider waarvan je denkt dat ze dezelfde idealen delen. Maar dan blijkt de partijleider plotseling de ideologische bakens verzet te hebben, een nieuwe koers hebben ingezet. Ik ben een overtuigd liberaal en daarom lid van GroenLinks, immers "de laatste links-liberale partij van Nederland". Dan brengt Halsema "plotseling" een essay uit, waarin zij een utilitische koers kiest. Al mijn liberale haren gaan overeind staan. Ik wil de komende tijd Femke Halsema's Geluk doornemen op mijn blog. Mijn eigen mening over het essay is gemengd: voor het utilistische uitgangspunt ben ik allergisch, maar veel van haar praktische voorstellen deel ik. Ik wil hier laten zien dat de utilistische uitgangspunten dan ook niet passen bij de (liberale) praktische voorstellen.
“De nieuwe regels voor openbaarheid van financiën moeten van kracht zijn vóór de komende verkiezingen.”
Femke Halsema maakt zich sterk voor het snel invoeren van een nieuwe regeling die het politieke partijen én bewegingen verplicht stelt om giften boven de 1000 euro te melden, en giften boven de 25.000 euro te weigeren.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Op zondag 16 november interviewde Martin Sommer, chef van de politieke redactie van de Volkskrant, in de Rode Hoed in Amsterdam Femke Halsema, fractievoorzitter van GroenLinks in de Tweede Kamer, over haar nieuwe boek ‘Geluk! Voorbij de hyperconsumptie, haast en hufterigheid’.
Hyperconsumptie, haast en hufterigheid
In het interview verdedigde Halsema haar stelling dat onze huidige manier van consumeren leidt tot hyperconsumptie, haast en hufterigheid en niet tot ontspannen samenleven. Consumeren is lekker, maar leidt maar heel even tot een geluksgevoel. Ze gaf aan zelf ook aan impulsaankopen te doen en zich suf te werken, maar dat meer zelfreflectie over consumptiegedrag voor iedereen een zegen zou zijn. Het is volgens Halsema ook aan de overheid om de randvoorwaarden te creëren om burgers de gelegenheid te geven andere keuzes te maken.
Consuminderen
De politiek leider waakte ervoor om in haar boek de oproep tot verstandiger consumeren vergezeld te laten gaan van moralisme: ‘Het is hoog tijd dat wij consumptie uit de sfeer halen van de persoonlijke schuld en boete, want dan is ook je enige antwoord ‘Gij zult consuminderen’. Halsema betoogde – met verwijzing naar haar eigen consumptiegedrag – dat je daarmee niet de levensstijl van mensen zult veranderen.
Nu het voorbij is en het weblog dat zichzelf ook niet aan de wet houdt gestopt is met het kraaien van de victorie trekken de rookwolken op. En wat zien we? Een fractievoorzitter van GroenLinks die de zegt dat acties altijd binnen de wet moeten blijven. Een totale knieval voor de nieuwe tijdsgeest.
De boodschap van GeenStijl, de Telegraaf, Elsevier en andere rechts georiënteerde blaadjes is duidelijk: welkom in de nieuwe tijd, de tijd van de regels zijn regels-mentaliteit, behalve als het ons niet uitkomt.
Maar heeft Halsema gelijk en is het wenselijk dat elke actie binnen de wet blijft? Het lijkt me niet. Mensen als Mahatma Gandhi en Martin Luther King waren nooit zo ver gekomen als ze niet ook de wet braken. Niemand zal deze twee als immoreel veroordelen. Maar wat is dan het verschil tussen de actie van Duyvendak en die van deze twee illustere grootheden, waardoor Nederland massaal over Duvendak heenviel?
De Nederlandse socioloog Kees Schuyt omschreef reeds in 1972 criteria om te bepalen of een buitenwettelijke actie ‘geoorloofd’ is of niet. Hij stelde dat een actie moet:
Het moge duidelijk zijn, de actie van Duyvendak voldeed bijna aan de eisen, maar niet helemaal. Openlijk kon je het niet noemen, en er is dan ook nooit – tot nu – verantwoording afgelegd voor de daad. En die rekenschap zou in dit geval wel eens het verschil kunnen zijn tussen boeman en held. In die tijd konden zijn acties waarschijnlijk op een hoop sympathie rekenen, en had hij toen aangegeven met de inbraak te maken te hebben, dan zou hem dat naast het risico op een (korte) celstraf ook veel sympathie hebben opgeleverd.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“Buitengewoon kwalijk. Zaterdag heeft hij kritiek op het grimmige klimaat op het Binnenhof en nu is hij stil. En dat terwijl een lid van zijn kabinet, zijn eigen minister, is neergezet als een misdadiger.”
Femke Halsema roept de premier op zich ook te mengen in het Groot Wildersch Debat (gisteren in P&W). Ze beseft dat extra aandacht voor de PVV deze partij alleen maar helpt (“Alles wat je aandacht geeft, groeit.” Theo Maassen), maar wil het politieke verlies waarschijnlijk eerlijk over alle andere partijen uitsmeren.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Eelke.
Groenlinks wordt regelmatig door anderen aangesproken op hun belerende vingertje. Zij krijgen soms te horen dat ze mensen hun wil willen opleggen als het bijvoorbeeld gaat om milieuzaken. Dit is zeer verwonderlijk, aangezien Femke Halsema juist altijd fel tegen dit specifieke vingertje is.
Je zou verwachten dat een lijsttrekker representatief is voor een partij. En dat juist haar persoonlijke mening gezien wordt als een partijstandpunt. Blijkbaar is dit niet het geval. Groenlinks houdt het imago van de belerende vinger.
Het fascinerende aan dit onderwerp is de verdeling binnen de partij over deze vinger. Er begint een geluid op te komen die vindt dat we niets bereiken met onze softe historie van aanpak. We moeten de balustrades op en vooral de wereld vertellen waarom het slecht is om bijvoorbeeld auto te rijden en bio-industrie vlees te eten. We zullen strenger moeten worden. En we moeten zeker niet meer vertrouwen op de goedheid van de mens. Je kunt de wereld alleen veranderen door op je principes te staan en verandering te creëren. Een betere toekomst begint niet meer alleen bij jezelf!
Eigenlijk zijn er 2 manieren om dit te bereiken: je kunt ?verbieden of verleiden?. Door bijvoorbeeld producten uit de schappen te halen, dwing je alle mensen om gezond en verstandig te eten. Door de gloeilamp en vliegreizen te verbieden, creëer je een beter milieu. Dit bedoel ik met de term ?verbieden?. Verleiden, echter, gaat om het aantrekkelijker maken van de juiste keuze. Een vervuilende auto wordt duurder en/of een schone auto goedkoper.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“Wat er aan lastenverlichting wordt gegeven, is nauwelijks gedekt, er komt een generaal pardon, er mag niet worden gesproken over kernenergie of de versoepeling van het ontslagrecht. Dit is dus een kabinet waar de PvdA domineert.”
Aldus Mark Rutte, fractievoorzitter van de VVD, die spreekt van een PvdA-begroting.
“Het is pertinent onwaar dat de lagere inkomensgroepen erop vooruitgaan.”
Aldus Femke Halsema, fractievoorzitter van GroenLinks, die spreekt van een CDA-begroting.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.