"Britain and France are to sign a deal to construct a new generation of nuclear power stations and export the technology around the world in an effort to combat climate change. The pact is to be announced at the "Arsenal summit" next week when prime ministers Gordon Brown and Nicolas Sarkozy will meet at the Emirates stadium in north London". (Guardian) De Britse premier Brown hoopt dat zijn land met Franse expertise binnen 15 jaar een toonaangevende mondiale kennis-exporteur op het gebied van kernenergie zal zijn. Ondanks rapporten die aangeven dat kernenergie slechts een tijdelijke oplossing is en dat het afvalprobleem nog niet is opgelost zetten twee grote Europese landen koers naar een nucleaire toekomst, voor zichzelf, Europa en de rest van de wereld. Wat vindt u van Asterix et les Bretons en hun nucleaire plannen?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“Like biofuels and micro wind turbines, carbon capture and storage turns out to be another great green scam. It will come too late to prevent runaway climate change; the government has no intention of enforcing it; and even if it had, the technique is likely to boost our carbon emissions”. (Guardian)
George Monbiot, de schrijver van het boek HEAT dat oplossingen aandraagt voor het CO2-probleem, maakt gehakt van de groene beloftes van Carbon Capture en Storage (CCS): het in kolencentrales afvangen van CO2 en terugpompen de aarde in. De Britse staatssecretaris belast met het energiebeleid John Hutton merkt op dat maar beter de Britten -met hun hoogwaardige techniek- steenkool kunnen verbranden dan dat de Chinezen dat doen. Maar aan de hand van het huidige beleid van de Britse overheid legt Mobiot haarfijn uit hoe de ontwikkeling van CO2-opslag te langzaam zal gaan en hoe Groot-Brittannië in 2050 alleen nog maar méér CO2 zal uitstoten. Alleen al de bouw van acht nieuwe kolencentrales leidt dan tot een verdubbeling van de huidige CO2-uitstoot, ondanks de (trage) introductie van CO2-opslag. Groene leugens?
“There’s nothing to say to al-Qaida and they’ve got nothing to say to us at the moment, but at some stage you’re going to have to come to a political solution as well as a security solution. And that means you need the ability to talk.” (Guardian)
Jonathan Powell: de man die van 1995 tot 2007 de belangrijkste adviseur van de Britse premier Tony Blair was zegt dat het Westen een dialoog met Al-Qaida zou moeten aangaan. Powell wordt gezien als een cruciale speler die de partijen in Noord-Ierland via onderhandelingen in 1998 tot het Goede Vrijdag Akkoord bracht. Misschien zou hij nu ook even ‘dat gedoe met Al-Qaida’ kunnen tot een akkoord kunnen brengen? Maar met wie moet je eigenlijk praten als je met Al-Qaida wilt onderhandelen? Osama bin Laden? Mullah Omar? Samir A.?
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Londen afgelopen maandag, onder het oog van verschillende bewakingscamera’s schildert een kunstenaar de leus: One nation under CCTV op een muur.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
