Zoals we hier al eerder bespraken, is de regering bezig met het herzien van de grondwet. Dat gaat natuurlijk niet zo snel. We zitten nu pas op het punt dat er een opdracht geformuleerd wordt voor een staatscommissie. Afgelopen week was daar een debat over. Eigenlijk is dit debat nog niet echt spannend, want de werkelijke voorstellen moeten nog komen. Maar er zaten toch al een aantal interessante schoten voor de boeg in. Maar voordat ik u die geef eerst even het advies van de Raad van State bij dit onderwerp. Dat was nogal kritisch. In essentie is het eerste stuk uit de conclusie het meest uitgesproken: "De Raad van State stelt vast dat uit de adviesaanvraag niet duidelijk wordt om welke problemen het eigenlijk gaat, waardoor die problemen worden veroorzaakt en waarom wijziging of aanvulling van de Grondwet op de in de adviesaanvraag genoemde punten de meest in aanmerking komende oplossing voor die problemen zou zijn. Die punten zijn niet alleen ongelijksoortig van gewicht, maar missen ook samenhang. Het is mede daardoor ook niet duidelijk waarom alle punten aan een staatscommissie moeten worden voorgelegd en wat de betekenis van die staatscommissie is." Maar in deze uitspraak staat iets niet. Dat kan ook niet, want dat is niet de rol van de RvS. Maar in het debat komt dat wel naar voren. Is de gewenste verandering van de grondwet, zoals vastgelegd in het coalitieakkoord niet vooral politiek ingegeven?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Er lijkt zich een interessante strijd af te gaan spelen tussen de staat en de net opgerichte rokerskerk. De nieuwe kerk zegt de sigaret te aanbidden en zich daarom niet aan het rookverbod te kunnen en willen houden. Afgelopen weekend kreeg het eerste gebedshuis een waarschuwing.
Voorganger Co Busch blijft zijn geloof echter trouw en wijst op de Grondwet, waarin vrijheid van religie is opgenomen. Hij zal daarom dagelijks Sint Sigaret blijven aansteken, zoals bij andere religies kaarsen of wierook worden aangestoken.
Mocht het tot een rechtszaak komen, dan zal deze door heel het land met interesse gevolgd worden, en niet alleen door rokers. Want wat maakt het ene meer een godsdienst dan een ander? En wie mag dat bepalen? Bijvoorbeeld, een christen zal zeggen dat hij of zijn niet zonder zijn god kan. Een roker ook, waarbij alleen bij de laatste aangetoond kan worden dat dat ook echt zo is. Elke peuk brengt hem verlossing.
En net als de ‘echte’ kerk kent de rokerskerk schismata: sigarenrokers, filterrokers en shagrokers kunnen elkaar vaak niet luchten of zien.
Hirsch Ballin, die het verbod op godslastering recentelijk nog wilde uitbreiden naar alle religies zou wel eens meer kunnen krijgen dan waar hij om vroeg.
Democratische vernieuwing is dood in Nederland. De laatste stuiptrekking was die van de Nationale Conventie. De aanbevelingen daarvan, ook die over de grondwet, zijn met oorverdovende stilte ontvangen en in de onderste la van een minister verdwenen.
Een klein sprankje hoop kwam er toch nog naar boven toen ik de kop van een persbericht van Binnenlandse Zaken las: “Staatscommissie adviseert over versterking Grondwet“.
Maar nee, het bleek een illusie. Het “versterken” is eigenlijk alleen een beetje actualiseren. Maar venijn zit hem in de geformuleerde hoofddoelstelling:
“Doel hiervan is een Grondwet die bijdraagt aan versterking van het burgerschap.”
Klinkt mooi, toch? Maar laat het rustig eens bezinken en lees wat over het hoe en waarom van een grondwet.
Mijn simpele visie op waarom we een grondwet hebben: Die vertelt ons op welke wijze we de staat inrichten om de burger te dienen en welke rechten/plichten iedereen heeft. De staat is er voor de burgers, de burgers niet voor de staat.
De boodschap die ik lees in het doel van de regering is dat de burger dienbaar moet zijn aan de staat. Het burgerschap als keurslijf. Leuk de grondwet een beetje op, dan weet de burger wat er van hem verwacht wordt en kan hij/zij er misschien een beetje trots op zijn en gedraagt hij/zij zich gedwee. Maar dat past wel geheel in het straatje van het “normen en waarden” verhaal van het CDA. Pas je aan en houd je mond, vadertje staat weet wel wat goed voor je is.
Vooral geen burgers betrekken bij deze staatscommissie, dat is alleen maar lastig.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Aha, de Europese commissie heeft een week na het “nee” van de Ieren onderzoek gedaan en concludeert het volgende: een gebrek aan kennis over het EU-verdrag is de belangrijkste reden voor de Ierse afwijzing van het Verdrag van Lissabon.
Goed, daarnaast waren er nog een paar probleempjes, te weten zorgen over de Ierse neutraliteit, de Ierse identiteit, de Ierse belastingwetgeving, het weinige vertrouwen in politici, en oh ja, de Ieren zijn tegen het nieuwe systeem waarbij de EU-landen op rotatiebasis een EU-commissaris leveren.
Maar de belangrijkste reden was dus dat eerste, het kennisgebrek. Geheel toevallig ook een van de redenen waar het de Nederlanders begin 2005 aan ontbrak, volgens de kenners. Nogal wiedes, natuurlijk. In Nederland kwam je zelfs in het landelijke nieuws als je de moeite nam het toen weggestemde verdrag daadwerkelijk te gaan lezen.
Ook het nieuwe verdrag is, met zijn 479 pagina’s, een vette kluif die alleen door gekken (met alle respect, Steeph) wordt nageplozen.
Het zijn dan ook erg domme politici die het volk vragen een mening te geven over zo’n verdrag. Een referendum houd je over een afgebakend stukje politiek. Wil je wel of geen garage onder het stadsplein, moet er een andere hoofdstad komen, ben je voor of tegen een gekozen burgemeester, dáárover kan je het volk om een mening vragen. Makkelijk te omvatten, en vooral, makkelijk om er een geïnformeerde mening over te vormen.
Femke Rulez! Oeps. Deze toon past niet bij dit onderwerp. Nieuwe poging: Tweede Kamerlid Femke Halsema is bezig met lange adem een belangrijke wijziging in de grondwet voor elkaar te boksen.
Vorig jaar was het hier nog één van de stevig gesteunde voorstellen van de Nationale Conventie. Maar nu blijkt dat Femke al sinds 2002 bezig is een grondwetswijziging voor elkaar te krijgen waarin staat dat nieuwe wetten door rechters getoetst mogen worden om te bepalen of ze in overeenstemming met de grondwet zijn. En dat dit voorstel al de eerste ronde langs de Tweede Kamer is gepasseerd (alleen CDA tegen) en nu bij de Eerste Kamer ligt.
Driewerf hulde! Hoop dat ze met deze aanmoediging in staat is het langs de Eerste Kamer te krijgen en vervolgens nog een ronde te doen. Dat is namelijk echte lange termijn politiek.
En ik ga weer over tot de orde van de dag.
Overigens ben ik van mening dat altijd bekend moet zijn hoe de individuele kamerleden gestemd hebben en dat alle stemmingen direct online beschikbaar moeten zijn.
KSTn = Selectie uit recente KamerSTukken.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“Principieel en zorgvuldig”, noemde André Rouvoet het voorspelbare advies van de partijcommissie over het wel of niet accepteren van praktiserende homoseksuelen als vertegenwoordiger van de ChristenUnie. Zeker, maar dan wel in de zin dat homoseksuelen niet principieel geaccepteerd worden.
Dat daar amper reactie op gekomen is, mag merkwaardig heten in een tijd dat tal van partijen doen alsof het onderdeel is van de Nederlandse cultuur dat homoseksualiteit geaccepteerd wordt. Nog merkwaardiger is het dat een regeringspartij daarmee wegkomt.
“De vraag of een levenswijze past bij de politieke boodschap van de ChristenUnie, komt aan de orde in persoonlijke gesprekken op een basis van vertrouwen: het gaat immers altijd over partijleden, christenen die van tevoren hebben uitgesproken dat ze aanspreekbaar zijn op de Bijbel” zo stelt de commissie. De ChristenUnie heeft zelfs het lef zichzelf op de borst te slaan dat homoseksuelen niet bij voorbaat worden afgewezen. Pardon?
“Natuurlijk zijn homoseksuelen welkom wanneer ze zich conformeren aan en gedragen naar de opvattingen van de ChristenUnie!” was de enige aanvaardbare uitspraak van de commissie geweest. In plaats daarvan wordt een tekst gekozen waarin wordt gedaan alsof homoseksualiteit geen bijzonder issue is in de partij, terwijl de formulering alle ruimte laat om in een later stadium alsnog homoseksuele kandidaten te weren.
Het was buitenstaanders al opgevallen, er is weinig te doen in de Europese instellingen de laatste maanden. Volgens sommigen is de belangrijkste reden hiervoor de angst dat ophef over nieuwe Europese wetgeving het ratificatieproces van het Verdrag van Lissabon (voorheen de Europese Grondwet) kan verstoren. Uit deze brief van de voorzitter van de commissie Grondwettelijke Zaken (pdf) van het Europees Parlement aan zijn collega van Budgetzaken blijkt dit inderdaad het geval. De voorzitter verzoekt hierbij om documenten of voorstellen die politiek gevoelig zouden kunnen liggen niet te behandelen tot alle landen het verdrag geratificeerd hebben. Daarnaast geeft hij aan dat andere Europese instellingen dezelfde strategie hanteren.
Over wat voor soort voorstellen zou het gaan? Welnu, het is bekend dat een controversieel Europees voorstel betreffende gezondheidsdiensten recent voor onbepaalde tijd op de plank is gelegd. Gezondheidsdiensten maakten oorspronkelijk deel uit van fel omstreden Dienstenrichtlijn, maar werden er na veel protesten uitgehaald. Met de straatprotesten tegen de Dienstenrichtlijn in het achterhoofd is het niet vreemd dat de Commissie heeft gedacht dat dit wellicht niet het juiste moment was om met een nieuw Europees liberaliseringsvoorstel te komen.
Een ander heet hangijzer is harmonisering van Europese bedrijvenbelasting. Een voorstel daarvoor ligt al enige tijd in een la bij de Europese Commissie, maar ligt bijzonder gevoelig bij belastingparadijs Ierland. En aangezien Ierland het enige land is dat nog een referendum over het verdrag zal houden, lijkt het niet opportuun om het plan nu te lanceren. Beter even wachten tot na Ierland netjes “ja” heeft gezegd voor je het hele land tegen je in het harnas jaagt.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Bijna iedereen is het er wel over eens, dieren hebben rechten. Hoeveel en welke, daar verschillen de meningen nogal over. De Partij voor de Dieren gaat hierin het verst en wil deze rechten zelfs de grondwet in loodsen. Begrijpelijk gezien de doelstellingen, maar de partij blijft daarbij wel erg vaag over hoe zij dat ziet. Natuurlijk, men wijst graag naar de Universele Verklaring van de Rechten van Dieren, maar laat daarbij achterwege dat invoeren van die regels nogal problematisch kan worden. Want een boer die de plicht heeft zijn dieren goed te verzorgen is namelijk iets totaal anders dan een dier dat recht heeft op een goede verzorging.
Want op het moment dat zulke dingen worden vastgelegd in de grondwet verandert de morele plicht van mens ten opzichte van dier fundamenteel. Dieren kunnen hun rechten namelijk niet zelf opeisen, laat staan zich realiseren dat ze ze hebben. Daar zijn dus mensen voor nodig die dat voor hen doen. Daarbij begeef je je in een wespennest, want wat is dierenleed, en hoe toon je dat aan? Het vragen aan het dier is geen optie. We projecteren het leed op het dier, waarbij we zelf bepalen wat wel en niet wenselijk is. Daarbij maken we ons regelmatig schuldig aan personificatie van dieren: we dichten ze gevoelens toe alsof het mensen zouden zijn.