Geen bal op tv | Bilalletje moet hangen

Mijn kinderen kijken het Jeugdjournaal. Ik ben de afwasmachine aan het uitruimen. Aan de toon van de presentatrice hoor ik dat er iets vreselijks gebeurd is. Bilal Wahib, de presentator van Teenage Boss tevens acteur in de serie Mocro Maffia tevens niet onverdienstelijk rapper bij Topnotch heeft live op Instagram een jongen van een jaar of twaalf gevraagd om zijn piemel te laten zien. In ruil daarvoor zou de jongen zeventienduizend euro krijgen. ‘Hou op, hij is minderjarig!’, roept de vriend van Bilal nog, die ook in de live-video zit. Bilal houdt vol. De jongen doet het. Hij laat zijn piemel zien. De twee vrienden barsten uit in het soort lach dat je lacht als je weet dat je te ver bent gegaan. De presentatrice van het Jeugdjournaal zegt dat ze niet weten wie het slachtoffer is. ‘We hopen dat het goed met hem gaat’, zegt ze alsof ze vreest dat hij bovenaan een flat staat. Ondertussen is de trein van de Heilige Verontwaardiging al in volle voort door ons land aan het rijden. Mijn landgenoten weten niet hoe snel ze erop moeten klimmen om uit volle borst schande te schreeuwen. De trein rijdt uiteraard ook langs de diverse managers en opdrachtgevers van Bilal, die niet aarzelen om erop te springen. BNN/VARA (van Teenage Boss), Topnotch (Bilals platenlabel) en Videoland (van Mocro Maffia) laten Bilal zonder aarzelen vallen. Die hoeft de komende drie eeuwen geen kinderprogramma meer te presenteren. Tegelijkertijd zie ik ook hoe het jongetje van twaalf, van wie niemand lijkt te weten wie het is, in het slachtofferpak wordt gehesen. Ik wil best aannemen dat je geloof in de mensheid een knauw krijgt als je door je eigen held zo te kakken wordt gezegd, maar god, je kan ook overdrijven. Mijn zoon is elf. Ik denk echt niet dat hij hier zijn leven lang last van zou hebben. Over twee dagen is het een goed verhaal. Althans, als je er een beetje redelijk mee omgaat. En als je die jongen helpt om het te relativeren. Dat doe je niet door maar te benadrukken dat hem iets verschrikkelijks is aangedaan. Eigenlijk zou je met hem naar Bilal moeten gaan. Zodat Bilal zijn excuses kan aanbieden. En hem zijn 17 duizend euro kan geven. Je zou hier, als samenleving, heel veel van kunnen leren. Kinderen kunnen iets leren over de werking van groepsdruk. Influencers kunnen iets leren over de verantwoordelijkheid die ze hebben naar hun fans. De managers en opdrachtgevers van Bilal kunnen iets leren over de verantwoordelijkheid die ze hebben naar hun artiesten. De hele samenleving kan iets leren over de risico’s van filterloze media, zoals Instagram, waar je zonder redactie kan doen wat je wil. Et cetera. Nu leren we niks. Ja, hoe je je eigen carrière met één domme grap kapot kan maken. Vanavond zit Bilal geloof ik bij Beau. Ik hoop dat Beau de gemoederen een beetje tot bedaren kan brengen, maar ik vrees dat het kwaad al is geschied. Ik kijk zondag met mijn kinderen wel weer naar Blootgewoon. Daar leren ze veel meer van dan de zoveelste trial by media.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: *USB* (cc)

Een bal op TV | Verleidingen

COLUMN - Waarom zijn mensen nooit tevreden? Zijn wij zo slecht, altijd zoekend naar meer? Het waren mooie moralistische vragen voor de avond van Tweede Kerstdag. Jort Kelder, radde prater over het milieu dat in de PC Hooftstraat koopt wat het niet nodig heeft, ging met lichte tred op zoek naar de verleidingen in het zakenleven.

Model stond de vastgoedfraude van Bouwfonds. De hoofdpersonen waren verhinderd, omdat zij lange tijd logeren bij Justitie, maar de acteurs van Vlijm en Vijs vervingen hen overtuigend. Vooral Pierre Bokma schitterde als malicieus adviseur en profeet. De combinatie van toneelfragmenten en gesprekken met genodigden op de tribune werkte uitstekend.

Waarom ga je voor 100 miljoen, als je maar 10 miljoen met vrolijkheid kunt uitgeven? De oud-rechter op de tribune begreep het niet, waarom zou je? Maar u kunt, moet en mag niet kruipen in het hoofd van de ondernemer, zei Eric de Vlieger, oud-ondernemer, want het ondernemen gaat nu eenmaal over meer en groter.

Ik dacht: zo is het, het doel en middel doen op wonderlijke wijze haasje over. Waarvoor is die 90 miljoen dan die over is, nadat je pret had van die 10 miljoen?

Geld is een drug, zei de psychiater. Je verlangt er naar en hebt er steeds meer van nodig.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Jeremy Blanchard (cc)

Groepsdruk is a bitch

COLUMN - Waarin de auteur, naar aanleiding van de ophef over de rouwadvertentie van Tim Ribberink probeert na te gaan hoe groepsdruk werkt.

In het programma Gepest! confronteert royaltyverslaggever Peter van der Vorst pestkoppen met hun slachtoffer. Ik heb het één keer gezien. Twee van de pestkoppen die Van der Vorst sprak, waren zelf het slachtoffer van pesterijen geweest. Totdat er nieuw bloed op school kwam. Ze grepen hun kans en transformeerde van slachtoffer naar pestkop. Waardoor zij niet langer werden gepest. Deze pestkoppen wisten wel ongeveer wat zij hun slachtoffer hadden aangedaan. Ze hadden het zelf ook ondervonden.

De grootste pestkop, degene die alle drie de jongens had gepest, kon zich bij God niet indenken wat er nu zo erg was geweest. Ja, hij had wellicht wat geintjes uitgehaald, maar dat stelde allemaal niet zo veel voor. Heus, hij was de kwaadste niet. Hij was niet intrinsiek slecht, om met de Moszkowiczjes te spreken.

Groepsdruk is a bitch. Het kan de aardigste mensen in beulen veranderen. Het verandert verreweg de meeste mensen in zwijgende toeschouwers. In wegkijkers en goedpraters. De mens is een empathisch wezen. We zijn niet de enige, zo weten wij dankzij Frans de Waal. We zijn wel de enige die erover kunnen reflecteren. Maar dat doen we niet zo vaak, want dat is veel te pijnlijk.

Foto: copyright ok. Gecheckt 03-03-2022

To Bieber or not to Bieber

Oud Zeikwijf haat streberige ouders.

Over het gedrag van de meeste ouders tegenover hun kinderen ben ik tegenwoordig niet te spreken. Zij zadelen mij namelijk op met onnodig en zelfs kwalijk extra werk.

Het begint op de lagere school. Op de crèche gaat het nog wel, maar op de lagere school barst het pas los. Moeders (het zijn voornamelijk moeders) zijn verwikkeld in een wedloop om de ingewikkelste traktaties als het kind verjaart, de meest vergezochte (en duurste) partijtjes en de meest vroegtijdige disco avonden.

Ik ging met 13 jaar voor het eerst naar de disco, ’s middags mind you, maar dat was omdat een vriends vader de eigenaar was. Bij mijn tweede nest begonnen de avonddisco’s in groep 7. Aangezien 90% van groep 7 volgens de nieuwe mode allemaal met 5 jaar naar groep 3 overgingen, zijn ze dus 9 als de late dansfeesten losbarsten. In groep 8 willen ze tig keer per schooljaar naar een Frisfeest tot het uur nul, en reken maar dat zij allemaal  a.s. donderdag klokslag 9 uur aan de computer zitten want op dat tijdstip, gedurende enkele seconden, worden de tickets uitverkocht voor het optreden van Justin Bieber op 13 april 2013 in Arhem, à 99 euro p.stuk, startprijs. 99 euro per stuk! In sodding Arnhem! Op 13 april tweeduizend fokking dertien! Je hebt kans dat er op 13 april 2013 niet eens meer een Gelredome is, of een euro, of zelfs een aarde, en dat je tiener over zijn Biebergekte finaal heen is. Er zijn dus ouders die dat betalen (voor één of meer kinderen) en die op 13 april naar Arnhem heen en weer rijden met hun vroege volwassentjes, alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.