Closing Time | Sabaton

https://www.youtube.com/watch?v=5WvfZuuaUkE Het is bombastisch, meezingbaar, en de teksten gaan meestal over oorlog of (soms) over metal. Het Zweedse Sabaton is het afgelopen decennium uitgegroeid tot een zeer populaire powermetalband. Muzikaal zit het allemaal prima in elkaar. Op festivals is het een gewilde headliner, onder andere vanwege de energie die de band uitstraalt. Het is allemaal niet héél vernieuwend: noch de muziek, noch de teksten, noch de grappen over bier en piemels op het podium. Maar ik vind het hoogst bewonderenswaardig hoe dat alles met zoveel enthousiasme gebracht wordt, dat helemaal niemand zich daar aan stoort. Dit is deel 5 in de serie Closing Times naar aanleiding van dit verslag van Graspop 2017. De komende weken zullen er op semi-willekeurige momenten meer verschijnen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

CLosing Time | In Flames

In Flames is één van de grondleggers van de Zweeds Gothenburg death metal. Het is een band die er in geslaagd is om hun sound continu te vernieuwen, en daarbij steeds populairder te worden. En dat is best knap, omdat in de metalscene toch nog wel eens met een opgetrokken wenkbrauw gekeken wordt naar een band die experimenteert en verandert. Zeker als aan een oorspronkelijk vrij extreme sound allerlei meer toegankelijke, ‘mainstream’ elementen worden toegevoegd (zoals zang die je daadwerkelijk kan verstaan).

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: RWhite [CC BY 2.5 (http://creativecommons.org/licenses/by/2.5), GFDL (http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html) or CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/)], via Wikimedia Commons

Graspop 2017 – over bandklonen, rooktenten en tapejes

LONGREAD, OPINIE, RECENSIE - Hell, wat was het mooi! Graspop Metal Meeting, in het Vlaamse Dessel, net over de Nederlandse grens (maar toch vier uur treinen vanwege de abominabele OV-verbindingen met ‘over de grens’ – je moet er wat voor over hebben). Een metalfestival met 135.000 bezoekers, waar zowel (grote) namen uit de hardrock van de jaren zeventig tot de metalbands van nu spelen. Vier jaar geleden schreef ik een serie stukjes naar aanleiding van het briljante festival Metaldays in Slovenië.* Graspop 2017 is een goede gelegenheid voor een vervolg.

De muziek

Die is toch het belangrijkst. Ik heb eerder geageerd tegen festivals met heel veel podia en bands, waar je de hele dag heen en weer aan het rennen bent om alles te zien wat je wil zien. Graspop valt ook in die categorie. Deze keer heb ik dan ook gedacht: “fuck it, ik ga gewoon selectief zijn en accepteren dat ik een hoop dingen niet ga zien, die ik eigenlijk wel tof vind”.

Zo miste ik onder andere Rammstein, hoe gaaf show en muziek ook zijn, Alestorm, die ik hier nog uitbundig prees, en Amorphis en In Flames, van wie het oude werk geweldig is (maar die ik al vrij vaak live heb gezien). Deze keer ging ik voor bands die ik nog nooit eerder had gezien, en dat viel vooral in de categorie ‘oude meuk’.

Closing Time | Queensrÿche

I used to trust the media
To tell me the truth, tell us the truth
But now I’ve seen the payoffs
Everywhere I look
Who do you trust when everyone’s a crook?

Je zou bijna denken dat het over de actualiteiten rond ‘nepnieuws’ gaat, maar Revolution Calling komt uit 1988. Het staat op het briljante Operation: Mindcrime, volgens sommigen het beste metal-album uit dat jaar. Lijstjes zijn natuurlijk maar lijstjes, maar hier heeft Loudwire (naar mijn bescheiden mening) best een punt.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Closing Time | Deep Purple

Het lijkt de top 2000 wel… gister Europe, vandaag Deep Purple: oude rockers alom! Maar we zitten nog steeds in de serie CT’s naar aanleiding van het laatste Graspop-festival. Ook Deep Purple is een band die haar hoogtepunten al vele decennia achter zich heeft liggen, maar die ook nog steeds leuk nieuw werk uitbrengt. Zoals het nummer uit bovenstaand clipje, van hun laatste CD Infinte, uit april 2017. De gemiddelde leeftijd van de heren ligt rond de 70, dus het is mooi dat ze nog steeds op het podium te bewonderen zijn. En laten we wel wezen: daar moeten we van genieten zo lang het nog kan. Het afgelopen jaar zijn ons genoeg rockhelden ontvallen. En vele tijdgenoten, zoals Black Sabbath, zijn niet meer op het podium te bewonderen.* Maar goed, Deep Purple dus. Nog steeds erg fijne rock, met lekker gitaarwerk. Al bijna 50 jaar.

Closing Time | Europe

“Tatata-ta! Tata-ta-ta-ta! It’s the Final…” Et cetera. U kent hem wel. Als het niet is van Europe, dan wel van Sabaton, die het sinds jaar en dag gebruikt als intro-tune bij concerten. Ik vind het nog steeds een erg mooi nummer, al is hij natuurlijk helemaal grijsgedraaid. Europe maakt echter nog steeds relevante muziek. GTO is afkomstig van hun laatste album, dat slechts een paar maanden oud is. Lekker nummer.

Closing Time | Alter Bridge

Wanneer ik een festival bezoek, probeer ik meestal niet alleen maar naar oude bekenden te gaan kijken, maar ook nieuwe muziek te ontdekken. Alter Bridge kende ik voor Graspop nog niet echt, maar ze maken lekkere rockmuziek. Heel veel meer heb ik er niet over te vertellen (en ik laat het aan de lezer of dat als voor- of nadeel wordt beschouwd).

Dit is deel 7 in de serie Closing Times naar aanleiding van dit verslag van Graspop 2017. De komende weken zullen er op semi-willekeurige momenten meer verschijnen.

Closing Time | Monster Magnet

Monster Magnet is een heerlijke band, die op het grensvlak van stoner rock, metal en vuige hardrock opereert. En ik geef gelijk toe: het clipje bij dit nummer heft de subtiliteit van een baksteen in het gezicht. En in muzikaal opzicht is het misschien niet de meest logische keuze voor een nummer van Monster Magnet.

Het creatieve hoogtepunt lag bij hun eerste albums. Voor mij blijft de derde, Dopes to Infinity, het absolute meesterwerk. Het is voor mij een van de soundtracks van een heel aangename tienertijd. De opvolger, Powertrip, is ook een geweldig album: minder space en psychedelisch, meer harde rock, maar nog steeds ontzettend lekker. Ook hier bij Sargasso kon men dat waarderen, vroeger.

Closing Time | Sepultura

In mijn stukje over Graspop 2017 was ik niet bepaald erectioneel enthousiast over de optredens van Sepultura en de spin-off Max & Iggor. Eind jaren tachtig, begin jaren negentig werd er echter geweldige muziek gemaakt. Afijn, ik heb er al genoeg over gezegd in het hierbovengenoemde stukje. Dus zonder verder gezeur over naar het titelnummer van ‘Arise’ uit 1991.

Dit is deel 4 in de serie Closing Times naar aanleiding van dit verslag van Graspop 2017. De komende weken zullen er op semi-willekeurige momenten meer verschijnen.

Closing Time | Amorphis

In de (vroege) jaren negentig was Amorphis een van de (grensverleggende) bands die agressieve death metal zang combineerde met andere elementen. Op het album Tales from the Thousand Lakes uit 1994 mixten ze hun death metal met invloeden van Finse folk en bijpassende, cleane, melodieuze zanglijnen. Samen met tijdgenoten als Fear Factory (die op hun eerste album iets soortgelijks deden, waarbij death metal werd gecombineerd met een industrial sound), Moonspell, en een aantal meer gothic georiënteerde bands die de ‘growls’ afwisselden met heldere vrouwenzang (zoals Theathre of Thragedy, en Within Temptation op hun eerste cd).

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.