Toen Sarah Palin door Glenn Beck gevraagd werd wie haar favoriete 'Founding Father' ofwel stichter van de Verenigde Staten was, kwam ze met twee niet al te overtuigende antwoorden. Eerst zei ze 'Well, all of them', hetgeen bij het kritische deel van het publiek het vermoeden deed opkomen dat ze niet in staat zou zijn om een 'Founding Father' bij naam te noemen. Ze herstelde zich echter enigszins door op te merken dat het dan toch wel George Washington moest zijn. Dit omdat Washington, net als zijzelf, iemand was die eigenlijk geen politieke ambities had, en het land slechts wilde dienen. Nu was Washington gebrand op het presidentschap, en deed hij alleen maar alsof het hoogste ambt hem niet veel kon schelen, maar goed. We kunnen van mevrouw Palin niet redelijkerwijze verwachten dat ze de kleine bibliotheek aan recente Washington-biografieën gelezen heeft. Hierdoor ben ik eens gaan nadenken wie nou eigenlijk mijn favoriete 'Founding Fathers' zijn. Als Sarah Palin 'all of them' mag zeggen, dan mag ik er toch minstens wel twee nomineren. Voor mij worden het dan Benjamin Franklin en John Adams. Als tweekoppige draak. Adams was een onbuigzame, moreel hoogstaande man, Benjamin Franklin een linke hypocriet met geslepen ellebogen. Ze werden samen afgevaardigd naar Europa om steun voor de Amerikaanse Vrijheidsoorlog te verwerven. Ze konden elkaar niet uitstaan. En toch is het ze samen gelukt om Frankrijk, Spanje, en Nederland tot steun voor de opstand te bewegen. Ik ben erg benieuwd wat de GC-lezer hierover te zeggen weet. Ik zou vooral bewondering hebben voor diegenen die erin slagen, met een kloppende redenering, meer obscure 'Founding Fathers' a la John Jay tot hun favoriet te verkiezen.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Ze noemen president Obama in één adem een marxist, communist, fascist, een moslim, Kenyaan en Arabier. Hij zou uit zijn op de verwoesting van Amerika, het blanke ras, het christendom en wapenbezit. En ze worden steeds luidruchtiger. Met hun ontevreden stem hebben ze Scott Brown onlangs tot senator gekozen van het überliberale Massachussetts.
De Tea Party Movement werd lange tijd afgedaan als een verzameling conservatieve red-necks, die zich ‘aan wapens en religie klampte’ uit vrees voor het snel veranderende Amerika. Ondanks warme ondersteuning van de conservatieve zender Fox News, met boegbeelden als de paranoïde Glenn Beck, zou de vlam van blank ongenoegen snel uitdoven.
Maar de Tea Party Movement is zo Amerikaans als ‘apple pie’ en gaat niet weg, of in ieder geval in een andere vorm verder. De beroemde intellectueel Richard Hofstadter legde ruim 45 jaar terug al haarscherp bloot dat sinds de geboorte van de natie om de haverklap paranoïde politieke bewegingen opduiken. Zijn beroemde essay, The Paranoid Style of American Politics, is nog steeds griezelig actueel.
,,American politics has often been an arena for angry minds. In recent years we have seen angry minds at work mainly among extreme right-wingers, who have now demonstrated in the Goldwater movement how much political leverage can be got out of the animosities and passions of a small minority. But behind this I believe there is a style of mind that is far from new and that is not necessarily right-wing. I call it the paranoid style simply because no other word adequately evokes the sense of heated exaggeration, suspiciousness, and conspiratorial fantasy that I have in mind.’’
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.