Het debat in Nederland over genetisch gemodificeerd voedsel is een beetje verstomt. Als het nog over genetische modificatie gaat, dan vooral vanwege de dieren en vooral door één partij. Maar dat wil niet zeggen er niets gebeurd en dat een debat minder wenselijk is. Op Europees niveau worstelt men behoorlijk met deze materie. En intussen maken verschillende landen daarom verschillende keuzes. Om het debat meer structuur te geven, heeft minister Cramer COGEM gevraagd om wat criteria op te stellen. En daar is best wel een lezenswaardig stuk uit gekomen (pdf is leesbaarder). Een goed uitgangspunt voor een discussie over de lange termijn rol van GGO's in onze voedselvoorziening. Sterker nog, het debat zou nog breder moeten gaan over waar wij naar toe willen de komende 25 jaar op dit vlak. Er zijn wel wat discussiestukken, maar ik mis nog een breed publiek debat. Misschien dat dit helpt. In het stuk staat een interessante opmerking: "De COGEM signaleert dat het doorvoeren van een beoordeling op duurzaamheidsaspecten voor gg-gewassen zou kunnen leiden tot vragen rond de duurzaamheid van bepaalde conventionele gewassen en teeltmethoden die momenteel niet op een dergelijke manier wordt beoordeeld. De COGEM merkt daarbij op dat het afwijzen van een gg-gewas op sociaal-economische argumenten, terwijl deze in dezelfde mate van toepassing zijn op conventionele gewassen die niet aan deze criteria getoetst worden, op onbegrip kan stuiten."
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Optimistisch van nature als ik ben *kuch* dacht ik dat het nog wel meeviel met het Frankensteinvoedsel in ons verstandige Europa.
Tot ik deze vandaagkaart tegenkwam.
Sluipend gif wat in onze biodiversiteit onomkeerbare schade zal aanrichten, of moeten we nog blij zijn met de groengekleurde stukjes? Ik blijf het merkwaardig vinden dat niemand vrijwillig onder een schoorsteen gaat wonen, maar veel schouderophalender is wanneer het om voedsel of de grotere schaal (die buiten het eigen tuintje) gaat.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
