Dit is een gastbijdrage van Ingo Piepers. Hij is militair deskundige en heeft de wetmatige onvermijdelijkheid van het ontstaan van (grote) oorlogen bestudeerd. Met enige regelmaat laat hij op Sargasso zijn licht schijnen op internationale militaire conflicten en/of ontwikkelingen. -- Update: Ingo is inmiddels associated blogger. Daarom staat dit stuk nu onder zijn eigen naam -- Ik werd vandaag 'getroffen' door een foto van de secretaris-generaal van de NAVO - onze eigen Jaap - op bezoek in Georgië. Handen in de zak, grimmig en vastberaden kijkend. Hij deed mij aan Rumsfeld denken. En dat is geen compliment. Zo ken ik hem namelijk niet. Voor alle duidelijkheid: ik ken hem ook niet, maar tot op heden maakte hij op mij een andere indruk, dat is wat ik bedoel. Deze foto riep bij mij de vraag op in hoeverre je als - bijvoorbeeld - secretaris-generaal van de NAVO nog in staat bent om onafhankelijk te denken en te handelen. Kan dat nog wel? Of wordt denken en handelen dan bepaald door de funtie die moet worden vervuld. Met andere woorden door de organisatiebelangen die moeten worden nagestreefd. De vraag stellen is - zeker in het geval van Jaap - ook de vraag beantwoorden. Ik denk (volgens mij onafhankelijk) dat de denkruimte van Jaap (en niet zo zeer van de secrtetaris-generaal van de NAVO, want die staat vast) wordt beperkt door de rol die hij geacht wordt te vervullen (leiders - in tegenstelling tot managers - willen daar nog wel eens van afwijken). En dat is verontrustend, want dat betekent niet veel goeds. De NAVO is een belangrijke aanjager geworden van een nogal verontrustende grootmachtdynamiek die in toenemende mate de kop op steekt. De NAVO - bij monde van de Hoop Scheffer - doet namelijk nogal krasse uitspraken.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De ontwikkelingen in Oost-Europa zitten nog steeds in een stormachtige fase. Vandaag heeft het Russische parlement president Medvedev ‘de opdracht gegeven’ om Zuid-Ossetië en Abchazië te erkennen als onafhankelijk staten. Nog maar een paar dagen geleden schonken de Amerikanen en Polen Georgische wijn om hun besluit over het raketschild te beklinken en beschuldigde de Oekraïnse president Viktor Joesjtsjenko zijn premier Joelia Timosjenko van hoogverraad. De ‘witte maagd’ Timosjenko zou te veel op de hand van Rusland zijn in de hoop dat ze met hulp van Moskou in 2010 tot president wordt gekozen. Vandaag op de 17e verjaardag van de onafhankelijkheid van Oekraïne riep president Viktor Joesjtsjenko op om haast te maken met het NAVO-lidmaatschap, hij verwees hierbij naar de situatie in Georgië. De Georgische president Saakasjvili waarschuwde al eerder dat Oekraïne het volgende doelwit van Moskou wordt: inzet is Sebastopol de strategische zeehaven op de Krim. Er gaan geruchten dat Moskou paspoorten rondstrooit onder de meerderheid van etnische Russen op de Krim zoals ze dat eerder deden in Zuid-Ossetië, l’histoire se répéte?
Het is duidelijk dat er in hoog tempo belangrijke beslissingen worden gemaakt en de oude Sovjet-staten snel keuzes maken over aan welke zijde zij willen staan in een mogelijk nieuwe Koude Oorlog. Laat Oekraïne profiteren van uw Wisdom of Crowds, we gaan polen pollen:
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Poetin: “I am going to hang Saakashvili by the balls. ”
Sarkozy: “Hang him?”
Poetin: “Why not? The Americans hanged Saddam Hussein.”
Sarkozy: “Yes but do you want to end up like [President] Bush?”
Poetin: “…. Ah — you have scored a point there.”
Conversatie tussen Vladimir Poetin en Nicolas Sarkozy afgelopen zomer tijdens de onderhandelingen over een staakt het vuren voor Georgië.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
De enige krant die wij op het bureau in Moskou een beetje vertrouwen is ‘Kommersant’. Onlangs verscheen er een heerlijk interview met niemand minder dan Saif-al-Islam Gaddafi. Zoon van. De zelfbenoemde spreekbuis van het Midden Oostenlegt uit waarom hij denkt dat iedereen achter Rusland staat:
“I should say that it’s very silly when the Georgian president complains about the Russian invasion. How can you talk about occupation, when you are occupiers yourself? The Georgians along with the Americans occupy Iraq! And now they are trying to portray themselves as fighters for freedom and democracy.” (link)
[poll=188]
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.