Israël wil blijvende bezetting en verdrijving Palestijnen, de wereld kijkt naar Nakba 2.0

Zondag 23 maart 2025 was de dag waarop het dodental in Gaza de 50.000 overtrof. Volgens de plaatselijke autoriteiten bedraagt het nu 50.021, van wie ongeveer een derde kinderen. Ook liggen nog veel mensen onder het puin of op plaatsen die niet bereikt kunnen worden. Het uiteindelijke cijfer zal dus hoger uitkomen. In een eerdere fase hadden de plaatselijke autoriteiten dat cijfer al beraamd op ruim 61.000. Eén van de slachtoffers van zondag was een lid van het politbureau van Hamas, Salah al-Bardawil. Hij werd - in het kader van het vermoorden van burgerlijke leiders van Hamas - door een drone gedood in zijn tent in Mawasi, samen met zijn vrouw. Onderwijl werden weer grote rijen mensen gesignaleerd die bijvoorbeeld te voet de noordelijke wijk al-Sultan verlieten, of die in het zuiden uit Rafah  verlieten op weg naar Mawasi. Ooggetuigen bevestigden dat dit niet zonder risico was. Over hen heen vlogen drones af en aan die van tijd tot tijd schoten op iemand of op meerdere personen  en op de grond waren het militairen die het vuur openden. Minister Katz van Defensie maakte intussen bekend dat hij een bureau had geopend voor ''Vrijwillig vertrek''. De bedoeling is dat het bureau verschillende corridors zal openen om mensen, die voorgoed Gaza de rug willen toekeren, te helpen te vertrekken. Het Bureau zal zijn werkzaamheden coördineren andere landen en instanties. Minister Katz volgt daarmee het plan van Trump. Binnenkort zal hij bekend maken wie het bureau gaat leiden. Een ontwikkeling die verband houdt met deze plannen is dat de Israelische veiligheidsadviseur Ron Dermer naar de VS vliegt om met zijn Amerikaanse collega Mike Waltz plannen te bespreken om een permanente Israelische militaire aanwezigheid in Gaza te vestigen. Israël wil kennelijk in Gaza blijven, volgens de krant Haaretz, en het bezet houden. Dat gebeurt tegen de achtergrond van een demonstratie van zo'n 100.000 man tegen de voortzetting van de Israelische campagne (die nog steeds door velen een oorlog wordt genoemd, alhoewel het gewoon een voortgezette massamoord is). Niettemin gaat de regering verder op de ingeslagen weg. Het jongste regeringsbesluit was dat de het kabinet het vertrouwen opzegde de procureur-generaal, mevrouw Gali Baharav-Miara. Eerder gebeurde dat al met de chef van de Shin Bet, Ronen Bar. Het hooggerechtshof heeft intussen zijn ontslag geblokkeerd om eerst een verzoekschrift daartegen te behandelen. Nog een regeringsbesluit werd genomen op initiatief van minister van Financiën Bezalel Smotrich. Daarbij ging het om de erkenning van 13 nieuwe nederzettingen. In feit ging het om de vaststelling dat een aantal vroegere ''wilde'' nederzettingen die tot wijken van andere nederzettingen waren bestempeld, toch afzonderlijke nederzettingen waren. Op deze manier kunnen ze namelijk een eigen budget krijgen en dat maakt het maken van bouwplannen en een snellere uitbreiding van het nederzettingenprogram mogelijk. Tot slot een paar korte opmerkingen. Wat Gaza betreft is het duidelijk dat 22 dagen van het stoppen van het doorlaten van voedsel, drinken, medicijnen en het afsluiten van de elektriciteit, gecombineerd met het systematisch bombarderen en opjagen van de  bevolking uitmondt in een totale moordpartij en/of verjaging van alle Gazanen. Dat komt overeen met zeer oude zionistische wensen waarbij het land leeg -zonder Arabieren-  door Joden in bezit wordt genomen.  Zoals het er nu uitziet verzet zich slechts een kleine minderheid van de Israëlische bevolking tegen de uitvoering van de plannen. En dat wordt in de hand gewerkt door jarenlang in stand gehouden diep racistische vooroordelen, en een totale onwetendheid en ongeïnteresseerdheid van de gemiddelde Israeli in de feitelijke, bloedige situatie in Gaza. Maar ook op de Westoever is de situatie meer dan alarmerend (of om een geliefd word van de Nederlandse top-politici te gebruiken: zorgelijk). Daar wacht fase twee van de Nakba 0.2 als de kwestie Gaza min of meer achter de rug is. De bezetting en verdrijving van duizenden uit de vluchtelingenkampen, de sinds 30 jaar ongekende uitbreiding van de nederzettingen, en een bouwprogramma van - alleen al 7.000 nieuwe huizen alleen in dit jaar 2025 - maken duidelijk dat ook daar een kritieke grens in ruime mate is overschreden. Helaas reageert de wereld, en met name de westerse wereld, vrijwel in het geheel niet. Van de westerse aandacht voor mensenrechten en internationale wetten blijft niets over. De rest van de wereld zal dat niet snel vergeten.

Foto: Palestinian News & Information Agency (Wafa) in contract with APAimages, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons.

Noord-Gaza wordt ”ontvolkt” met steun van de VS en niemand die er iets aan kan doen

Wat gebeurt er in Noord-Gaza? Er vindt daar een etnische schoonmaak (ethnic cleansing) plaats, die gepaard gaat aan een hongersnood. En dat terwijl de provincie onder vuur ligt van constant doorgaande bombardementen, beschietingen door tanks, of door quadcopter drones en door gewone soldaten.

Mensen worden uit hun huizen gejaagd of gehaald, bijeengedreven, de mannen en jongens worden van hun families gescheiden, de vrouwen en kinderen worden een kant op gewezen. Volgens Israël zijn er zo’n 200 gearresteerd en geblinddoekt, handen en voeten gebonden, en per vrachtauto naar Israël vervoerd. Mogelijk gaat het om meer. Het zou gaan om soldaten van Hamas, jawel.

Uithongeringspolitiek

Maar ook voor hen die wel weg mochten ziet het er evenmin gunstig uit. Er is geen brood meer en ook geen bakker. Groente is ook niet voorhanden. Er is ook niets meer te koop en er is al 16, 17 dagen geen enkele vrachtauto meer gezien in Beit Lahiya, Beit Hanoun, Jabalia, het Shati-kamp, of Gaza-stad. De mensen overleven op … ja, op wat? Ze hebben vaak al schade opgelopen door maandenlang veel te weinig te eten te hebben gehad. En nu was er dus ruim twee weken ongeveer niets. Vergeet de leugen van de Amerikanen dat ze Netanyahu zover hebben gekregen om voedselhulp te sturen, maar dat er meer nodig is. Gewoon helemaal niets van waar. Zoals het hele Amerikaanse rapport dat er geen sprake is van een uithongeringspolitiek ook gelogen is. Er trad niet voor niets en regeringsmedewerkster af.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.

Quote du Jour | Genocide

“Sinds 1994 is de factor eigenbelang steeds doorslaggevender geworden. Daar komt bovenop dat de strijdende partijen nog meedogenlozer zijn geworden en zich nog minder gelegen laten liggen aan internationale conventies of wetten. Zij zijn degenen die anno 2016 het initiatief in handen hebben. Dus nee, we staan er niet beter voor dan 21 jaar geleden.”

Roméo Dallaire, voormalig VN-commandant in Rwanda en nu activist tegen kindsoldaten, ziet de wereld steeds apatischer reageren op genocide. De landen die het voortouw zouden moeten nemen, in bijvoorbeeld Syrië, kijken liever de andere kant op.

Foto: Jim Forest (cc)

Ik zeg het nog een keer: Israel voert in Noord-Gaza een genocide uit binnen een genocide

Ik zeg het nog maar een keer: Israel is bezig een genocide in een genocide te plegen. In Noord-Gaza is een soort van huis tot huis campagne gaande. Israëlische soldaten plaatsen hoeveelheden explosieven in huizen (of de resten daarvan) die ze vervolgens met alles wat erin is opblazen. Ook hebben ze robots die dat werk doen en explosieven aanbrengen. Mensen proberen te vluchten.

Er was ook een bloedstollende geluidsopname van een gesprek dat een familie in Jabalia voerde met civiele hupverleners. Kunnen jullie ons helpen, vroegen ze, sommigen van ons zijn gewond en kunnen niet zelf lopen. De hulpverleners zeiden dat ze, hoewel ze heel dichtbij waren, niet konden komen. Het was te gevaarlijk. Ze raadden de familie – van tien personen – aan de gewonde mensen te ondersteunen en vooral een witte vlag mee te nemen. Dat zou de familie proberen. Ze gingen op weg. Het gesprek eindigde echter abrupt met een uitroep: ”Oh God…”

Zoals ik al eerder schreef, mensen die zich op straat wagen zijn een mogelijk doelwit van quadcopters en scherpschutters, Ze kunnen echter ook worden getroffen door bommen of artilleriebeschietingen. Maar ze moeten zich wel vertonen, want er zij al sinds begin oktober, meer dan twee weken, geen transporten meer binnengekomen in Noord-Gaza. Israël laat geen enkel hulpkonvooi meer door. Twee dagen geleden werden zodoende tien mensen gedood die op hun beurt stonden te wachten bij een keuken die nog voedsel distribueerde. Ook het zoeken naar water kan dodelijk eindigen. Deze morgen waren er al weer 17 slachtoffers in Noord-Gaza, in de afgelopen 24 uur  waren dat er 65.

Foto: Poster Boy (cc)

Genocide in Gaza? Dat weten we nog helemaal niet

OPINIE - Wat opvalt wanneer gevoelige brandhaarden opvlammen, is hoe onzorgvuldig het taalgebruik wordt. Zo wordt Israël al sinds jaar en dag beschuldigd van een genocide op de Palestijnse bevolking, hoewel die bevolking onder Israëlische bezetting gestaag groeit. Dat valt dan wel de merkwaardigste genocide in de geschiedenis van de mensheid te noemen.

Nu de Israëlische overheid de Gazastrook weer bombardeert in reactie op zo’n beetje de gruwelijkste terreurdaad uit de geschiedenis van het Israëlisch-Palestijnse conflict, zoemt het G-woord weer rond. En niet enkel in de mond van verklaarde tegenstanders van Israël.

‘Textbook case’

De Israëlische historicus Raz Segal noemde de huidige belegering van Gaza onlangs ‘a textbook case of genocide‘. Een casus die de definitie uit de handboeken nauwgezet volgt dus. Segal is niet één van de minsten op dit gebied: hij schreef meerdere boeken over de holocaust in Karpato-Roethenië en geeft leiding aan het masterprogramma voor Holocaust and Genocide Studies aan de Stockton Universiteit in New Jersey.

Segal zoomt daarbij vooral in op de intentie om Gaza van de kaart te vegen, zoals geuit door mediamakers, de bestempeling van Hamas als ‘boosaardig’ door internationale leiders en de afkondiging van de Israëlische minister van defensie Yoav Gallant van een complete afsluiting van de Gazastrook.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Best Friends Forever!

bff

Rusland sprak vorige week woensdag in de VN-veiligheidsraad haar veto uit over de resolutie waarin werd voorgesteld de massamoord op zeven à achtduizend moslimmannen in Srebrenica formeel als genocide te erkennen.

Waar heb je anders vrienden voor?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dodenherdenking 4 mei: “Dood Stil”

Vandaag 4 mei de dag van de dodenherdenking, acht uur ‘s avonds , een moment om stil te zijn. Van kinds af ben ik er mee opgegroeid. Geleidelijk leren beseffen van het waarom en waarvoor van die stilte. Nieuwslezer Philip Freriks sprak eens in een tv-spot over die stilte als een moment van beklemming. Zeker: omdat de dood in die twee minuten zo dichtbij komt.

Maar het vormt ook een tastbaar moment van collectief besef van de waarde van leven en het belang om de menselijke waardigheid nooit uit het oog te verliezen. Het respect voor het leven dat niet alleen die miljoenen slachtoffers van 40- 45, maar ook die daarna slachtoffer werden van genocide en oorlogsgeweld, blijven verdienen.

Daarover gaat dit gedicht: over  die twee minuten stilte, overdenkend en doodstil.

Dood Stil

Spreken de doden
de dag stil

Vandaag zijn wij stil
en komen de doden
in een oneindig lange rij
spreken en kijkend voorbij

Vandaag zijn wij stil
hoe kon het komen
levende doden zwijgend
zo’n oneindig lange rij

Vandaag zijn wij stil
herdenkend in pijn mannen,
vrouwen en kinderen die er
niet meer mochten zijn

Vandaag zijn wij stil
voor hen die de vrijheid
werd ontnomen
hoe kon dat hen,
dat ons overkomen

Foto: DFID - UK Department for International Development (cc)

Afrika had de genocide in Rwanda kunnen voorkomen. De VN verhinderden dat.

VERSLAG - Tijdens de drie openingsspeeches van de VN-top in New York openbaarde zich een onthutsende kloof. De hoopvolle woorden van secretaris generaal Ban Ki-Moon en de paus staan in schril contrast met de harde woorden van de Oegandese president Museveni.

Met stip de belangrijkste sprekers bij de opening van de VN-conferentie waren paus Franciscus, secretaris-generaal Ban Ki-moon, en de Oegandese president Museveni – tevens co-voorzitter van de top in New York. Terwijl de de paus vooral sprak over onderwijs en bedreiging daarvan door allerlei vormen van geweld, legde VN-chef Ban Ki-Moon de nadruk op de kans om nog deze generatie een einde te maken aan honger. Vervolgens tapte Museveni uit een heel ander vaatje. Volgens de Afrikaanse leider moet de VN volledig op de schop. De uiteenlopende visies, met name die van de voorzitter Ban Ki-moon en co-voorzitter Museveni, stemmen niet optimistisch.

Als íemand met de eer mag strijken van deze enorme topontmoeting in New York, dan is het wel VN-chef Ban Ki-moon. Hij organiseerde het enorme proces waarbinnen de Sustainable Development Goals (SDG’)s tot stand kwamen en riep de wereldleiders op persoonlijke titel bijeen om het pakket vandaag te ondertekenen. Vanzelfsprekend staat Ban Ki-moon achter alle duurzame doelen, maar in zijn toespraakje bij de opening van de conferentie kon hij niet anders dan zich beperken tot een, twee of hoogstens drie van deze doelen. Uiteindelijk beperkte hij zich tot één: de strijd tegen honger.

Foto’s Srebrenica duiken alsnog op

Herinnert u het zich nog, dat verhaal van dat fotorolletje dat was mislukt, waardoor het tastbare bewijs dat Dutchbat weet had van de massaslachting van Bosnische moslimmannen door Servische soldaten onder leiding van Ratko Mladic?

Dat verhaal blijkt toch niet helemaal te kloppen…

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Martijn.Munneke (cc)

Srebrenica: Ordelijk verlopen

Hasan Nuhanovic was die dag al tien keer geïnterviewd en hij was liever aan de bar van Calypso blijven hangen, met zijn Bacardi Breezer. Hij oogde vermoeid, om niet te zeggen afgepeigerd. Toch sleepte ik hem mee naar de rommelige kamer in de oude bioscoop, waar RTL Nieuws zich tijdelijk geïnstalleerd had. Nogmaals zou de tolk van Dutchbat in Srebrenica moeten vertellen hoe hij gepleit had voor een pasje ten behoeve van zijn jongere broer, hoe dat verzoek geweigerd was en hoe zijn broer door de Serviërs werd afgevoerd en vermoord, net als de rest van zijn familie. Hij had het verhaal nu zo vaak verteld dat de emotie zich niet meer toonde in zijn gezicht.

Zodra ik Hasan had afgeleverd, ging ik verder, informeren bij de stage manager en de technici of alles naar hun zin verliep. Toen trok een journaliste aan mijn mouw of ik zo snel mogelijk Ronald Giphart voor haar microfoon kon halen. Ik dook onder een camera door en legde het verzoek aan hem voor. Daarna was de beurt aan het meisje van het lokale huis-aan-huisblad, helemaal onderaan in de journalistieke pikorde.

Hoewel ik de Nacht van Srebrenica zelf georganiseerd had, was ik misschien wel degene die op dit moment het minste betrokkenheid voelde, bedacht ik ineens. Mijn gedachten waren niet bij de verschrikkingen. Ik werd in beslag genomen door andere zaken. Konden de journalisten hun werk doen, waren de gasten binnen, hoe gingen we het uitlopende programma weer binnen de afgesproken tijd brengen, enzovoort. Ik kon het me helemaal niet veroorloven met de inhoud bezig te zijn.

Volgende