De onsamenhangendheid van Francisco van Jole

Gisteren stond er op GC een stuk van Francisco van Jole: 'De Leegte van Links'. Van Jole is druk bezig om de nieuwe opinieleider van links Nederlands te worden, dankzij zijn site joop.nl, waarop allerlei linkse opiniemakers bloggen. Het stuk is een reden om ons grote zorgen te maken over de toekomst van links, niet vanwege de leegte van links, die Van Jole observeert, maar vanwege de onsamenhangendheid van Van Jole's betoog. De conclusie van Van Jole is: "Idealen zijn bij de progressieve partijen naar de achtergrond verdwenen." De argumentatie om daar te komen is vrij opmerkelijk. Zo vertelt hij over een bijeenkomst van de PvdA waar Wouter Bos een vraag krijgt van een kritisch PvdA lid. Bos reageert gloedvol: "de zaal hing aan zijn lippen. Niet omdat het spannend werd vanwege een conflict maar omdat Bos met passie idealen uitdroeg." Vervolgens schrijft Van Jole: "Dat is het probleem van de politiek op dit moment. Er worden geen idealen meer uitgedragen." Van Jole net heeft laten zien hoe het belangrijkste gezicht van linkse politiek op dit moment, de vice-premier, vol met idealen het debat aan gaat binnen zijn partij. Ik zie niet hoe je daaruit kan stellen dat idealen niet meer worden uitgedragen door politici. Daarnaast vind ik het absurd om te stellen dater een probleem van de politiek is. Daarmee ontken je de complexiteit van de samenleving.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het vingertje voor Joop: duim omhoog

Joop screenshot (citaat)

The Global Village. Gebruikt U die term nog wel eens? Op een niet-ironische manier?

Het internet is nu zo een 15 jaar algemeen aanwezig in Nederland. Die hele periode heeft Francisco van Jole meegemaakt en beschreven. Hij heeft zichzelf ook mee laten slepen door de utopische hypestemming uit die tijd, met als resultaat het BitMagic debacle. Sindsdien is Van Jole realistischer geworden en heeft hij zich ontpopt tot het Nederlandse equivalent van Andrew Keen, fijntjes en met het beruchte vingertje wijzend op de negatieve kanten van internet en internetcultuur. Want in plaats van een wereldomspannend dorp zijn we terecht gekomen in ideologische loopgraven van waaruit met grof geschut geschoten wordt. De nature van het menselijke groepsdenken blijkt sterker dan welke technologische nurture dan ook.

Wat je Van Jole moet nageven is dat hij zich niet heeft neergelegd bij de rechts-populistische scheldcultuur die heerst op internet, maar een alternatief heeft opgezet: Joop. Van Jole heeft daarbij een aantal essentiële zaken goed aangepakt, zodat er een grote kans op succes is.

De belangrijkste daarvan is wel dat hij heeft gezorgd voor goede financiële backing door de Vara. Zo kan Joop zich een professionele redactie veroorloven en artikelen binnenhalen van grote namen als Frans de Waal, Inez Weski en Maarten van Rossem. Belangrijk daarbij is ook dat de Vara geen winstoogmerk heeft, want geld verdienen met een blog zal in het kleine Nederlandse taalgebied altijd een illusie blijven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Joop.nl: jij staat niet centraal

Joop screenshot (citaat)

Een kleine twee weken geleden opende de online opiniesite Joop haar deuren. GeenCommentaar heeft hoopvol haar medewerking aan dit nieuwe initiatief verleend, en het is dus tijd voor een – persoonlijke – eerste indruk. Om eerlijk te zijn, deze is niet heel erg positief. Joop staat voor “Jouw Online OpiniePagina”, maar het is vooralsnog onduidelijk waar we het “jou” terugvinden op de site. Alles wijst erop dat het Joop niet om de bezoeker gaat, maar om de schrijver van de artikelen. En zelfs die laatste komt er bekaaid vanaf.

Het begint nog veelbelovend, hoewel voor Nederlandse begrippen onconventioneel. Een grote foto met een nog grotere kop erboven. Lekker overzichtelijk, maar nogal, ehm… zoals de Huffington Post. Maar als je daaronder kijkt wordt het minder mooi. Drie kolommen die, lijkt het wel, tot in de oneindigheid doorlopen. De bezoeker wordt overvoerd met ongecategoriseerde informatie en muist zich het ongans. Hoewel er duidelijk is nagedacht over de opmaak van de afzonderlijke onderdelen van de site, lijkt het geheel op de voorpagina zonder veel overleg in elkaar geschoven te zijn. De opiniemakers van het blog moeten het met de zijkanten van de site doen, terwijl de belangrijke opening en middenkolom een veredelde linkdump is naar vaak gevestigde partijen.

In deze linkdump worden overigens creative commons-foto’s van Flickr gebruikt, maar niet geattribueerd. Ja, in de bestandsnaam, maar om dat attribueren te noemen? Dat is een schending van de licentie en op z’n zachts gezegd niet netjes.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Paul de Leeuw over Van Jole

De Roze Khmer is het voor de verandering eens volledig met De Leeuw eens, want de vijand van je vijand is je vriend. Maar als De Leeuw dit gezongen had omdat hij bedreigd werd naar aanleiding van een anti-islamcartoon was hij levend gefileerd. Ik denk zelfs dat Paul de Leeuw dan in het openbaar heel solidair met de tekenaar was geweest, en het niet in zijn hoofd had gehaald om dit liedje te zingen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Internetrevolutierevolte

red_rooster_by_domnx-1

Het begon allemaal met Francisco van Jole. Nu bij de VARA de leugen niet langer regeert gaat de columnist op Internet verder want van internet weet Van Jole veel. In de Varagids lichtte scheidend voorzitter Vera Keur een tipje van de sluier op: de naam van het project waaraan Van Jole reeds een jaar zou werken: De Joop. Gelet op de commercialisering van de omroep die zich onder Keur heeft voltrokken kan dit niet anders dan een vette knipoog zijn naar het arbeidersverleden waar de VARA van tegenwoordig weinig maar dan lippendienst aan bewijst.

Naast Van Jole is ook Jeroen Mirck betrokken bij wat een “progressieve nieuws-, opinie- en debatsite” moet worden, in de woorden van Keur. Mirck zelf ageert al vrolijk tegen de “rechtse schreeuwerds” die volgens hem de Nederlandse blogosfeer verzieken maar de boze roze olifant wordt natuurlijk niet bij naam genoemd. De Joop wordt meer dan een anti-site, begrijpt U? “Het zijn de naargeestige kinderen van [Theo] van Gogh die alles wat riekt naar intelligentie desastreus met de grond gelijkmaken,” sprak Van Jole. Daar hebben ze bij de VARA geen boodschap aan.

Prompt kwam Bert Brussen in het verweer, ongetwijfeld gedreven door enige genegenheid die hij nog altijd koestert voor zijn voormalige werkgever. “Een weblog beginnen met door belastingbetalers omroepgeld is sowieso al BAH maar een [weblog] laten leiden door Francisco van Jole is ronduit smerig,” aldus de pleitbezorger van weblogs bij uitstek. Van Jole is “gemeen”, “achterbaks” en “ronduit gevaarlijk,” schrijft Brussen. Voor De Joop heeft hij dan ook geen goed woord over. “De VARA grossiert in rare namen.” Als tegenactie kwam er: De Jaap. “Hoe DeJaap er uitgaat zien? Geen idee. Wat de exacte inhoud wordt? Geen idee? Toekomstdroom, businessplan, beleidslijn? Welnee.” Dergelijke capriolen zijn “gedoemd om te mislukken.” De Jaap daarentegen is helemaal Web 2.0 en klaar voor de strijd.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Volgende