Bij vijf jaar Sargasso horen ook tradities. Tradities die sommige nieuwkomers nog niet kennen en als deze tradities dan afwijken van het huidige verwachtingspatroon voor Sargasso stuiten oude loggers en veteraan-reaguurders soms op (heftig) onbegrip bij de nieuwkomers. Men komt hier namelijk voor zeer serieus nieuws en dito discussies, volkomen terecht uiteraard. Maar ongein heeft van het begin af aan ook deelgemaakt van Sargasso omdat sappige ongein immers zo lekker combineert met taaie serieuze onderwerpen. En zeg nou zelf: u lacht toch ook wel eens? Een van de minder serieuze tradities op Sargasso is de jaarlijkse publicatie van de IJslandse feestfoto's op de kortste dag van het jaar: 21 december. Vier jaar geleden struikelde uw logger Carlos over een fotoarchief van een uitgaansgelegenheid in Reykjavik. Gefascineerd door het spetterende voorkomen van de IJslandse samenleving deelde hij dit met zijn lezers. In de latere versies schreef uw logger tastend naar verklaringen voor wat hij op de foto's zag een fictief verhaal. Het enthousiasme onder de lezers was groot en een traditie was geboren. Inmiddels vragen sommigen lezers al in oktober waar de IJslandse feestfoto's blijven? Dit jaar zijn de feestfoto's iets verlaat vanwege persoonlijke omstandigheden rondom uw logger Carlos, wellicht dat hij u in zijn lifelog daar -met tegenzin- binnenkort wat meer over vertelt. Vier jaar volgt Sargasso nu het wel een wee van een groep IJslanders. Sommigen hebben we zien opgroeien van brugpieper tot womanizer, van bakvis tot zelfverzekerde vampier. We zagen het ineenstorten van een onbedorven paradijs door een invasie van nederlandse webloggers, we waren getuige van de legalisering van het polygamistische homohuwelijk op IJsland en we maakten mee hoe de IJslanders er weer bovenop kwamen. Maar wat is er nou zo leuk aan een IJslands feestcafe?! Vol met vreemde en vage figuren en dominante types? Waar de cameraman vooral oog heeft voor rode jurkjes maar ondertussen nog nooit van rode ogen onderdrukking heeft gehoord? Misschien is het voor veel typisch nieuwsgierige webloglezers wel een troost dat ergens daar in het donker, in het Hoge Noorden een plek is waar zelfs beroemde webloggers en fervente reaguurders nog kunnen rekenen op een stukje IRL liefde? Kortom de feestfoto's zijn weer binnen: hrappur.is/2006 [Lezers die na het zien van dit postje hun contributiegeld voor 2007 terugeisen zijn te laat maar kunnen nog wel voor 1 november a.s. schriftelijk opzeggen voor 2008]
Vlak voor de jaarwisselling had de Mid-West regio in de Verenigde Staten last van sneeuwstormen waarin zelfs enkele mensen omkwamen (NOS). De staat Nebraska kreeg een ijsstorm te verwerken. Amateur fotografen vullen websites met spectaculaire foto’s van het verijsde landschap: Cellar IotD, extremeinstability.com, underthemeso.com. Hou rekening met trage laadtijd vanwege de diepgevroren kabel van de internets.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Dit krijgt zelfs de voltallige Sargasso-redactie niet zomaar voor elkaar.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
