WW: Hobbitdebat woedt verder

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland. In 2003 werd op het Indonesische eiland Flores een vondst gedaan die al jaren voor veel paleontologische onrust zorgt. In een grot op het eiland werden acht skeletten gevonden van zo'n 18.000 jaar oud. Helaas werd maar één enkele schedel aangetroffen. Opmerkelijk is dat het postuur van deze skeletten afwijkt van die van de Homo Sapiens, in de zin dat de mensen een stuk kleiner waren dan wij nu zijn (zo'n 1 meter lang). De inhoud van de gevonden schedel was ook aanmerkelijk kleiner dan bij de moderne mens. Deze afwijking had tot gevolg dat de gevonden mens door sommige wetenschappers een eigen soort werd toegedicht, met de naam Homo floresiensis. In de volksmond kreeg de nieuwe mens een sprekender naam: de Hobbit. Maar niet iedereen is ervan overtuigd dat de hobbits daadwerkelijk een aparte soort zijn. Een  grote groep antropologen en paleontologen is ervan overtuigd dat het hier gaat om gewone mensen die ofwel een bepaald fenotype hebben ontwikkeld, namelijk dat ze een stuk kleiner werden (zoals bijvoorbeeld ook de Pygmeeën kleine mensen zijn). Tegelijkertijd wordt er gewezen op de mogelijkheid dat het hier gaat om een genetische aandoening waarbij de schedelomvang te klein is.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

The curious case of Joran van der Sloot

Joran van der Sloot rond het vorige 'akkefietje' (Foto: Wikimedia Commons/Aruba Police Department)

Ondanks dat er nooit enig bewijs is gevonden is Joran van der Sloot publiekelijk veroordeeld voor de moord op Natalee Holloway. Dat maakte Joran een outcast. Sterker nog, alle Jorans lijden eronder, want niemand wil meer Joran zijn. Toegegeven, hij maakte het ons makkelijk om een hekel aan hem te hebben door gespeend van enig medeleven het ene na het andere fantastische verhaal op te dissen. Natuurlijk is de kans ook groot dat zijn rol in het geheel minder kosher is dan hij zelf volhoudt.

Maar een van de allereerste dingen die er door mijn hoofd schoot toen bekend werd dat Stephany Flores vermoord was met Van der Sloot als verdachte was dat het nogal makkelijk was een rekening met iemand te vereffenen als die jongen in de buurt was. Zorg dat je je slag slaat als hij in de buurt is, en tegen de tijd dat de rook is opgetrokken ben jij als echte moordenaar al continenten ver weg.

En toen kwamen de camerabeelden. Joran die de kamer ingaat met Flores, en er alleen uitkomt. Die zouden toch niet liegen? De publieke opinie was eigenlijk al om, maar nu helemaal: Van der Sloot heeft het gedaan. Het publiek stond al weer langs de zijlijn met pek en veren. Niemand die zich afvroeg of er misschien eerder iemand de kamer in was gegaan, of dat er bijvoorbeeld via een balkon nog iemand de kamer in kon komen.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.