Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Zondagvondsten | de fietskabelbrug
Uitvindingen? Spreek me er niet van. Zo ging mijn vader ooit eens naar het ‘Uitvinderssalon’ met een rookmachine. Prima ding: het diende om in uw plaats te roken. Sluit het aan, steek er een sigaret in, druck am knopf en voilà: het verdacht veel op een stofzuiger lijkende tafelvoorwerp rookt een sigaret helemaal voor u!
Een Bulgaarse chap heeft een soort skiliftfietsbrug bedacht. In een gootje van 12 bij 12 cm steekt u ongezouten levensgevaarlijke kruispunten over met een air van “nou én? Ik ben niet bang hoor”.
De uitbeelding zelf doet je niet bepaald zeggen: die brug wil ik nù op, maar eens je de technische tekeningen doorfietst bent en de HoeHetBegon gelezen hebt, was ik toch alvast overtuigd: komt er juridisch nooit door, maar schitterend bedacht voor een wacko stadsraad in pakweg Shanghai. “Of course it is too early to talk about mass use.”, zegt ie nog. Uitspraken om te smullen.
Een gezellig praatje met de heren van de achterlichtenbelasting
Gisteren, Utrecht, half één ’s nachts. Twee met vuurwapens getooide agenten staan op het pleintje tegenover de kroeg fietsers aan te houden. Geen ID, geen achterlicht. Boete. Een fraai stukje gezag winnen, om de woorden van Ter Horst te gebruiken. Uw barman ging daar gisteravond toch maar even wat van zeggen. Want een café houdt niet van nachtelijke herrie op de stoep. De conversatie, woordelijk.
“Goedenavond heren. De mobiele belastingdienst maakt weer overuren vandaag?”
“Ik ben in gesprek meneer, wilt u zich er niet mee bemoeien.”
“Dat u hier en op dit tijdstip in gesprek bent, daar wil ik het juist met u over hebben. Het is namelijk vrij laat.”
“Nogmaals, bemoeit u zich er niet mee.”
“Ehm, nou. Ik ben barman van deze kroeg. Wij letten er op dat omwonenden niet te veel last hebben van nachtelijke gesprekken hier op onze stoep. Op verzoek van de politie, overigens.”
“Meneer, wij bepalen zelf wel hoe hard wij praten.”
“Zo zo. Maar kunt u dat dan niet elders doen. Bijvoorbeeld niet pal onder het slaapkamerraam van onze buurman. Want wij krijgen natuurlijk weer de klachten.”
“Daar hebben wij niets mee te maken. Wij zijn politie.”
“De regels gelden niet voor u?”
“Inderdaad.”
“Wat moet ik dan doen? De politie bellen?”
“Meneer!”
“Overigens, u staat ook fout geparkeerd. Ik dacht: ik zeg het maar even.”
“Nu weg!”
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Zomerbaantje: auto- en rijwiel-accessoirewinkel
Fiets gejat, dus via Marktplaats voor te veel geld bij een sjaggeraar een tweedehands exemplaar gekocht. Fiets moet nog geupgrade worden voor de man die ik ben. Kinderzitje, dik slot, u kent het wel. Winkelstraat, ergens in Amsterdam-West. Omstreeks drie uur stap ik de speciaalzaak binnen. Geur van rubber. Ludiek belletje. Radio 538. Lege winkel. Vier knullen met stekelig haar vol gel (gelkop).
Na ruim een kwartier bezig te zijn geweest om het te dure Axa-slot voor me te monteren tegen een niet gering tarief – de fiets hangt hiervoor aan een ketting aan het plafond, wat me nogal overbodig lijkt – komt de loensende jongen erachter dat dit type slot niet past. Hij haalt een ander uit het plastic. Ik vraag aan de jongen of hij soms ook sturen verkoopt, omdat dit type ervoor zorgt dat ik er steeds met mijn knieën tegenaan kom.
De loensende jongen kijkt me aan alsof ik een ons gehakt bestel. ‘Sturen… nee. Die verkopen we niet,’ zegt hij en zoekt naar de juiste sleutel of ander gereedschap om een boutje aan te draaien.
Als dat geen rijwielaccessoire is, denk ik nog.
‘Geen sturen?’ vraag ik voorzichtig.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Ga fietsen dus
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.