Een witte tent in de polder

De berichtgeving over het familiedrama in Zeist en omstreken voedt de honger naar méér nieuws. Het is een vicieuze cirkel die doorbroken zou moeten worden. Enrico Mentana, directeur van het televisiejournaal van de commerciële zender La7, beloofde toen hij aantrad om minder aandacht te geven aan wat hier la cronaca nera heet – het zwarte nieuws: moord, familiedrama’s, verkrachtingen. Het was in de periode vlak na het zogeheten delict van Avetrana en natuurlijk de moord op Meredith Kercher een opluchting, nu eens een journaal te zien wat wel de nieuwsfeiten bracht, maar zonder eindeloos ‘geruchtmakende’ moorden te analyseren. En analyseren, dat kunnen ze hier. Bruno Vespa liet zelfs een model van het huis van de familie Misseri in Avetrana maken voor zijn programma Porta a Porta. Er werden uiteindelijk zelfs busreizen georganiseerd naar het plaatsje om het beroemde, maar geenszins bijzondere huis te zien. Avetrana – het was Cothen in het kwadraat.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.