Anders nog iets? | Gevraagd: Autonomie, ter voorkoming van terminale serieusheid

We slikken de massacultuur. Conformeren ons aan het grote geheel. Onderdrukken onze eigen inbreng en creativiteit. En schikken ons daarmee grotendeels in de rollen en stereotyperingen die de mens zo kenmerken. In een hokje geduwd worden en je laten labelen was nog nooit zo veilig en makkelijk. Het biedt ons blijkbaar structuur en duidelijkheid. Maar komt dit ook onze weg naar de verwezenlijking van zelfontplooiing en autonomie ten goede? Onlangs stuitte ik op een filmpje, dat pijnlijk aan het licht brengt hoe het zit met de hedendaagse autonomie van de mens. Binnen enkele minuten tijd wordt daarin duidelijk gemaakt dat we in ons leven (bijna) geen andere keus hebben, dan ons te conformeren aan het gedrag van het grote geheel. En dat we ons daarin als een mak lam (laten) schikken. Shockerend is het om te vernemen, dat de creativiteit al wordt gehalveerd voor het tiende levensjaar. In die levensfase wordt een groot gedeelte van de eigen intuïtie, inbreng en creativiteit namelijk gestroomlijnd met de norm. Deze norm zit dan om je heen, in het klaslokaal. In enkele jaren worden we klaargestoomd voor het leven in de maatschappij. In de meeste gevallen gaat dat gepaard met voornamelijk het áfleren van persoonlijke en, dan nog, unieke kenmerken van je persoontje. Je vormt je naar het gemiddelde en krijgt een label wanneer je daar een voetstapje buiten treedt.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Comedy Central is dapper

[qvdd]

Er zijn twee afleveringen geweest, het valt enorm te prijzen dat Comedy Central zo’n initiatief aandurft, want het kost toch een paar centen, en het valt te prijzen dat Jan Jaap van der Wal dit aandurft. Over drie weken weten we of het potentie heeft.

De Nederlandse versie van de Daily Show, met Jan Jaap van der Wal wordt door velen verguisd. Bert van der Veer, televisiecriticus en regisseur van Pauw en Witteman, vindt zelfs dat de show gefaald heeft, en dan vooral met de berichtgeving over Egypte, maar geeft de show nog een kans.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bos: ‘Vertrouwen in falende ICT is redding economie’

Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.

Bos in gelukkiger dagen (Foto: Flickr/Kennisland)

Vice-premier Wouter Bos is het Europese geharrewar rond de kredietcrisis meer dan zat. Een trits aan mislukte ICT-projecten wijst de weg naar innovatie en hernieuwde groei. En de PvdA zou meer naar de VVD moeten kijken.

Met die boodschap toog de Minister van Financiën naar Luxemburg om zijn collega’s te inspireren tijdens het spoedberaad over de kredietcrisis. Zijn boodschap is er één van hoop en vertrouwen in bodemloze putten als aanjager van de economie.

“Mijn boodschap aan Europa is helder: Steek uw miljarden niet in banken, maar in de spaarrekeningen van topmensen die falende ICT-projecten initiëren,” zei de bewindvoerder op Schiphol aan De Speld. “Daarmee help je veel ondeskundige techneuten aan een baan, die anders nooit voldoende ervaring kunnen opdoen. Nederland heeft op dit gebied een flinke voorsprong opgebouwd, dankzij projecten als de automatisering van de Belastingdienst, het UWV, de Studiefinanciering, het OV-chipkaartproject en natuurlijk de stemcomputers.”

Inspiratie opdoen
Bos ziet een hernieuwde rol voor Nederland als gidsland voor Europa. “In Nederland hebben we al lang geleden ontdekt dat de economie een blijvende impuls krijgt als je fors geld investeert in kansarme ICT-projecten,” zo weet hij te melden. “Jaarlijks steken we daar minstens vijf miljard euro in, terwijl minstens zoveel via verborgen posten in de industrie worden gepompt. Daarmee wek je het blijvend vertrouwen dat informatietechnologie een gouden toekomst voor de boeg heeft.”

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.