Angry Birds als lichtend voorbeeld

Het Finse Angry Birds is wereldwijd een kaskraker geworden. Allang niet meer slechts een spelletje op de smartphone, maar een merk dat door kinderen en volwassenen omarmd wordt. Is Angry Birds daarmee een voorbeeld voor innovatie, vraagt Melanie Peters zich af. Vorige week hoorde ik het verhaal van Angry Birds. De trots van de Helsinki-regio als het gaat om innovatie. Het was op een conferentie over de rol van interactie met publiek en draagvlak voor innovatie, met hoop op economische groei voor de Europese regio's. Serieus? Ja, het spel Angry Birds is een voorbeeld. Het veroverde de wereld. Ze spreken in Helsinki niet eens meer van incubators. Tijd om te incuberen is er niet. Binnen 35 dagen was het spel al 50 miljoen keer gedownload. In de Wired van september stond Helsinki met 10 van dit soort voorbeelden in de top 100 vanEurope's hottest startups 2012.

Door: Foto: Ammon Beckstrom (cc)
Foto: Gerard Stolk (cc)

Rot op met je ‘Dank je wel Albert Heijn’

, door

OPINIE - Waarin gastschrijver Ties Joosten zich groen en geel ergert aan gratis weg-geef-acties op Facebook.

Het is weer eens zover. Het mij totaal onbekende Giftsandcardss.com beweert via een Facebook-applicatie dat de Albert Heijn boodschappenbonnen ter waarde van duizend euro weggeeft. Het enige dat de Facebooker ervoor hoeft te doen is “Dank je wel Albert Heijn” posten. Daarnaast moet je de applicatie natuurlijk toestemming geven om je persoonlijke gegevens te bekijken en op te slaan. Ondanks een gigantische taalfout in de ondertitel van de applicatie (“Albert Heijn geeft bonus vouchers verjaardag te vieren”) stroomt mijn timeline vol met vrienden die de grootgrutter een bedankje sturen.

Ik vind het meer dan ergerlijk. Een belangrijke oorzaak van de huidige economische en ecologische crises ligt er volgens mij in besloten dat consumenten de intrinsieke waarde van producten niet langer begrijpen. Zij staan te ver van het productieproces van een biefstukje of een iPhone af, waardoor zij de tijd en energie die hierin zijn gestoken niet langer bevatten.

Helaas doen bedrijven maar weinig hun best om deze intrinsieke waarde naar hun klanten te communiceren. Op ieder pak melk staat een lachende graskoe en eieren komen louter van vrolijk scharrelende kippen. In de supermarkt worden producten nog altijd op een eendimensionale wijze aangeprijsd: alleen de veronderstelde kwaliteit (‘nu nóg lekkerder!’) en goedkope prijs (‘laagste-prijs-garantie!’) worden aangeprezen, terwijl ze de tijd, energie, kennis, passie en enthousiasme die ze in hun producten steken onvermeld laten. McDonalds weigert zelfs zijn klanten te vertellen dat het enkel vis met het MSC-keurmerk verwerkt, omdat zij de McFish anders wellicht als te duur ervaren.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Playing Futures: Applied Nomadology (cc)

Ceci n’est pas une feestje

, door

COLUMN - Waarin de auteur probeert uit te leggen waarom het onzin is om media (of het nu social media of traditionele media zijn) de schuld van de ravage in Haren in de schoenen te schuiven.

Eerst was het een social media-hype. Toen het rellen werden, waren de traditionele media al snel de hoofdschuldigen. Tenminste, dat vonden zij van de social media. En Sjors Fröhlich (waar kwam die ineens vandaan?) vond het ook. Als de traditionele media zich nergens mee bemoeid hadden, dan was er niks aan de hand geweest.

Dat is misschien zo. Maar je kunt je wel afvragen waarom de traditionele media zich ermee gingen bemoeien. Het is niet de schuld van de traditionele media dat de traditionele media het zo interessant vonden dat de traditionele media het niet meer konden negeren.

Net zoals de meeste mensen staan ook de mensen die deel uit maken van de traditionele media midden in het hedendaagse leven. En maken ook zij van de traditionele media gebruik van sociale media. De mensen van de traditionele media twitteren en facebooken dat het een lieve aard heeft, gebruiken het als bron en proberen er hun waren mee te slijten. Het NRC gebruikt Twitter zoals nieuwsprogramma’s sinds jaar en dag de man van de straat gebruiken: om iets te kunnen zeggen over nieuws als er nog niets over te zeggen valt. De mensen van de traditionele media weten hoe de social media werken en begrijpen heus wel dat een uitnodiging op Facebook waar twintigduizend man zich voor hebben aangemeld terwijl ze eigenlijk niet zijn uitgenodigd, geen nieuws is.

Foto: copyright ok. Gecheckt 21-02-2022

De macht van feestboek

, door

OPINIE - Na een avondje facebooken wil ik af en toe nog wel eens gezellig ouderwets een half uurtje de televisie aanzetten. Op die manier kreeg ook ik lucht van het verjaardagsfeestje van Merthe.

Drie dagen lang tetterden het journaal en de actualiteitenrubrieken het op voorhand uit de hand gelopen feestje van Merthe rond. Ik op vrijdagavond natuurlijk met een borrelnootje achter de TV. Want die tweets, dat is toch een stuk minder dan de echte beelden.

… Maar wat verbazingwekkend dat men op die oude media meldde dat ze zo verrast werden door het feest en de rellen! Een bizarre gang van zaken: eerst drie dagen lang reclame maken voor een feest dat niet de bedoeling is, en dan vreemd staat te kijken als er duizenden opgeschoten reljongeren op af komen… om dan vervolgens te beweren dat dit kennelijk de vernietigende kracht van Facebook is. Gelukkig zijn er na twee dagen verstandsverbijstering al mede-columnisten die dit aanwijzen. Scheelt mij weer wat werk.

Toch kan ik er niet over uit hoe slecht mensen blijken te weten hoe sociale media werken. Zo schijnen verslaggevers van de “oude media” nog steeds te denken dat de oorzaak van alles “een vergeten vinkje” is.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende