[qvdd] Nietzsche had al gewaarschuwd: 'Als je in de afgrond kijkt, kijkt de afgrond ook in jou'. Wees dus voorzichtig met de afgrond, met de politieke islam. Breivik wilde de islam bestrijden, maar hij werd zelf een exponent – zowel in het denken als in het handelen (methodiek) – van het islamitische terrorisme in het verre noorden. En nota bene in een land waar juist geen islamdebat bestaat. [...] Dit geweld, dit onvoorstelbare, diabolische geweld komt nagenoeg overeen met de gedachtewereld van het islamitische terrorisme. Het moet gezegd worden, het is knap. Knap dat je het terrorisme van vrijdag, gepleegd door een roomblanke rechts-extremist, toch nog in de schoenen kan schuiven van de islam. De naam? Afshin Ellian. Het blaadje dat hem dit podium biedt? Elsevier.
Terwijl dergelijke vlaggen daarbij niet aanwezig waren.
Ofwel: anti-Israëldemonstranten en ISIS-sympathisanten zijn één pot nat.
Zelfs als dit niet meer dan een vergissing is, geeft dit wel aan hoe snel je jezelf verdacht maakt als je iets te zeggen hebt over het beleid van de Israëlische regering.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Beste Martin, je hebt een aardig CV. Bestuurskunde (politicologie) gestudeerd aan de UvA en sociologie aan de New School for Social Research in New York. Al vanaf je 17e ben je actief in de journalistieke wereld: NOS, RTL, Wereldomroep, CNN, ABC News. Geen onaardig Curriculum Vitae. Persoonlijk kan ik daar niet aan tippen moet ik je eerlijk bekennen.
Ergens ging het mis met je. Het gebeurde mogelijk in de eerste jaren van je politieke carrière in de Tweede Kamer. Misschien al eerder, dat kan ik niet nagaan. Het mondde uit in één van je eerste Kamervragen over het simpele gegeven dat een verslaggeefster van de NOS niet wist wat de hoofdstad van Israel was. Dom, wellicht, maar Kamervragen waardig? Oh, wacht, ze droeg een hoofddoekje, een teken van islamisering, dat verklaart de urgentie. Sinds dat moment ging het eigenlijk alleen maar bergafwaarts. Opeens zag je overal complotten opdoemen. Kritische actualiteitenprogramma’s op de publieke omroep wilde je inperken. Je wilde een gerenommeerd journaliste haar neus afhakken. Je zag islampropaganda opduiken in kinderprogramma’s. Schooldirecteuren die een mening ventileren die strijdig is met je eigen overtuigingen moeten op non-actief gesteld worden. En de groenlinkse klimaatmafia is ook al overal geïnfiltreerd.
Ondertussen begaf je je op het literaire pad en vatte je je visie op de recente Nederlandse geschiedenis samen in het tenenkrommende “De schijn-élite van de valse munters”, waarin je geregeld een loopje neemt met de werkelijkheid en deze naar eigen smaak inkleurt: alles is de schuld van links en overal duiken moslims op om ons met het kromzwaard een islamitisch bewind op te leggen. Als beloning biedt een Nederlandse kwaliteitskrant je een column aan, waarin je je zelfverzonnen waarheid kunt ventileren. Ik vermoed dat de NRC je een podium gaf om Nederland kennis te laten maken met je wereldvreemde gedachtengoed en je samenzweringstheorieën.
[qvdd]
De idealen die ik eens huldigde zijn teloor gegaan en ik ben tot het besef gekomen dat ze moreel bankroet zijn. Met afgrijzen heb ik toegezien hoe een ooit hooggestemde ‘vrijheidsstrijd’ die het startsein zou moeten zijn voor een nieuwe, rechtvaardige wereld – met name in Irak – is verworden tot een bloedige escalatie van geweld, sektarisme en godsdienstwaanzin. Daarbij zijn ongehoorde wreedheden en misdaden begaan.
[..] Het streven om een Islamitische Staat te realiseren is op een totale mislukking uitgelopen. Dit heeft naar mijn inzicht verschillende redenen. Zo heeft de Islam een oorlogsrecht en legt het zijn volgelingen een hoge ethische standaard op. Deze is echter met voeten getreden in de vele, volslagen willekeurige moordpartijen op onschuldige (moslim)burgers.
[..] Islamisten dienen derhalve de wapens neer te leggen en andere, vruchtbaarder methoden aan te wenden. Ze moeten zich omvormen tot sociale en politieke partijen om zo de gewenste hervormingen tot stand te brengen. De problemen in Palestina, Afghanistan, Tsjetsjenië enzovoorts, vereisen oplossingen op politiek niveau. De tot nu toe gevolgde strategie is contraproductief geweest en heeft mogelijke oplossingen alleen maar verder weggebracht.
Jason W., ooit lid van de hofstadgroep heeft zich afgekeerd van het extremisme. Een poging om strafvermindering te krijgen, of een oprechte ommezwaai. Lees de hele brief hier.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Why should non-Jews have a say in the policy of a Jewish state? […] For two thousand years, Jews dreamed of a Jewish state, not a democratic state. Democracy should serve the values of the state, not destroy them. […] You can’t teach a monkey to speak and you can’t teach an Arab to be democratic. You’re dealing with a culture of thieves and robbers. Muhammad, their prophet, was a robber and a killer and a liar. The Arab destroys everything he touches.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Enis Odaci over het optreden van Izz ad-Din Ruhulessin bij Pauw en Witteman. Enis Odaci is voorzitter van Stichting 12 Imams.
Zucht…
Op 7 september jl. was de heer Izz ad-Din Ruhulessin te gast bij Pauw en Witteman om zijn mening te geven over de in Iran veroordeelde Sakineh Mohammadi Ashtiani. Zij wordt beschuldigd van overspel of het hebben van een ‘illegale verhouding’. In Iran staat daarop de steniging als straf. Het betoog van Ruhulessin kunt u in de Volkskrant lezen. Kern van zijn betoog: “het is een interne Iraanse aangelegenheid en volgens islamitische wetgeving niet meer dan normaal.”
De discussie aan tafel was ongekend tenenkrommend en het is te hopen dat de kijkers onderscheid blijven maken tussen idioten en intellectuelen.
Aan tafel zat ook Hafid Bouazza, schrijver van beroep, die zich eerder aangesloten heeft bij de inmiddels wereldwijd georganiseerde protesten om de steniging te voorkomen. Deze protesten zijn ontstaan nadat de kinderen van Sakineh als laatste noodkreet de wereld of het Westen om hulp hebben geroepen. Zij wensten hun moeder niet kwijt te raken.
Izz ad-Din Ruhulessin studeert politicologie, maar bij Pauw en Witteman is hij niet in staat gebleken om ook maar één coherente gedachte in duidelijk Nederlands te formuleren. Op zich is dat geen probleem, ware het niet dat ook weer in deze uitzending alle deelnemers te pas en onpas spraken over DÉ islam. Izz ad-Din vond het best, want hij houdt wel van provoceren, getuige dit nieuwsbericht.
Gisteren stuitte ik op twee interessante filmpjes die beide veel zeggen over de sfeer die na 9/11 ontstond.
Het eerste filmpje komt uit Engeland en laat zien in hoeverre Engeland al tot een politiestaat verworden is.
Het tweede filmpje is mogelijk nog enger (gisteren in de waanlink). Het is onderdeel van een groot project van de Washington Post waarbij tien journalisten twee jaar lang zich een weg hebben proberen te banen door het Top Secret America. Conclusie: niemand heeft er meer zicht op. Het filmpje beschrijft eigenlijk heel mooi de totstandkoming van het security industrial complex. En denk maar niet dat dit in Europa niet gebeurt.
Huiver….
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
