Quand on ne correspond pas à l’image

Par exemple quand unetelle me voit IRL et est confrontée par mon vieillissement. Celà la trouble quelque part, elle qui acccorde beaucoup de valeur à l'esthétique et à d'autres privilèges de la jeunesse. Elle veut faire comme si de rien n'était. Mais cette fois, elle n'envoie pas les photos. Le non-envoi des photos = la concrétisation de son trouble. + Le non-envoi est du départ un acte de bienveillance, de grâce.

Door: Foto: rochelle hartman (cc)
Foto: Lauren Macdonald (cc)

Twintigers lijden aan angst voor de vrijheid

, door

ACHTERGROND - De ‘Millennials’ oftewel de ‘Generatie Y’, groeiden op in de jaren negentig, in een tijd van snelle technologische verandering, welvaart en vrijheid. In de media worden ze afgeschilderd als narcistisch en lui, maar zelf zeggen ze te lijden aan de druk om te presteren, het ‘goed’ te doen. Je hebt immers zoveel keuzes, dus als je dan nog niet slaagt, is er echt wat mis met je. Maar wat is ‘goed’ en hoe maak je de juiste keuzes in de huidige maatschappij?

Vier jonge filmmakers maakten een film over de Generatie Y genaamd Kinderen van het Succes, waarin drie twintigers aan het woord komen. Ze proberen de ‘volwassen wereld’ waarin ze leven te duiden met behulp van duizenden jaren filosofie en hun eigen verstand. Een van hen is Naomi Jacobs, student filosofie. Zij was te gast tijdens de filmvertoning op 8 september en ging daarna in gesprek met prof. dr. Joep Dohmen (hoogleraar Wijsgerige en Praktijkgerichte Ethiek aan de Universiteit voor Humanistiek) in een volledig uitverkochte zaal in filmtheater ’t Hoogt.

Angst en vrijheid

Naomi Jacobs spreekt in de film over een grondstemming die ze ervaart en omschrijft als ‘angst voor je eigen vrijheid’: het onbepaalde grote niets. Dit is een angst die volgens haar veel twintigers ervaren, een angst om de goede keuzes te maken terwijl de verwachtingen zo hoog zijn. Je kunt in deze tijd toch alles doen wat je wil? Angst en vrijheid zijn volgens haar twee zijdes van dezelfde munt. Vrije momenten zijn de momenten waar een ‘schilletje angst’ omheen zit, waarbij je over een drempel moet, waar iets onzekers omheen zit. Zelf haalt Naomi veel inspiratie uit de negentiendeeeuwse Deense filosoof Søren Kierkegaard. Door zijn gedachtegoed te bestuderen en er zelf over na te denken, concludeert ze dat je je angsten moet leren kennen en leven in het moment. Aan de ene kant moet er ruimte zijn voor dingen die je overkomen, terwijl je aan de andere kant het lef moet hebben om zelf keuzes te maken.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wetenschapper raakt contact met buitenwereld kwijt

, door

Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.

De vermaarde rechtsfilosoof, informatiedeskundige en neurochemicus Arno Donker heeft sinds vorige week zijn vermogen om in begrijpelijk Nederlands te praten verloren. Het verlies is onomkeerbaar. Doktoren spreken van een ’tragische zaak’. Zelf zegt prof. dr. ir. Donker M.Phil. dat ‘de institutionele kant van de narratieve medaille, ceteris paribus, significante ontwikkelingen heeft getoond.’

Herman de Raad van het Slotervaartziekenhuis is spraakdeskundige. Volgens hem krijgen beroepswetenschappers vaker te maken met dit soort spraakproblemen. “Een geval dat mij nog helder voor de geest staat, is dat van professor Meijnders,” aldus De Raad. “Een bijzonder vriendelijke man, maar volkomen onbegrijpelijk. Zo zei hij eens: ‘Omgevingsfactoren vereisen een door menselijk handelen van iemand anders dan mijzelf geïndiceerde cafeïnetoevoer, in een tijdsspanne die zich vanuit het heden voortzet tot enkele honderden seconden de toekomst in.’ Hij bedoelde dat hij een kopje koffie wilde.”

Toch was met Meijnders op een zeer basaal niveau nog wel te communiceren, vertelt De Raad. “Dat is met Donker helaas anders,” verzucht de arts. Hij vertelt hoe hij met behulp van een encyclopedie probeerde om de wetenschapper mee te krijgen voor een korte wandeling in het park. “In het begin had ik nog hoop. Hij leek positief te reageren toen ik hem vroeg of hij door middel van een gezamenlijke bewegingsvector een tijdelijke ruimtetijdvervorming wilde veroorzaken door onze subject/object relatie dialectisch vorm te geven op een chlorofyl-intense plek aan de oostkant van ons post-existentialistisch samenlevingsverband. Hij pakte zijn jas zelfs van de kapstok.” Al snel ging het echter fout. “Hij legde zijn jas weer neer en stelde voor om non-parametrische markov-modellen te fitten op causaal asymmetrische hysterese systemen. Toen wist ik dat ik van voren af aan kon beginnen. Een tragische zaak.”