ChristenUnie omarmt nationalisme

De stage van de ChristenUnie in de anti-Europese tripartite kongsi tegen de 'Europese grondwet' in 2005 is voor deze streng christelijke partij bijzonder leerzaam geweest. In de leer bij de populisten op links (SP) én op rechts (Wilders) hebben de orthodoxe christenen het produceren van propaganda goed in de vingers gekregen. Aanschouw maar eens het nieuwe verkiezingsspotje ten faveure van de zwaar christelijke eurofractie CU-SGP. Op 4 juni a.s. gaan de Nederlanders naar de stembus voor de verkiezing van het Europees Parlement. De CU zet alvast de toon met Europees blauwe verfklodders die maagdelijke tulpen en gezellige oranje molentjes besmeuren. Op de beelden is de Nederlandse vlag vier maten groter dan de EU vlag en spreekt men dreigend over een Europese superstaat en een bemoeizuchtig Brussel. Eigen taal, eigen geschiedenis en eigen traditie worden plechtig benadrukt. 'Euro-realistisch' is het eufemisme dat ze bij de CU hebben bedacht voor dergelijke nationalistische propaganda. Voor degenen die de wereld om ons heen niet in simplistisch oranje-blauw zien is hier een discussie op het euroblog NoseMonkey's EUtopia: Four points and a question for eurosceptics who believe in the advancing EU superstate. Over de werkelijke voortgang van de Europese eenwording (die er na het verdrag van Maastricht praktisch niet meer is), over waarom een federale staat nog geen superstaat is en nog meer genuanceerde observaties die voor de 'euro-realistische' gelovigen in oranje-blauw misschien iets te inhoudelijk zijn.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een blue card voor arbeidsmigranten

In aanloop naar de verkiezingen voor het Europees Parlement, hier in Nederland op 4 juni, biedt Sargasso aan alle partijen deelnemen ruimte om middels gastbijdragen hun standpunten naar voren te brengen. Voorwaarde is wel dat ze meedoen in de discussie die er op volgt.
Judith Sargentini, lijsttrekker van GroenLinks, heeft de eer om het startschot te geven.

Een paar jaar terug bezocht ik Melilla, een Spaanse enclave aan de Marokkaanse kust. De gemeenteraad van Amsterdam, waar ik nog steeds lid van ben, was in de Rif om kennis te maken met de achtergrond van veel Nederlandse Marokkanen. Op onze vrije avond gingen we een glaasje doen in Spanje. We vervoegden ons met onze Europese paspoorten bij de grens, staken probleemloos over, en hadden een mooie Europese avond.

Melilla is echt Spaans. Franco staat nog op het plein en je ziet er – net zoals overal in Spanje – Afrikanen die allerlei dingetjes op straat verkopen. Wij vonden er rust, maar aan de grens gaat het er ruiger aan toe dan aan de grenzen die eerder zag ik in Afrika. In de bossen en heuvels rond de stad wonen Afrikanen van onder de Sahara in brakke bouwsels en onder zeiltjes, wachtend op een kans om Europa binnen te komen. Zo nu en dan houdt de Marokkaanse politie er een razzia en worden die (veelal) mannen in een truck gehesen, om te worden gedumpt in de woestijn op de grens met Algerije. Veel Afrikanen hebben de reis tussen de Algerijnse en de Spaanse grens al meerdere malen gemaakt, zonder hun eindstation te bereiken: Europa.

Melilla is voor mij het symbool van Fort Europa. De moeite die Europa zich getroost om arbeidsmigranten zonder papieren buiten te houden, heeft iets bizars. Mensen zoeken nu eenmaal altijd een plek op waar het beter is, en zoveel hebben wij er nu ook weer niet aan gedaan om te zorgen dat het thuis in sub-Sahara Afrika goed gaat. De economische crisis komt juist in ontwikkelingslanden hard aan. Hun export naar het Westen stort in. Banken geven geen kredieten meer aan Afrikaanse ondernemers.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wie wordt de Europese lijsttrekker van de PVV?

Logo PVV

De kogel is door de kerk. De PVV doet mee aan de Europese verkiezingen. En omdat -uitgaande- van de peilingen op dit moment- het wel zeker lijkt dat de PVV zetels kan winnen in Brussel, maakt dat het extra interessant om te zien wie daar voor Geert de kar gaat trekken. De PVV zelf houdt dat nog enkele weken geheim (of weet het zelf nog niet) maar dat is natuurlijk geen belemmering voor GC om eens flink aan het speculeren te gaan. We noemen enkele potentiele kandidaten:

1. Geert zelf. Het weliswaar niet toegestaan tegelijkertijd europarlamentarier en Tweede Kamerlid te zijn, maar niets verbiedt een kamerlid zich kandidaat te stellen en campagne te voeren. En Geert weet natuurlijk donders goed dat zijn naam garant staat voor een hoop stemmen. Dat hij nooit van zijn leven naar Brussel zal gaan, waar het aantal Nederlandse televisiecamera’s aanmerkelijk kleiner is dan in Den Haag, maakt weinig verschil. Maar misschien is hij toch bang om ongeloofwaardig te lijken.

2. Een van Geerts kamerleden. Dan waarschijnlijk een van de minder bekende die ook echt zal gaan indien verkozen, want als je een bekende kop wilt kan je beter Geert zelf gebruiken. De meest voor de hand liggende keus zou dan Raymond de Roon zijn, woordvoerder Europese zaken en bepaald niet de meest heldere ster in het Wilders-firmament. Dat zou dan ook leuk zijn voor de nummer 10 op de Tweede Kamerlijst, die waarschijnlijk al drie jaar zit te wachten op LPF-toestanden die in de PVV maar niet lijken te komen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Eurocritici de mond gesnoerd

Op Sargasso is regelmatig plaats voor gastbijdragen, zeker vanuit de hoek van landelijke en Europese politici. Vandaag dan ook een bijdrage van de voorzitter van de VVD in het Europarlement, Jules Maaten.

Deze week viert Europa het tienjarige bestaan van de Euro. De afgelopen maanden hebben we kunnen zien hoe belangrijk onze munt is geworden.

Vanaf het moment dat de Euro werd ingevoerd, kreeg de nieuwe munt te maken met veel kritiek. Nederlanders verlangden al snel terug naar de vertrouwde Gulden, en critici wezen steeds maar weer op de nadelen die de invoering van de Euro zouden hebben. De afgelopen jaren werden de Eurocritici steeds milder in hun betoog. De Euro bleek een stabiele munt te zijn, die al snel de op één na meest gebruikte valuta van de wereld werd. Heimwee naar de Gulden en Peseta werd steeds minder.

Dit komt doordat de Euro in de laatste tien jaar een succesverhaal is gebleken. Critici die beweerden dat de Eurozone al snel uit elkaar zou vallen hebben ongelijk gekregen: deze wordt zelfs uitgebreid. De Europese Centrale Bank is er bovendien in geslaagd de inflatie laag te houden. Dit heeft bijgedragen aan de economische stabiliteit van de Eurozone. Het succesverhaal ten spijt, kreeg de Euro zijn echte test pas aan het einde van zijn eerste decennium.

Toen de financiële crisis in 2008 met geweld losbarstte, grepen Eurocritici de algemene onzekerheid opnieuw aan om de munt aan te vallen. De Euro zou niet bestand zijn tegen het geweld van omvallende banken en de onbetrouwbaarheid van de financiële markt. Weer kregen de zwartkijkers het deksel op de neus. De Euro heeft niet alleen de zware storm vooralsnog onbeschadigd doorstaan, hij heeft zelfs nieuwe steun gevonden uit onverwachte hoek.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Europees Parlement vertoont Fitna niet

Het fameuze Brusselse filmhuis ‘Het Europees Parlement’ heeft vandaag geweigerd de cultmovie Fitna van regisseur Geert Wilders te vertonen. De excentrieke cineast reageerde teleurgesteld: “Dit toont opnieuw het failliet van het leiderschap van het Europees Parlement. De beslissingen van het Europees Parlement zijn niet anders dan die in Saudi-Arabië en Mekka” (Telegraaf). Filmhuis ‘Het Europees Parlement’ dat ooit werd opgericht om een tegenwicht te bieden aan massaproducties als Triumph des Willens, Der ewige Jude en Oorlogswinter was niet bereikbaar voor commentaar. Waarom ‘Het Europees Parlement’ de kleinschalige cultmovie niet wilde vertonen blijft dus vooralsnog onduidelijk. De weigering zat de getergde regisseur blijkbaar zo hoog dat hij gelijk ook zijn persconferentie én de dvd-signeersessie schrapte.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Quote du Jour | Rijke arme mensen…

“Op een of andere manier zijn we de innerlijke waarden kwijtgeraakt. Veel mensen mogen financieel rijk zijn, als persoon zijn ze vaak arm.” (De Dalai Lama in een speech voor het Europees Parlement)

Rijke arme mensen. Of is het andersom? De Dalai Lama zegt al jaren dezelfde dingen. De Dalai Lama wordt ook zelden tot nooit tegengesproken, want hij zegt simpele dingen die iedereen graag hoort. Ook in het Europees Parlement – waar rijke arme parlementariërs komen en gaan.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Verkiezing lijsttrekker PvdA is tombola

Op Sargasso ontvangen we graag gastbijdragen. En zeker vanuit de hoek van de politiek. Hier een bijdrage van Sven Stevenson, hij is landelijk voorzitter van de Jonge Socialisten in de PvdA.

In de afgelopen weken hebben binnen de PvdA de kandidaat-lijsttrekkers voor de Europese verkiezingen tijdens verschillende debatten hun kennis en visie over Europa geëtaleerd. Tot en met 19 december kunnen de leden van de PvdA nu bepalen wie het lijsttrekkerschap voor de Europese verkiezingen uiteindelijk op zich mag nemen. Daarbij zouden de PvdA-leden zich niet alleen druk moeten maken over hoe zij Europa terug willen zien in een lijsttrekker, maar vooral ook hoe deze keuze zich vertaalt in het stemsysteem dat de partij gebruikt. Want met het huidige systeem is de kans groot dat een minder uitgesproken kandidaat er met de buit vandoor gaat.

Een onwenselijke situatie. Het intransparante verkiezingssysteem dat de PvdA gebruikt, genaamd ‘alternative vote’, maakt dat de leden van de PvdA niet weten wat hun stem teweeg brengt. Alternatief is het systeem inderdaad. De kiezer bepaalt namelijk niet alleen zijn eerste keus, maar ook wie hij op nummer twee, drie en vier plaats. Mocht de kandidaat met de meeste stemmen niet een meerderheid hebben dan valt na elke stemronde de kandidaat met de minste stemmen af. Zijn stemmen worden herverdeeld op basis van de tweede keus van de kiezer. Dit principe herhaalt zich totdat één van de kandidaten een meerderheid van 50% heeft gehaald.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zoveelste zinloze bezoek Dalai Lama

Dalai Lama (Foto: Flickr/FerneMillen)

Na de de grootmoefti van Syrië, de Patriarch van Constantinopel en Opperrabbijn Sacks was gisteren de Dalai Lama aan de beurt om het EU parlement toe te spreken. Blijkbaar heeft het Parlement behoefte aan een godsdienstige dialoog, al opperen sommigen terecht dat een rede geen dialoog maar een preek is. Deze gebeurtenis is blijkbaar zo bijzonder dat VVD-leider Jules Maaten en een aantal collega’s 24 uur hebben gevast. Onderwijl bekende lolbroek Dalai dat hij zelf heerlijk ontbeten had.

Ik vraag me ernstig af wat dit soort bezoeken voor zin hebben. Het is duidelijk dat Tibet niet onder het juk van China thuishoort, maar het is even duidelijk dat het uitzicht op verandering nihil is. Het argument dat extra aandacht voor de situatie alleen al helpt is door de recente Olympische Spelen wel om zeep geholpen. Het zwalkende EU-beleid over de Tibet-kwestie helpt ook niet. Meer dan wat morele steun lijkt de EU niet te kunnen geven aan een land dat bezet wordt door een economische en nucleaire grootmacht.

Vorige Volgende