Zal peakoil voor elkaar krijgen wat de anti-globalisten al jaren tevergeefs nastreven: het terugdraaien van de globalisering? Misschien wel als de auteurs van het artikel: Will Soaring Transport Costs Reverse Globalization? [.pdf] het bij het rechte eind hebben. Zij vergeleken transportkosten en exportgegevens rondom de twee voorgaande oliecrises in de jaren '70. Nu de olieprijs deze week bijna 140 dollar bereikt kan gerust gesproken worden van een derde oliecrisis. Hun conclusie is dat de hoge olieprijs de transportkosten van goederen zo opdrijft dat binnenkort alle kostenverlagende vrijhandel-maatregelen teniet zijn gedaan. In de afgelopen decennia hebben GATT-rondes en WTO bijeenkomsten vrijhandel bevordert door invoerheffingen (m.a.w. tariefmuren) te verlagen of zelfs af te schaffen. Hierdoor nam de wereldhandel enorm toe, maar inmiddels is de hoge olieprijs een nieuwe barrière voor vrijhandel en werpt het de wereldeconomie terug in de tijd. In het artikel wordt dit als volgt geduid: "Back in 2000, when oil prices were $20 per barrel, transport costs were the equivalent of a 3% US tariff rate. Currently transport costs are equivalent to an average tariff rate of more than 9%. At $150 per barrel, the tariff-equivalent rate is 11%, going back to the average tariff rates of the 1970s. And at $200 per barrel , we are back at "tariff" rates not seen prior to the Kennedy Round GATT negotiations of the mid-1960s". Om deze bevinding te ondersteunen komen de auteurs met verschillende cijfers.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Wij zijn een fijn land. Wij zijn trots op onze gastvrijheid en we doen er alles aan om het investeerders naar de zin te maken. Een paar weken geleden werden wij uitgenodigd lid van de Navo te worden en we vechten keihard mee tegen het terrorisme. Sinds juni 2006 hebben wij een stabilisatiepact met de EU en we hebben ons netjes gehouden aan alle afspraken. Zo hebben wij goede resultaten bereikt bij het bestrijden van corruptie en georganiseerde misdaad. Wel 95 procent van de bevolking is dol op de EU. We beseffen dat het nog een hele klus zal worden om daadwerkelijk lid te worden, maar we hebben er zin in.
In een advertentie van een halve pagina (helaas niet online) in The Economist van deze week legt Lulzim Basha, de minister van buitenlandse zaken van Albanië, uit waarom zijn land een geloofwaardig nieuw lid van de EU zou zijn. The Economist heeft deze week een special over uitbreiding van de EU. ‘Albania might take a while’, noteert het blad droogjes. De werkelijkheid ligt iets genuanceerder dan wat de minister wil doen geloven.
Landen zetten wel vaker advertenties in The Economist, maar dat is dan om investeerders te lokken of tenders uit te schrijven. Politieke propaganda is vrij uniek in de kolommen van het weekblad voor de nuchtere zakenman. Dus luidt de lezersvraag van vandaag: wat denkt Lulzim Basha hiermee te bereiken?
Iedereen heeft een identiteit. Onderdeel daarvan is de nationaliteit, een aspect dat tot uitdrukking wordt gebracht in het verkrijgen van een paspoort. Je paspoort krijg je van je land en het is een groot geschenk. Je paspoort bepaalt welke deuren er voor je opengaan, welke landen je in mag en welke niet, in welke rij je moet op het vliegveld, in welk leger je je dienstplicht mag vervullen (welk een eer) en nog zo wat dingen.
Het is dan ook een groot probleem als je niet één, maar twee paspoorten hebt (zelfs drie schijnt voor te komen, en dan praten we niet over criminelen met valse passen, maar mensen die volstrekt legaal, internationaal erkend, over drie nationaliteiten beschikken). Het grootste probleem lijkt, dat kan worden getwijfeld aan iemands loyaliteit, met name in tijde van oorlog en conflict, of wanneer iemand een belangrijke functie bekleedt. Verder zijn er zijn talloze juridische consequenties, van belastingen tot stemrecht en van erfrecht tot verzekeringen. Voor de houder van de passen zijn er echter ook voordelen!
In Argentinië is het een trend om de dubbele nationaliteit te hebben of te verwerven. Herhaalde verzoeken bij het nationale statistiek bureau leverden geen cijfers op. De volgende getallen zijn resultaat van een zeer beperkt, indicatief maar niet representatief, onderzoek. Gevraagd naar hun nationaliteit geven van 53 niet-gerelateerde Argentijnen er 16 aan dat ze een dubbele nationaliteit hebben (9 Italiaans, 7 Spaans). Twee anderen waren bezig met de aanvraagprocedure, die openstaat voor wie voorouders uit Spanje of Italië heeft of getrouwd is met iemand die dat heeft. Samengevat heeft ongeveer een derde van de Argentijnen in deze steekproef van hoger opgeleide, werkende inwoners van Buenos Aires een dubbele nationaliteit.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De Ieren gaan op 12 juni naar de stembus voor het Verdrag van Lissabon (in de volksmond beter bekend als de ‘Europese Grondwet’). Het Ierse NEE-kamp doet er alles aan om maar zoveel mogelijk angst en poep in de hoofden van de mensen te pompen. Waar hebben we dat eerder gezien? Op straat hangen NEE-posters met een weinig subtiele boodschap soms zelfs een leugen en één enkele keer iets grappigs. Ierland dat zoveel te danken heeft aan de toegang tot de Europese markt én bijvoorbeeld de Europese landbouwsubsidies gaat volgende maand misschien wel NEE stemmen?
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.