[qvdd] This is not a G-20 world. Over the past several months, the expanded group of leading economies has gone from a would-be concert of nations to a cacophony of competing voices as the urgency of the financial crisis has waned and the diversity of political and economic values within the group has asserted itself. […] We are now living in a G-Zero world, one in which no single country or bloc of countries has the political and economic leverage -- or the will -- to drive a truly international agenda. The result will be intensified conflict on the international stage over vitally important issues, such as international macroeconomic coordination, financial regulatory reform, trade policy, and climate change. This new order has far-reaching implications for the global economy, as companies around the world sit on enormous stockpiles of cash, waiting for the current era of political and economic uncertainty to pass. Many of them can expect an extended wait. Foreign Affairs, Maart/April 2011 Vol 90, No.2 (alleen abon), maar ook op dode bomen te lezen in de openbare bibliotheek, of te koop in de betere kiosk. De tijden van de Washington Consensus zijn voorbij. Ondanks vrome perscommuniqués van de G20 en de EU dat waarin wordt betoogd dat we moeten leren van fouten van het verleden en moeten samenwerken op economisch gebied, zo betogen Ian Bremmer en Nouriel Roubini, is elk land bezig met het oplossen van zijn eigen problemen en is samenwerking ver te zoeken. Wat een zwartkijkers zult u misschien zeggen, maar dat werd van Nouriel “Dr. Doom” Roubini in 2006 ook gezegd toen hij de Kredietcrisis en de daarop volgende Grote Recessie van 2008 voorspelde. Ondertussen in Nederland maakt men zich vooral druk over de hoogte van het lidmaatschapsgeld voor de EU.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Zonder Al Qaida zou het leven van een politiefunctionaris toch een stuk minder spannend zijn. Terrorismebestrijding is nu al tien jaar lang een vrijbrief om regels voor de privacybescherming op te rekken, niet zo nauw te nemen of gewoon te negeren. Bijvoorbeeld als het om bankgegevens gaat. Tot 2006 hadden Amerikaanse opsporingsfunctionarissen onbeperkt toegang tot alle banktransactiegegevens van SWIFT. Dat is de internationale organisatie die voor 9500 financiële instellingen over de hele wereld het grensoverschrijdend bankverkeer regelt. De VS kregen aanvankelijk voor de bestrijding van het terrorisme de beschikking over een back-up van de database van SWIFT. Toen dat in 2006 ontdekt werd kwam Europa, de Europese privacytoezichthouders en vervolgens het Europarlement in opstand. Dit ging toch echt te ver. Voor inzage in de bankgegevens van Europeanen kan alleen Europa toestemming geven. Onderhandelingen met de VS volgden die uiteindelijk leidden tot de gewenste zeggenschap van Europa, dacht iedereen. Maar de vorig jaar zomer nog afgezwakte regeling blijkt niet goed te werken. En, zo onthulde de NRC afgelopen zaterdag, Nederland biedt de VS een tweede kanaal om toch aan de gewenste gegevens te komen. Het kantoor van SWIFT staat weliswaar in België, maar het datacenter waar alle gegevens worden opgeslagen blijkt te staan in Zoeterwoude. Dat was tot nu toe bij niemand bekend. Ook niet bij de parlementariërs die een paar jaar geleden zonder morren akkoord gingen met een nieuw verdrag tussen Nederland en de VS waarin de uitwisselingen van gegevens in het kader van terrorismebestrijding was geregeld. In deze regeling stond dat alle gegevens die toegankelijk waren op Nederlands grondgebied onder het nieuwe verdrag zouden gaan vallen. Inclusief het SWIFT datacenter dus. Nu kan de VS dus via de Nederlandse route aan gegevens komen die via de bekende, aangepaste Europese route niet of minder snel ter beschikking komen.
Tomas Valasek is director of foreign policy and defence at the Centre for European Reform.
The US defence budget seems set to fall as Washington begins to restore order in its finances. Spending on the military has reached such heights – $700 billion, or 20 per cent of the US federal budget – that it has become too large for deficit-cutters to ignore. Even traditionally pro-defence Republicans now argue that military expenditures need to be reduced along with other government expenses. Europe, too, will feel the pinch: many of the American soldiers currently based on the continent seem certain to go, and some joint weapons programmes will be cancelled. In case of future crises in Europe, NATO’s and the EU’s ability to respond will be tested. The US will expect Europe to lead but European allies themselves have been reducing forces and budgets.
Congress is poised to cut the White House’s request for defence for the fiscal year (FY) 2011 by $15-$20 billion. That might seem low relative to the $700 billion total but of that amount roughly $160 billion is set aside for operations in Iraq and Afghanistan, and will decrease as those conflicts wind down. And much of the remaining money is tied up in non-discretionary spending such as pensions and healthcare for military personnel (the latter alone costs the Pentagon over $50 billion a year). The brunt of the cuts in FY 2011 will therefore fall on the pool of $200-$300 billion that pays for purchases of new equipment, foreign military assistance, overseas bases and non-core military operations. Money spent abroad will be particularly vulnerable to cuts – more and more Americans say that the US government should look after its own rather than, say, wealthy Europeans (all foreign aid is in for big reductions).
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
We weten het. Al jaren. Vrijwel geen oorlog op aarde wordt gevoerd zonder wapens die gemaakt zijn in de verlichte Westerse democratieën, en in het transport en de handel van al dat mooie speelgoed spelen westerse handelaren en doorvoerhavens een sleutelrol. Wapenembargo’s (tijdelijk, en selectief) en deals over leveranties spelen een sleutelrol in het diplomatieke verkeer tussen westerse mogendheden en hun arabische, afrikaanse en aziatische bondgenoten – hoe breekbaar die bondgenootschappen ook zijn. Denkt u zich eens in hoeveel ellende het het laatste decennium had gescheeld als al die boeven, bandieten en assen van het kwaad niet de beschikking hadden gehad over (weliswaar verouderd, maar toch) ‘onze’ bommen en granaten.
En daar staan we dan weer, in deze verzengende Arabische lente, met onze mooie principes. We staan te kijken. En we staan te kijk. De universele verklaring van de rechten van de mens. De geneefse conventie. De democratische idealen. Het idee dat mensen gelijkwaardig zijn en recht hebben op ongestoorde en vrije expressie. Onze superieure Joods-Christelijk-Humanistische wortels. Onze renaissance. Onze wetenschappelijke revolutie. Onze moreel superieure waarden en normen. En dat die daar in het Nabije Oosten nog in de Middeleeuwen leven. Dat ze geen verlichting kennen. Dat ze daar de sharia hebben. Dat ze geen wetenschap kennen. Geen mensenrechten. Dat democratie niet samengaat met hunnie religie. Dat hunnie een achterlijke cultuur hebben.
Een gastbijdrage van Hugo Brady, senior research fellow aan het Centre for European Reform.
The freedom enjoyed by EU citizens to live and work in each others’ countries is a unique liberty. It is the basis around which European governments have tried to build a single border, a compensatory system of co-operation between police, judges and immigration officers and a common refugee policy. But hardening attitudes towards immigration in many countries and widening policy disagreements between governments and the EU’s institutions are exposing fault-lines in this structure. As the cracks threaten to widen over the coming months, policy-makers face some tricky dilemmas.
For a start, some EU governments are struggling with the very concept of the free movement. The Dutch government – prodded by far-right politician and coalition kingmaker Geert Wilders – recently announced that it wants to renegotiate the free movement directive. At first sight, the Dutch demand does not seem that outrageous: change the law to allow governments to deport EU nationals with criminal records back to their home countries. The problem is that any re-opening of the 2004 directive risks sparking a plethora of demands from France, Italy or Britain to restrict free movement in other ways. The law was also at the centre of last year’s spectacular row between the European Commission and France over arbitrary deportations of Roma. Poorer countries like Poland, Hungary or Romania would be livid, leading to a bitter split between east and west and, possibly, north and south.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Hongarije is vanaf januari tot juli voorzitter van de EU. Maar dat voorzitterschap heeft meteen al een krasje opgelopen door de mediawet die de rechtse regering Orban met steun van een tweederde meerderheid in het parlement onlangs heeft ingevoerd. De Europese Commissie heeft bij monde van Commissaris voor de media Kroes al vrij snel vragen gesteld aan de Hongaarse regering. Die heeft inmiddels enkele wijzigingsvoorstellen ingediend. Kroes bestudeert ze nog. Maar een woordvoerder van Kroes zegt dat het toch wel moeilijk zal zijn om de Hongaren tot een andere koers te dwingen. De EU mist concrete criteria voor onafhankelijkheid van de pers. Volgende week vindt er op initiatief van de Groene Fractie een debat plaats in het Europees Parlement over deze kwestie.
Judith Sargentini, Europarlementariër voor GroenLinks, vindt dat de EU Hongarije er toe moet bewegen om de wet in te trekken. De persvrijheid wordt op onaanvaardbare wijze aangetast als een media-autoriteit, die benoemd wordt door het – nu voor twee-derde rechtse- parlement, op zeer vage gronden moet gaan oordelen over nieuwsberichten en hoge boetes kan uitdelen als een publicatie niet in de smaak valt. Dit is een rechtstreekse aantasting van de vrijheid van het politieke debat.
András Schiffer, Hongaars parlementslid voor de LMP, een jonge, liberale partij die aspirant-lid is van de Europese Groene Partij, waarschuwt voor toenemende zelfcensuur in zijn land. Hij vindt dat de EU deze wet niet zomaar kan laten passeren. “De EU is niet alleen een economisch bondgenootschap, maar ook een gemeenschap van waarden waarin bepaalde rechten en vrijheden gelden.”
[qvdd]
De opstelling van Europa was inconsequent. […] De grote landen als Duitsland en Frankrijk deden het zelf wel. EU-buitenlandchef Catherine Ashton en ‘Brussel’ stonden daardoor, tot mijn grote spijt, aan de zijlijn.
Jaap de Hoop Scheffer vindt het jammer dat Europa zo stil was gedurende de Egyptische omwenteling.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.