Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Closing Time | Afrorack
, door
Bamanya Brian bouwde zijn eigen modulaire synthesizer. Daarin is hij niet uniek, maar hij ondervond dat het vanuit Oeganda nog niet zo makkelijk is om dat te doen:
The entire African continent has a handful of shops selling Euro rack modules which is really sad. Also, Euro rack modules are overly priced for someone in my context. My only option was to go the DIY route. I looked up schematics and started modifying some circuits and building others from scratch. All parts in my modular were sourced locally. In a few months I have learnt so much about electronics and analog synths and I have built what is an almost decent modular synth. I believe this is Africa’s first home made modular synth. I hope this video inspires someone out there to build their own synth.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Closing Time | ABADIR
, door
De volledige line-up van mijn favoriete festival Rewire is bekend, dus hopelijk hier de komende tijd veel ontdekkingen (#Rewire2023). Te beginnen met ABADIR, een producer en “sound designer” uit Caïro. Op zijn album Mutate (2022) ‘muteert’ hij verschillende clubgenres door Arabische ritmes te mixen met drum and bass, jungle, reggaeton, footwork en meer. Voorbij de stampende beats hoor je inderdaad van alles voorbij komen (rave?) maar hoe dan ook is stilzitten onmogelijk. Op Rewire speelt hij samen met Hogir Göregen die live de percussie zal doen.
Closing Time | Oceanic
, door
Zo’n 90 procent van de geluiden die je hoort op het album Choral Feeling van Oceanic zijn stemmen, hoewel vaak niet meer als zodanig herkenbaar, wat ertoe leidt dat je tijdens het luisteren bij elk instrument of beat of melodie probeert te ontdekken of het een stem is of niet. Oceanic is gefascineerd door stemmen en zang: “Als je op een synth een C indrukt is het altijd een C. Daarvoor koop je zo’n ding natuurlijk ook. Maar een stem heeft altijd een vibrato, hij zwerft om een toon heen. Als je dat omlaag pitcht tot een bas krijg je een onzuivere toon. Het wordt nooit strak. Het is allemaal menselijk.”
Closing Time | Maral
, door
Iraans-Amerikaanse DJ en producer Maral mixt samples van Iraanse folk- en popmuziek met industrial, dub en anarchopunk. Aanvankelijk draaide ze deze muziek in clubs in Los Angeles – wat ze ‘folk club’ noemt – waar ze het publiek kennis wilde laten laten maken met haar favoriete Iraanse artiesten en instrumenten. Haar laatste album Ground Groove is bepaald geen clubmuziek, en Maral ziet haar werk sowieso niet als “songs” maar “more like sounds experiments”. Voor de video’s werkte ze samen met beeldartieste Brenna Murphy.
Closing Time | Fuck Buttons
, door
Op dag 5 van de Snob 2000, uitgezonden op Pinguin Radio, de nummers 1404 tot en met 1260. Op plaats 1347 staat het nummer ‘Surf Solar’ van duo Fuck Buttons (die in het geheel niet voorkomen in die andere lijst) dat te horen was tijdens de opening van de Olympische Spelen in 2012 in Londen. Helaas is er bijna tien jaar geen nieuwe muziek van Fuck Buttons verschenen en liet een helft afgelopen oktober via Twitter weten dat “the band is no longer.”
Closing Time | Holy Other
, door
Het album Held (2012) van artiest Holy Other is vooral zware melodie en melancholie met – naar eigen zeggen – zangerige klanken die ‘Burial-esque’ aandoen, maar dankzij de industriële beats en tempowisselingen wordt het net niet zoetsappig of theatraal.
Closing Time | Maria Chiara Argirò
, door
Forest City – over de ‘dualiteit van natuur en stad’ – is een mooi album van Maria Chiara Argirò, elektronisch met een vleugje jazz.
Closing Time | Pantha du Prince
, door
Kenmerken voor de muziek van Pantha du Prince zijn de bellen die je meer of minder prominent in zijn nummers hoort. Zoiets kan dan even boeiend en origineel zijn, maar kan ook wat gaan vervelen, als het een heel album duurt. Maar gelukkig zijn de bellen op zijn nieuwe, pas verschenen album Garden Gaia goed gedoseerd.
Closing Time | Barbie Bertisch
, door
Multidisciplinair artiest Barbie Bertisch vond tijdens de pandemie de rust – omdat ze niet meer kon DJ’en – om door haar eigen archieven te struinen en het album Prelude te maken. Over de lange periode dat als DJ in New York City haar plek moest vinden vertelt ze: “I felt like I was surrounded by men who ruled every space. I constantly felt like I had to ask permission to enter, always around bands but never the girl in the band.” Misschien was dat een onverwacht positief effect van de pandemie: niet steeds geconfronteerd worden met de dominante normen en niet steeds drie keer in de spiegel hoeven kijken voor je de deur uitgaat. Het nummer ‘Is This What You Wanted?’ is “a pointed provocation to domineering figures from her past.”
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.