‘Merde! Nous avons oublié les Bleus!’

Allons enfants de la patrie, le jour de gloire est arrivé’- La Marseillaise, Claude Joseph Rouget de Lisle, 1792. Dat laatste is altijd de vraag. Het Franse volkslied begint in de veronderstelling dat een dag van glorie is aangebroken, maar net zo vaak ging het Franse nationale elftal een dag van tragiek tegemoet. Drama kan ze niet ontzegd worden. Denk aan 1993: De Fransen waren zo goed als geplaatst voor het WK ’94 in de Verenigde Staten. Zij hoefden enkel één punt te behalen uit twee thuiswedstrijden. Tegen Israël werd een 2-1 voorsprong in de laatste tien minuten een 2-3 nederlaag en tegen directe concurrent Bulgarije werd in de 90ste minuut met 1-2 verloren. Weg WK. In 1996, op het EK in Engeland, werden ze geveld door penalty’s. Op het WK 1998 in eigen land glorieerden ze, met Zidane in een heldenrol, maar  daar gingen wel een rode kaart voor de vedette (tegen Saudi Arabië), een verlenging (Paraguay), een penaltyreeks (Italië) en een ongekend productieve dag van een verdediger die nog nooit had gescoord voor zijn land en dat nooit meer zou doen (Thuram, 2 keer in een 2-1 overwinning op Kroatië) aan vooraf.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.