11022011

De streepjescode van het nieuwe Egypte, zoals iemand vanavond twitterde, temidden van talloze typisch Arabische grapjes met als voorlopig hoogtepunt de website www.ismubarakstillpresident.com. 11 februari 2011, Farewell Friday, is een dag die ons nog lang zal heugen. Hier bij mij in huis zaten we vanaf het begin aan de buis gekluisterd, ook al omdat in het eerste weekend we een familiebijeenkomst hadden waarin we koortsachtig langs alle Arabische kanalen zapten op zoek naar het laatste nieuws over Egypte. Het is niet de eerste historische gebeurtenis die plaatsvond op 11 februari: het is de dag waarop Maria voor het eerst in Lourdes verscheen, de dag waarop het Eichmannproces begon, het regime van de sjah van Iran viel, de dag ook waarop Nelson Mandela vrijgelaten werd. En daar wordt vandaag een nieuw wapenfeit aan toegevoegd: de dag waarop het Egyptische volk met vreedzame demonstraties Hosni Mubarak tot aftreden dwong. Mubarak, de dictator die 30 jaar en 18 dagen aan de macht kon blijven, zo leert de Wikipagina mij die direct blijkt te zijn bijgewerkt.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote du Jour | Israël: a change is gonna come?

“But his argument is that partnerships with dictatorships are unsustainable – that people cannot permanently be repressed, that they will push for freedom the moment they sense weakness in their tyrannical leaderships. ”
(David Horovitz over Natan Sharansky in The Jerusalem Post)

Columnist Tom Friedman van The New York Times loopt er al dagen op te hameren dat het roer om moet in Israël. Zo werden ze er in het Witte Huis doodziek van, suggereert Friedman (die altijd goede contacten heeft), om drie weken lang platgebeld te worden door de Israëlische regering met de mededeling dat Israël de enige stabiele en democratische regering in de regio heeft en dat dit de reden moest zijn om een dictator te steunen die wanhopig probeerde een volk te onderdrukken dat, eh, democratie wil. Totdat Barack Obama niet meer naar zijn adviseurs luisterde maar zijn eigen gevoel begon te volgen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Media, modern en oud

Onderstaande gastbijdrage van Karin Spaink hebben we overgenomen van haar weblog.

Facebook was natuurlijk belangrijk: de pagina ‘We are all Khaled Said’ mobiliseerde jongeren, en vanaf die pagina werd de oproep gedaan om op 25 januari te gaan demonstreren. Weblogs waren belangrijk: al jarenlang bloggen veel Egyptenaren over de politiek. Reporters Sans Frontières meldt al jarenlang dat nergens zoveel burgerjournalistiek wordt bedreven als in Egypte, maar ook: dat nergens zoveel bloggers gevangen zitten als daar. En Twitter was belangrijk: een geweldig medium om informatie snel door te geven.

Maar uiteindelijk is dit ook de revolutie waarin de televisie zich bewees. Zonder Al Jazeera was dit niet gebeurd. Wanneer ze precies begonnen met de verslaggeving van deze opstand weet ik niet; wel weet ik dat ik op 28 januari begon te kijken en sindsdien de zender niet meer heb uitgezet. Dag in, dag uit deed Al Jazeera verslag. Soms herhaalden ze stukken en ‘s nachts ging het ook wel ‘s over iets anders, maar ze hebben twee weken lang bijna fulltime aan de opstand in Egypte gewijd. Verslaggevers ter plekke vertelden wat er gebeurde, soms – voor hun eigen veiligheid – anoniem. En al die tijd waren ze de enigen die via een massamedium de Egyptenaren van minuut tot minuut vertelden wat er in hun eigen land gebeurde.

Steeds weer doken ze nieuwe deskundigen en nieuwe betrokkenen op die hun gedachten lieten gaan over de gebeurtenissen. Van de studio in Qatar schakelden ze over naar Tahrir; van Londen naar Washington; van Alexandrië weer terug naar Caïro. Hun uitzendlicentie in Egypte werd ze ontnomen, hun verslaggevers werden gearresteerd, hun apparatuur werd in beslag genomen, hun kantoor in Caïro werd kort en klein geslagen. Het maakte niet uit. Ze bleven doorgaan. Wel zag je dat al die gezichten steeds vermoeider raakten – dat het ook voor hen een enorme uitputtingsslag was.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Moebarak afgetreden!

Wat niemand zelfs een maand geleden nog voor mogelijk had gehouden, heeft het Egyptische volk vrijdagmiddag voor elkaar gekregen. Na dertig jaar alleenheerschappij is Hosni Moebarak afgetreden. Dit heeft de vicepresident, Omar Suleiman, tegen het eind van de middag bekend gemaakt.

Vanmiddag werd reeds bekend dat de Egyptische president met zijn familie naar hun vakantievilla in Sharm el Sheikh was gevlogen. Rond het presidentiële paleis, waar een batterij tanks zich had opgesteld om duizenden woedende betogers tegen te houden, sloeg een grimmige sfeer om in een feeststemming.

“Tanks voor het presidentiële paleis draaien hun lopen weg van de betogers,” twitterde Saeed Ahmed vanmiddag. “Gejuich klinkt. Een soldaat klimt uit de tank en hangt een Egyptische vlag aan de schietkoepel.”

En nu heeft de Egyptische leider dus het hoofd gebogen voor de wil van het volk, dat tweeëneenhalve week zijn rug recht en zijn poot stijf hield. In de straten van Caïro, op het Tahrirplein, voor het presidentieel paleis. Vrome beloften over eerlijke verkiezingen en echte democratisering waren voor haar niet voldoende. Het volk had vooral één wens: Down, down, Mubarak! Moebarak moet weg! Alleen dan kon men er zeker van zijn dat het geen list was van de elite om alsnog aan de macht te blijven; maar dat het dit regime menens is dat men de wensen van het volk zal inwilligen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Sargasso Café | Mubarak treedt NIET af ..misschien

// < ![CDATA[ RenderScVideo('747084146001','751182905001',520,317,'BCplayerArea'); brightcove.createExperiences(); // ]]>

Welcome welcome in my shop please take a zip of the hubbleee bubbleee and relax… want vanavond is het dan waarschijnlijk zover: Mubarak treedt af, zegt men wel/niet. Een toespraak van Mubarak wordt verwacht om 21.00 uur. De traditionele media doen inmiddels wat wij hier al tien jaar geleden deden: revoluties live verslaan …online. Revolutionair! Innovatief! Nieuw en amazing! Gisteren nog in DWDD, echt waar Matthijs. Wij onbetaalde pioniers kunnen nu dus eindelijk rustig achterover leunen in ons eigen virtuele café. Iemand muntthee of een gesmokkelde Johnny Walker? Kijk aan, daar zijn de buikdanseressen!

OPDADEL 22.01: Hij treedt niet af, de massa op het Tahrir-plein is woedend en wil naar presidentieel paleis.
sargassocafé2

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de dag: Overdracht van de wettelijke macht

[qvdd]

Tegen het Egyptische volk is gezegd dat er een overdracht van de wettelijke macht is geweest, maar het is nog niet duidelijk of die overdracht direct, zinvol of voldoende is.

Barack Obama bemoeit zich nog steeds een beetje met Egypte, maar doet niet echt een uitspraak over Mubarak. Waarschijnlijk was het aanblijven van Mubarak voor de VS net zo’n verrassing als voor de rest van de wereld.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende