Sinistere vriendschappen

Vrienden heb je nooit genoeg, maar sommige .... Voor moralisten zijn het ingewikkelde tijden. Obama combineert moeiteloos de rollen van rechter en beul, door persoonlijk de ‘hitlist’ te paraferen die zijn drones moeten afwerken. Dat zijn toch moorden? Dat hoort toch niet? Neen, maar: de president van de USA is geen directeur van een meisjesschool. Het is toch winst dat de Amerikanen zich niet opnieuw onbesuisd in een landoorlog storten, die immense schade veroorzaakt en en honderdduizenden het leven kost? Is het niet beter met kleine militaire chirurgie vijanden uit te schakelen? Maar de moralist weet: dat dacht Amerika ook in Vietnam. Die precisiebombardementen leverden toch wel heel veel “collateral damage” op en de “hearts and minds” werden er niet mee veroverd. Irak is geen bloeiende democratie geworden, de Afghaanse Taliban wacht rustig op de Amerikaanse terugtocht en de haat tegen Amerika groeit met elke drone-aanval. Er is naast een moreel ook een politiek probleem.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Laten we de Duitsers niet beter maken dan ze zijn

Voor velen is de grote favoriet Duitsland. En op basis van de afgelopen zes jaar is dat niet verbazingwekkend. Met twee derde plaatsen op WK’s en een finaleplek op het afgelopen EK zat Duitsland er lekker kort bij. ‘Nederland moet maar blij zijn met een tweede plaats in de poule’, zo wordt er nu al geredeneerd. Gezien de poule met verder Portugal en Denemarken zou iedereen ervoor tekenen. Maar moeten we nou echt zo bang zijn voor die Duitsers?

Wat mij betreft niet. Natuurlijk hebben ze bakken vol kwaliteit en vooral de voorhoede lijkt erg indrukwekkend, maar de zwakheden zijn er wel degelijk. En duidelijk ook nog. Zo is Mario Gomez een goede afmaker, maar vaart hij vooral wel bij de verdedigende zwakheid van de tegenstander in plaats van dat hij drijft op zijn eigen kwaliteit. Het is geen speler die zelf zijn kansen forceert. Dat geldt ook voor Miroslav Klose, de spits die hem nog uit het elftal kan houden. De veteraan heeft in het Duitse shirt een onvoorstelbaar gemiddelde (63 goals in 116 interlands) en kan uit het niets een doelpunt maken, maar is daarbij wel afhankelijk van een fout van de tegenstander of goed voorbereidend werk van een medespeler.

Foto: copyright ok. Gecheckt 23-11-2022

De hardwerkende Griek

Gisteren publiceerde het Pew Research Center een onderzoek onder 8000 mensen in acht EU-lidstaten (Groot-Brittannië, Tsjechië, Polen, Griekenland, Duitsland, Spanje, Frankrijk en Italië). Daaruit blijkt dat het geloof in de euro en in de EU in ieder geval tanende is. Opmerkelijk is dat alleen de Duitser nog gelooft dat Europese integratie de economie – waar het eigenlijk toch om ging – ook daadwerkelijk heeft versterkt. Nog opmerkelijker is dat Grieken van zichzelf vinden dat ze het hardst werkt van alle Europeanen, terwijl Europeanen hen juist lui vinden. Hoe kan dat?

De cijfers zie je al vaker langskomen. Volgens Eurostat (cijfers van 2011) heeft iets meer dan de helft van de Grieken tussen de 20 en 64 een baan. Duitsland zit op bijna driekwart. Maar de Grieken die werken, werken volgens OESO-cijfers gemiddeld wel 2109 uur per jaar, tegenover 1419 uur van de Duitser die net iets meer uren maakt dan de hekkensluiter: de Nederlander. En de pensioenleeftijd ligt voor zowel de Griek als de Duitser effectief op zo’n 62 jaar.

Veel Grieken zijn vaker eigen baas – boeren of winkelhouders die vaak langere uren maken. Duitsland heeft net als Nederland relatief veel parttimers, hetgeen het gemiddelde drukt. Maar als je daarvoor compenseert werken Grieken nog steeds 10% meer. Dus wie werkt er nu harder?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Riccardof (cc)

Barroso tart boze Europese burgers

José Manuel Barroso, voorzitter van de Europese Commissie, heeft deze week verontwaardigde reacties van meer dan zeshonderd Telegraaflezers over zich afgeroepen toen hij veronderstelde dat we in Nederland ‘geen Griekse stemming‘ zullen krijgen. Hij gelooft niet dat er verband is tussen de aanpak van de Europese schuldencrisis en de aanhang van populistische partijen. Populisme is er altijd al geweest, zegt hij.

Barroso’s  uitspraak is om meerdere redenen onhandig. Met zijn sussende woorden negeert hij de onvrede van Europeanen in en buiten Griekenland die niets moeten hebben van het, in hun ogen, door de EU afgedwongen desastreuze bezuinigingsbeleid. De verkiezingen in Frankrijk en Griekenland laten zien dat de steun voor dat beleid wegvalt. Hij zou er goed aan doen dat te erkennen en aan de Europese burgers te laten weten dat hij de boodschap begrepen heeft. Maar nee: ik maak me niet ongerust, zegt Barroso, en zo geeft hij opnieuw voeding aan de populistische anti-Europese stroming die zich keert tegen de Brusselse technocraten. En tegen alle partijen die de Europese samenwerking verdedigen. Barroso opereert niet alleen onhandig maar in zekere zin ook gevaarlijk. Door de stem van de burgers op deze manier af te doen zet hij het draagvlak voor de EU op het spel. Ook al zou er in de praktijk geen sprake zijn van een serieuze dreiging van het populisme. Daar gaat het ook niet om. Het gaat er om hoe je als politicus reageert op de boodschappen die uit verkiezingsresultaten opklinken.

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-03-2022

Europa en de verkiezingen

Het was de Amsterdamse politicoloog Meindert Fennema, die een onaantrekkelijk beeld voorzag: de oppositie van de PVV en de SP, met hun gemeenschappelijk anti-europese standpunten als voornaamste diskwalificatie. We moeten er nog even op wachten, maar als beide partijen behoorlijk scoren in september, dan dreigt een scheidingslijn in de politiek, met Europa en de euro als de grote verdelers. Dat zal de handelingsvrijheid van een nieuwe regering beperken.

Het standpunt van de PVV vat ik ruw samen: “grenzen dicht, de gulden terug, geen Brusselse dictaten.” Het is niet mijn visie, maar het heeft een zekere consistentie. Vanuit Amerika roept Wilders ons toe dat we de EU moeten verlaten. Dat is, ondanks de consistentie, een breuk met alle tradities in de Nederlandse politiek. Waarom?

Duitsland stortte Europa en de wereld in de vorige eeuw twee keer in een vernietigende oorlog. De meeste Duitse regeringen na 1945 wilden een sterk Europees verband, waarin de Duitse ambities zouden kunnen worden beteugeld.  “Met Moffen moet je Moffen vangen”, zou mijn vader zeggen. Maar het was een achtenswaardige politieke lijn.

Alleen komt  de geschiedenis altijd met verrassingen. In 1989 viel de Berlijnse Muur en stortte de DDR in elkaar. Ineens was de hereniging van de beide Duitslanden actueel. In de diverse memoires  van politici is de verrassing en improvisatie terug te vinden. De Russen en de Fransen hadden grote aarzelingen, maar de verkiezingsoverwinning van Helmuth Kohl liet maar één conclusie toe: de komst van een nieuw herenigd Duitsland.

Gratis koran maakt agressief

Duitse salafisten willen 25 miljoen exemplaren van de Koran goedkoop of gratis verdelen in de Bondsrepubliek, Oostenrijk en Zwitserland. Die groots opgezette geloofsverkondiging lokte heel wat reacties uit, vooral negatieve. Maar is het verspreiden van religieuze geschriften geen onderdeel van de godsdienstvrijheid? De Vlaamse schrijver Eric Hulsens analyseert.

‘Deelt u onze visie dat de verspreiding van miljoenen haatboeken (korans) door salafistische organisaties een gevaar vormt voor de openbare orde? Zo neen, waarom niet?’

(Vragen van Geert Wilders en Joram Van Klaveren van de PVV aan de Nederlandse minister van Binnenlandse Zaken over de koranuitdeling in Duitsland)

De korandistributie is een project van de Keulse prediker Ibrahim Abou-Nagie, afkomstig uit het Palestijnse Gaza. Hij is een man met businesservaring en kennelijk zicht op marketing en logistiek. Via infostandjes in de voetgangerszones van grote steden in Duitsland en Oostenrijk worden de korans gratis verspreid onder geïnteresseerde niet-moslims. Maar er is ook een website waar je de koran kan bestellen. Moslims die er een willen, betalen ervoor, en helpen zo mee aan de financiering van de gratis uitgereikte exemplaren.

De actie is al een tijdje bezig: op Youtube kan je al sinds 28 januari een standje in Frankfurt bekijken, dat gretig wordt leeggeplukt. Er werd eerst geen aandacht aan het initiatief besteed, maar sinds het voorbije paasweekeinde werd er opeens een controverse rond gecreëerd door enkele politieke partijen, door de staatsveiligheidsdienst en door anti-islamitische organisaties.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wat gezegd moet worden

Günter Grass

Waarom zwijg ik, verzwijg ik te lang
wat overduidelijk is en in oefeningen
werd doorgespeeld, aan het einde waarvan als overlevenden
wij hooguit voetnoten zijn.

Het is het beweerde recht op de eerste aanval
die het door een praatjesmaker onderworpen
en tot georganiseerd gejuich geleide
Iraanse volk zou kunnen uitwissen,
omdat op hun gebied de bouw
van een atoombom wordt vermoed.

Toch waarom sta ik mij niet toe
dat andere land te noemen
waarin sinds jaren -al wordt het geheim gehouden-
een groeiend nucleair potentieel beschikbaar,
maar niet controleerbaar is,
omdat er niemand toezicht op houdt?

Het algemene zwijgen over dit feit,
waar zich mijn zwijgen aan heeft ondergeschikt,
voel ik als een belastende leugen
en als dwang, die straf in het vooruitzicht stelt
zodra hij niet wordt geaccepteerd;
het oordeel van het „antisemitisme“ is bekend.

Maar nu, omdat uit mijn land
dat van hoogsteigen misdaden,
die met niets te vergelijken zijn,
keer op keer ingehaald en beticht wordt,
alweer en puur zakelijk, zij het
genereus als „Wiedergutmachung“ gedeclareerd,
nog een onderzeeër aan Israël
zal worden geleverd, die vooral geschikt is
om alles vernietigende explosieven
daarheen te kunnen sturen, waar het bestaan
van een enkele atoombom niet is bewezen,
maar als vrees voldoende bewijs wil zijn,
zeg ik wat gezegd moet worden.

Maar waarom heb ik tot nu toe gezwegen?
Omdat ik dacht dat mijn afkomst,
die altijd besmet zal blijven,
verbiedt, dit feit als uitgesproken waarheid
het land Israël aan te doen,
waar ik een band mee heb
en dat wil blijven houden.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Vorige Volgende