First, this: "A Georgia man convicted of killing his parents and sister was executed on Thursday after the courts allowed what was likely the nation’s first video-recorded execution in almost two decades. Andrew DeYoung, 37, was put to death by lethal injection on Thursday night at the state prison in Jackson after courts turned down his appeals. He was pronounced dead at 8:04pm. DeYoung blinked his eyes and swallowed for about two minutes, then his eyes closed and he became still. A video camera and a camera operator were in the execution chamber about 5 feet away from DeYoung. The execution was set for Wednesday but was pushed back a day as the state tried to block the video recording. Lawyers for death row inmate Gregory Walker, who sought the recording, argued that would provide critical evidence in his appeal about the effects of pentobarbital. Walker’s attorneys want to show that Georgia’s reconfigured three-drug lethal injection procedure does not adequately sedate the inmate and could cause pain and suffering.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Geesten bestaan niet. Maar je kan ze wel fotograferen. Joseph Paul Jernigan (1954 – 1993) werd in Texas geëxecuteerd om 12.31 AM door middel van een dodelijke injectie. Hij had in 1981 een bejaarde vrouw doodgestoken toen ze hem betrapte bij het stelen van een magnetron. Jaren na zijn dood werd deze foto van hem gemaakt. Hoe kan dat? Na zijn executie werd Jernigan ingevroren in een gelatine oplossing en vervolgens in 1871 plakjes van 1 millimeter dikte gezaagd. Met toestemming van Jernigan zelf overigens die zijn lichaam ter beschikking aan de wetenschap had gesteld. Het Visible Human Project heeft alle plakjes gefotografeerd en zo een dwarsdoorsnede van het menselijk lichaam gemaakt. Alle foto’s bij elkaar zijn 65 gigabyte, een gemiddelde mp3 collectie. Daarna werd foto voor foto geprojecteerd op een scherm dat door een assistent in een donkere omgeving werd bewogen: en daar was Jernigan weer! Of althans zijn lichaam, of geest hoe je het maar wilt zien. In tweede instantie ter beschikking gesteld aan de kunst, het kan in Amerika: www.project1231.com
In Nederland bleek vorige week dat bijna veertig procent van de Nederlanders de doodstraf wil herinvoeren om Robert M. te kunnen straffen. In Zwitserland startte men onlangs een handtekeningenactie om een referendum te houden over de herinvoering van de doodstraf. Tegelijkertijd riep drie jaar geleden de VN Mensenrechtenraad op tot een moratorium op executies en tot het beperken van het aantal vergrijpen waarvoor de doodstraf kan worden opgelegd, een standpunt (item 68b) dat onlangs in het derde comité van de 65e vergadering van de VN opnieuw werd bekrachtigd met 107 stemmen voor. Ten opzichte van 2007, toen 99 landen voorstemden een behoorlijke vooruitgang. Afgelopen dinsdag werd het moratorium voor de derde keer sinds 2007 voorgelegd aan de Algemene Vergadering van de VN, met als resultaat dat 109 landen voor en 41 tegen stemden, en 35 landen zich onthielden van stemming.
Temidden van dat alles kopte Trouw deze week ‘Aantal executies in VS gedaald’. Het artikel berichtte over een daling van het aantal met twaalf procent in 2010. Dat is goed nieuws, maar het laat een aantal belangrijke feiten buiten beschouwing.
Amerika en de doodstraf
Amerika heeft het tweede optionele protocol bij het Internationale Verdrag voor Burger- en Politieke Rechten (ICCPR) en het protocol bij het Amerikaanse Mensenrechtenverdrag, die beide oproepen tot afschaffing van de doodstraf omdat die de menselijke waardigheid ondermijnt, niet geratificeerd. De hierboven genoemde resolutie werd door de Verenigde Staten niet gesteund.
Hoewel er in 2009 nog slechts in 12 staten daadwerkelijk executies werden uitgevoerd en het aantal executies ten opzichte van 1999 met vijftig procent is gedaald, werden er dit jaar toch maar liefst 46 executies uitgevoerd. Dat zijn er inderdaad 6 minder dan in 2009 (12 procent), maar toch is dat nog een behoorlijk groot aantal. Sinds 1976 werden er in de Verenigde Staten in totaal 1234 executies uitgevoerd. Meer dan de helft daarvan komt voor rekening van drie staten: Texas, Oklahoma en Virginia. Dit jaar vond 40 procent van de executies in Texas plaats, de thuisstaat van de vorige president George W. Bush.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
De Argentijnse journalist Jacobo Timerman interviewde, midden jaren zeventig, een officier over de recente terdoodveroordeling en executie van een dissident. Het feit dat dit gebeurd was, was pas achteraf bekend geworden. Timerman was voorzichtig, en zei niet dat hij het met het oordeel oneens was. Het enige wat hij zich afvroeg was, waarom deze landverrader niet publiekelijk berecht was. Dat was toch een veel betere manier geweest om zijn misdaad aan de kaak te stellen.
“Dat was helaas niet mogelijk,” zei de officier. “Als we hem publiekelijk veroordeeld hadden zou de paus om gratie verzocht hebben.”
“En wat maakt dat uit?”
“U weet heel goed dat wij een verzoek van de Heilige Vader niet kunnen weigeren.”
Aan deze anekdote moest ik denken toen Amnesty International een paar dagen geleden een rapport over de doodstraf in 2009 (.pdf) openbaar maakte. In grote lijnen gaat het hierbij om een goed nieuws-show. Voor het eerst in de geschiedenis was heel Europa, inclusief alle staten van de voormalige Sovjet-Unie, doodstraf-vrij. We weten nu dat in 2010 Wit-Rusland alweer executies heeft uitgevoerd, maar het blijft een goed teken. De doodstraf is in heel Latijns-Amerika afgeschaft, en naast de Verenigde Staten voerde alleen het kleine St. Kitts en Nevis een executie uit. Ook in de Verenigde Staten is de trend qua veroordelingen en executies dalende, en ook in Afrika beneden de Sahara waren er maar twee landen (Soedan en Botswana) waar executies werden uitgevoerd. Landen waar relatief veel executies plaatsvonden waren in veel gevallen staten met een sterke mate van politieke onrust, zoals Pakistan, Afghanistan, Irak, en Iran. De gedachte dat de doodstraf in vredestijd een probaat middel is om criminaliteit te bestrijden is duidelijk op zijn retour.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Tariq Aziz ter dood veroordeeld
Voormalig Irakees minister van Buitenlandse Zaken en rechterhand van Saddam Hoessein is veroordeeld vanwege de vervolging van islamitische partijen in Irak onder het bewind van Saddam.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.