Kijktip: The Yes Men, vanavond om 22.55 u. op Ned. 2
, door
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Hoe biologische boer Kok jarenlang werd tegengewerkt
, door
Een ontzagwekkende documentaire, uitgezonden door HUMAN, gisteravond. ‘De Kleine Oorlog van boer Kok’ van Huib Schoonhoven, Karen Kuiper en Kees Vlaanderen. Te zien in deze documentaire is de jarenlange strijd van het familiebedrijf (‘Heerlijkheid Groot Weede’) nabij Amersfoort tegen zo’n beetje elke denkbare vorm van bureaucratie. Met als opmerkelijke uitglijders: zoon Kok wordt onterecht opgepakt door een politie-escorte en de burgemeester van Amersfoort, Albertine van Vliet-Kuiper, gaat liever niet in op de blunders bij het ruimen van de kippen tijdens de vogelgriep. Deze docu laat knap zien hoe rampzalige bestuurlijke dwalingen in een beschaafd westers land de biologisch verantwoorde boer tegenwerken. Maar vooral is het een mooie familiegeschiedenis.
De grootste ellende ontstaat voor boer Kok als in 1994 de nieuwe mestwet van kracht wordt. Boeren mogen hun drijfmest niet meer over het land uitrijden; het moet centimeters diep onder de grond worden geïnjecteerd om zo de uitstoot van ammoniak tegen te gaan. De mest van Boer Kok bevat maar 30 procent van de gemiddelde hoeveelheid ammoniak. Kok gebruikt geen kunstmest en voert zijn koeien geen krachtvoer. Hij voldoet aan de strenge milieueisen, maar de wet is onverbiddelijk.
De sfeer wordt grimmig zodra druiloren van de lokale politie zich gaan ophouden rond het erf van boer Kok, om het reilen en zeilen van de mestkar in de gaten te houden. Elke diender uit de Warmoesstraat in Amsterdam zou bidden voor een sujet als Boer Kok, maar daar denkt de Amersfoorter politiedienst anders over. Langzaam maar zeker omsluit een heel Kafkaiaans bolwerk van wet- en regelgeving het gemoedelijke familiebedrijf. De omzet kruipt achteruit. Voorts aast de gemeente volgens de familie ook nog eens op de grond. Toch blijkt dat bijvoorbeeld de melk van Boer Kok van hoge kwaliteit is; volgens de onderzoeken van het Louis Bolk Instituut behoort Koks melk tot een van de beste. En toenmalig minister Veerman moest toch echt inzien dat met de mest van Kok weinig mis was.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Ondraaglijke lafheid
, door
‘De ondraaglijke lafheid van het medium.’ Deze leus kwam op toen ik de aankondigingen zag van twee docu’s die komende dagen te zien zijn op de Nederlandse televisie. De VPRO zendt ‘Voor de vrede’ uit, over het wel en wee van veteranen. Jongerenzender BNN zendt ‘Met Patrick in Uruzgan’ uit, waarin Nederlandse militairen in Afghanistan worden gevolgd.
Nu wil ik niet de docu’s afkraken. Ik denk dat ze best integer zijn gemaakt. Met visie, gevoel en de wens om iets moois te maken wat beklijft. Het gaat me in dit geval ook niet om de inhoud.
Het gaat me om de onderwerpkeuze. Waarom moeten er wéér docu’s worden getoond over hoe goed ‘onze’ militaire missies het doen in het buitenland. Hoe gemotiveerd ‘onze’ jongens en meisjes zijn. Mijn vraag is: waarom moet het wéér gaan over hún angsten, hún gebrek aan comfort, hún tranen –noem maar op.
Waar blijven de reportages over die andere zijde? Over de dingen die we misschien níet goed doen? Neem Irak en Afghanistan. Wáár zijn de tranen van wat we aanrichten? Wáár blijft de interesse over wat we hebben achtergelaten? De onschuldige doden? De onschuldige gewonden, het weggegooide belastinggeld ter waarde van miljoenen euro’s?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
GC @ Cinedans 2008: Dance for All
, door
Liefhebbers van mooie documentaires hebben mazzel, want Cinedans directeur Janine Dijkmeijer heeft aangekondigd dat de schitterende film ‘Dance for All’ vanmiddag nog een keer vertoond zal worden op het dansfilm festival. De film opende afgelopen donderdag al het zesde Cinedans festival en aan het aanhoudende applaus te horen waren de afgezanten van GeenCommentaar niet de enige die met open mond hadden zitten kijken.
Dance for All vertelt het verhaal van de gelijknamige dansschool in de townships van Kaapstad. Het openingsshot maakt in het kort duidelijk wat de school betekend voor de leerlingen: hoofdpersoon Nqaba wandelt ’s ochtends uit de armoede van zijn anonieme krotje naar de dansschool, waar hij zijn talenten kan gebruiken. Al tien jaar komen hij en andere bewoners van de krottenwijken de school van Philip Boyd en Phyllis Spira. Toen zij, als enige blanken, het project opzetten werden ze aanvankelijk met argusogen aangekeken (en erger: bedreigd en zelfs neergestoken) door de townships-bewoners. Maar nu werd de school alom gerespecteerd en ziet men in dat Dance for All niet alleen wat regelmaat en afleiding geeft aan 500 kinderen, maar voor de allerbesten ook kansen biedt om aan het uitzichtloze bestaan te ontkomen.
Wat dat betreft vervult dans in Kaapstad dezelfd functie die voetbal in de Braziliaanse sloppenwijken en basketbal in de zwarte wijken in de VS vervult: een kans, weliswaar voor de allerbesten, om eruit te komen, om iemand te worden. In de film volgen we Nqaba en Xola (onuitspreekbare namen vanwege de Xhosa-klikgeluiden, die overigens door velen in de bioscoop zachtjes uitgeprobeerd werden) die inderdaad die kans krijgen en uitgenodigd worden om naar San Fransisco te gaan.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
GC’s ZondagMatinee: De Koele Woede
, door
In GC’s Zondag Matinee elke week speciaal voor uw kijkgenot een fascinerende documentaire, een spraakmakend TV-programma of een bijzonder (leuk) cabaretfragment.
?Het Uur van de Wolf? filmde in 2007 in Parijs tekenaar/cartoonist Bernard Holtrop voor de documentaire De Koele Woede. Holtrop woont al sinds 1968 in Frankrijk en tekent daar o.a. voor Libération en satirisch weekblad Charlie Hebdo, waar ook Kamagurka voor tekent. In Nederland maakt hij politieke tekeningen voor HP/ De Tijd.
De documentaire laat op een prachtige manier het leven van Holtrop (pseudoniem ?Willem?) en zijn vrouw zien. Holtrops tekeningen zijn politiek, controversieel, soms schokkend en vaak erotisch. Zijn tekeningen lijken tegenovergesteld aan het karakter dat uit de documentaire naar voren komt. Een zachtaardige, wat onhandige man die na 37 jaar huwelijk nog steeds ontzettend verliefd is op zijn Noorse vrouw Medi, een gedecideerde, uitgesproken vrouw die haar man op een gezonde manier bewondert maar ook niet schroomt hem op slecht gelukte tekeningen aan te spreken. Als het niet leuk is lacht ze niet. Mooiste quote: ?Ja, kom nu maar naar huis, ik heb ze net dat drieluik laten zien, je weet wel, die waar ik met een bos penissen op sta?.
Beiden kunstenaars, hebben ze elkaar ontmoet in de jaren zestig en zijn ze het schoolvoorbeeld van een prachtige Parijse liefdesgeschiedenis, gewikkeld in politiek, de ?68-revolutie en een flinke scheut WOII-trauma. Alhoewel Holtrop zelf zijn jeugd relativeert, blijkt uit de grote hoeveelheid nazi-perversie en oorlogsgerelateerde tekeningen dat de gevangenschap van zijn vader in Kamp Vught hem niet in de koude kleren is gaan zitten. Zijn vrouw wijst er fijntjes op dat vader Holtrop na de oorlog de hele familie meenam voor een kampeervakantie op het voormalig kampterrein, alwaar vader probeerde zijn herinneringen te verwerken en de kleine Bernard meestal naar het zwembad ging.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.