Moslims in het blauw

Wanneer ik problemen met de vermeende neutraliteit van de politie had? Ergens in de jaren tachtig, toen de politie fors had uitgebreid en elke onervaren gup, nog schonkig in zijn uniform, zichzelf een snor aanmat, hopend dat hem daarmee de begeerde autoriteit zou toevallen. Het bangelijke machismo droop van ze af en vertrouwen boezemden ze me echt niet in. Zulke agenten meed ik als de pest. Mijn vertrouwen in de politie steeg met elke stap naar diversiteit. Meer vrouwen in de gelederen hielp enorm om de politie ook tot mijn vriend te maken. Een beter homobeleid (‘roze in het blauw’) scheelde eveneens: dat verzekerde me ervan dat er agenten waren die zulke dingen snapten. Om diezelfde reden is een korps dat moslims in de gelederen telt, een uitstekend plan. En wil je ook moslima’s in het korps hebben – en dat wil je – dan sta je voortaan een hoofddoekje onder de uniformpet toe.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: MAMJODH (cc)

Het is tijd voor meer Yin

OPINIE - We zijn het verspreiden van macht over vrouwen en mannen verplicht aan deze wereld, aan dit land. Nederland is toe aan meer Yin, stelt gastredacteur René de Torbal.

Hoewel Chinezen in sommige opzichten in levenswijze heel wat Chinese mijlen van mij af staan, hebben ze een levenswijsheid waar ik mij helemaal in kan vinden: Het begrip “Yin en Yang” dat de elkaar aanvullende waarden van het vrouwelijke (Yin) en het mannelijke (Yang) aanduidt. Een onbalans tussen Yin en Yang leidt tot een ziek lichaam. Veel mensen voelen aan dat Nederland, en in toenemende mate, de rest van de wereld, ziek is. Als medicijn wordt er meer Yang ingepompt. Dit is een doodlopend pad, aangezien het niet Yang is dat ontbreekt.

Eva Jinek schreef op 9 maart in een stukje met de titel “Waarom zitten er zo weinig vrouwen in de politiek?” over precies die vraag. Een eenduidig antwoord had ze niet, en de dames die de avond tevoren aan tafel zaten bij Pauw & Jinek hadden ook geen duidelijk antwoord. Jinek, die zeker bewustzijn heeft van vrouwenrechten, maakte helaas een misser door wel de niet-lijsttrekker Sharon Dijksma van de PvdA aan tafel uit te nodigen en niet de vrouwelijke lijsttrekker Ancilla van de Leest van de Piratenpartij. Op deze manier werkt Eva natuurlijk gewoon mee aan het weghouden van vrouwen in de politiek. Jammer dat Eva zich niet verder in Ancilla had verdiept, want diezelfde Ancilla reageerde eerder nogal fel op een stukje van het blad Opzij, waarin de Piratenpartij laag zou scoren op vrouwenrechten, nota bene op basis van het aantal keren dat het woord vrouw voorkomt in het partijprogramma. Ik ben het met de Piratenpartij eens dat het één van de weinige partijen is die doorheeft dat burgerrechten betrekking hebben op alle burgers, dus V/M, LGBTQIA etc., en misschien naïef, maar het zou geen issue moeten zijn als niet benadrukt wordt dat vrouwen ook burgers zijn. Het zou wel een interessante discussie hebben opgeleverd bij P&J.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Diversiteit werkt op de werkvloer

Binnenkort betreden migranten van de derde generatie de arbeidsmarkt. Afgezien van de vraag tot in welke generatie je nog van migranten kan spreken, is er de kwestie van integratie. Werkt Achmed inmiddels in goede harmonie samen met Piet, Regillio en Cedric of weerspiegelt het ‘fiasco van de multiculturele samenleving’ zich ook in het bedrijfsleven? Een bijdrage van Sabine Otten, hoogleraar Intergroeprelaties en Sociale Integratie aan Rijks Universiteit Groningen.

Kunnen allochtonen en autochtonen zich dankzij twee decennia diversiteitsbeleid met elkaar verstaan op de werkvloer, of worden minderheden nog steeds geconfronteerd met sociale uitsluiting en achterstand?

Voor een antwoord op die vraag deed ik onderzoek onder meer dan tweeduizend zowel allochtone als autochtone werknemers; ongeveer 30 procent was migrant van de eerste of tweede generatie. Mijn aanname was dat de verwachting en feitelijke ervaring van uitsluiting en ongelijke behandeling samen zouden vallen met weinig arbeidsvreugde en dito sociaal vertrouwen. Die hypothese werd in het onderzoek bevestigd.

Een verrassende uitkomst van het onderzoek is dat er ten aanzien van uitsluiting en sociaal vertrouwen niet of nauwelijks verschillen zijn te onderscheiden tussen allochtone en autochtone werknemers. Beide groepen gaven aan dat zij weinig ervaring hebben met onheuse behandeling. Ook lieten beide groepen weten veel vertrouwen te hebben in de arbeidsorganisatie en in hun collega’s en leidinggevenden. Alleen met betrekking tot hun verwachtingen, zijn er verschillen. De allochtone werknemer is vergeleken met zijn autochtone collega minder optimistisch over een behoorlijke behandeling.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

24 diersoorten rijker.

In Nederland zijn 24 diersoorten rijker, zo meldt de NOS, naar aanleiding van het programma Vroege Vogels. Het gaat om  een steelkwal en 23 parasitaire insecten, waaronder 17 bronswespen, een kogelgoudwesp, 3 wantsen en 2 bijen. Dat de diersoorten rijker zijn geworden is een gevolg van veranderingen in het klimaat.

De steelkwal voert het clubje aan. De wespen en bijen zuigen andere beestjes en planten uit, om 18 miljard te vergaren, die de steelkwal nodig heeft om de natuur terug te geven aan de hardwerkende insecten.
De wantsen produceren vooral een verschrikkelijk stinkende afscheiding, die op andere insecten een verlammende werking heeft. Sommige wantsen kunnen deze afscheiding gericht wegschieten en zo worden micro-organismen getroffen. Ondanks het risico voor de kwal, de bijen en de wespen worden de wantsen gedoogd.

De luldebehangersbij is de eerste assistent van de steelkwal. Door velen werd het insect voor sluipwesp aangezien, maar de kwaliteiten van deze bezige bij zijn vele malen sterker dan die van de sluipwesp.
De schuldnaarpegelbij bewaart de kas en ook al groeit en bloeit de natuur, deze bij meent dat zijn soortgenoten onverdroten hun parasitaire taken dienen te continueren. De natuur is immers nog lang niet op orde, zo stelt deze bij.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige