KRAS | Nashvilleverklaringen

Er zijn in Nederland politici en columnisten die dagelijks Nashvilleverklaringen de samenleving inslingeren, maar dan tegen moslims. Van orthodoxe christenen hoor je zelden iets meer, dus dat was een goede gelegenheid om je weer eens over iets anders op te winden. Terwijl de mannenbroeders niet eens homo's uit de samenleving wilden weren, maar alleen uit de kerk. Daarom was het welkom dat de kerkelijke afkeuring ook luid en duidelijk aan bod kwam. Waar ik me wel over verbaas is de verbetenheid waarmee sommige orthodoxe atheïsten op de Nashvilleverklaring zijn gedoken. Terwijl hun profeet Richard Dawkins evengoed betoogt dat gelovigen eigenlijk niet zouden moeten bestaan - en niet alleen binnen het atheïstische genootschap, maar in de complete samenleving. Of in de verlichte variant: "geloof hoort in de privésfeer" ("blijf lekker in de kast met je religie"). Dat is net zo goed een onheuse bejegening van christelijke homo's.

Door: Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lunchfilmpje | Danger Seeker Rex Kramer

Lokjood, lokhomo, lokhoer, lokneger, lokblogger… what’s next?
[seth] Voormalige Lok-O-Burgemeester Lokewijk Asscher wil lokale Marokkanen uit hun tent lokken met het inzetten van lokjoden. Met deze onorthodoxe methode hoopt Asscher het straat-antisemitisme in de Mokumse hotspots van de stijlloze Alloktoon-O-Meter te stoppen. De uitlokkende overheid, is dat wel kosjer? [/seth]

Nu moet er vanzelfsprekend opgetreden worden tegen discriminatie en bedreigingen. Maar is deze methode ook niet een beetje self fulfilling prophecy? Ik kan nog wel een tiental andere situaties bedenken waar je in Nederland op straat wordt uitgescholden en/of weggejaagd. En daarvoor hoef je helemaal niet zo verbaal provocatief te zijn als Danger Seeker Rex Kramer in het filmpje. Het dragen van ruiten golfbroek in de Haagse Schilderwijk, een Ajax-shirt in de Koopgoot, een leesbril in Hoogeveen of een hoofddoekje in Volendam levert al snel agressie op. Niet goed, maar het gebeurt. Moeten we dan ook maar lokkakkers, lokajacieden, lokintellectuelen en lokmoslims inzetten?

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.