Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Op het stadion staat het DSB-lichtlogo al uit
Gelukkig maakte Dirk Scheringa bekend dat hij een boek ging schrijven (‘Geen kleine lettertjes!’), een film zou maken (‘Wognum Blues’) en de politiek in zou gaan (‘Democratie zonder woekerpolis’).
Maar wie vanavond tijdens de wedstrijd van Arsenal-AZ over de A9 langs het stadion reed, zag nu alleen ‘Stadion’ staan. Het prominente DSB-stadion, baken van de gezonde Westfriese nuchterheid, eenvoudig gereduceerd tot ‘Stadion’. Het woord ‘DSB’ ontbrak – net als bij de shirts. Is er een kans dat de voetbalkunsten van AZ straks ook tot het magisch realisme zullen behoren?
Ik ben vooral benieuwd naar de briefing voor de man die de lichtreclame van het stadion bedient. ‘Frits, denk erom. de drie letters moeten uit. Alleen Stadion dus, ja. Voorlopig wel.’
Quote van de Dag: Nivelleren voor Dirk

“Als ze niets doen, verliezen ze alles. Dan kunnen ze beter nu een deel inleveren.”
Jelle Hendrickx van het Steunfonds Probleemhypotheken heeft een manier gevonden om DSB te redden: spaarders met meer dan 100.000 euro op hun rekening moeten hun tegoed omzetten in aandelen. Dat is goed voor zijn achterban, maar slecht voor de spaarders, want die hebben nu nog een claim op de bank die ze als aandeelhouder verliezen. Onhaalbaar idee dus, maar toch leuk bedacht: DSB-klanten met spaargeld moeten een veer laten ten bate van die met schulden.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Inbraak Voedselbank Amsterdam

(Meer op Adriaan’s eigen webstek, volg hem ook op twitter!)
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Hoe nu verder?

(Meer op Adriaan’s eigen webstek)
Stadion AZ te koop op Speurders.nl
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.