Uw tv-recensent is de afgelopen week voor het overgrote merendeel van die week, verstoken gebleven van de televisie. Uiteraard heeft hij nog wel even gezien hoe Geert Wilders zichzelf in de voet schoot met een drietrapsraket die herinneringen aan Louis van Gaal opriep. Uw nederige dienaar van het geschreven woord en de waarheid heeft zich daar privé, buiten de camera’s en de sociale media om, nog wel druk over gemaakt, maar hij heeft besloten de rest van de commotie langs zich heen te laten gaan. Kortom – en als u mij toestaat ga ik even weer over op de eerste persoon enkelvoud – ik heb niks gezien van alle publieke verontwaardiging die het opriep. De Pechtolds, Buma’s en Samsoms die ongetwijfeld hun zegje hebben gedaan in diverse talkshows, ik heb ze niet gezien. En ook de persconferentie waarin Geert Wilders naar verluidt niks van zijn woorden terugnam, heb ik mezelf bespaard.
De vermogensverdeling in dit land is uitermate oneerlijk. Met kapitaal kun je heel snel veel rijker worden en met arbeid kennelijk niet.
En daarom wil Diederik Samsom een herziening van het belastingstelsel.
Met de huidige coalitiepartner gaat dat natuurlijk niet lukken op de manier die Samsom nu voorstaat.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
OPINIE - Ik heb gisteravond met kromme tenen gekeken naar een minister die urenlang bezig was net niet te verdrinken. Zijn optreden was stuntelig, weinig overtuigend en als dit een sollicitatiegesprek was, bijvoorbeeld voor de functie van minister van Binnenlandse Zaken, was hij nooit aangenomen. Ook niet als burgemeester van Burum, trouwens.
En nu, de volgende ochtend, vindt PvdA-leider Samsom het ‘volstrekt onbegrijpelijk’ dat een groot deel van de oppositie een motie van wantrouwen tegen Plasterk heeft gesteund. Samsom begrijpt het blijkbaar niet. Wat je ook over dit onderwerp kunt zeggen: het is voor heel Nederland duidelijk wat er aan de hand was. Het probleem was niet zo ingewikkeld als bij financiële onderwerpen waar het weliswaar om miljarden gaat maar waar het verhaal voor leken moeilijker te volgen is. Je bent dan afhankelijk van de uitleg van de parlementaire pers en andere exegeten. Maar deze kwestie was glashelder. Plasterk had iets beweerd dat pertinent onjuist was en vervolgens duurde het drie maanden voordat hij de Kamer informeerde dat de echte waarheid diametraal tegenover zijn oorspronkelijke bewering stond. Iedereen kan dat controleren, niks ingewikkelds aan: de minister heeft gelogen. En wat maakt Samson er vanochtend op de NOS-site van? Hij zegt ‘dat Plasterk een fout heeft gemaakt door te speculeren over een scenario dat niet waar bleek te zijn, maar dat de minister daar ook zijn excuses voor heeft aangeboden en dat die zijn geaccepteerd.’ Samson noemt het ‘speculeren’. Dat is onzin, want iedereen heeft gehoord dat de minister buitengewoon stellig was over de NSA-streken, daar was geen woord van gespeculeerd. En het was ook niet zomaar ‘een’ scenario, alsof hij voor hetzelfde geld iets anders had kunnen beweren, bijvoorbeeld dat de Belgen het gedaan hadden. Buitengewoon doorzichtig zoals Samson nu al de geschiedenis naar zijn hand wil zetten.
OPINIE - Het is wel smullen in de Haagse Politiek:”Nederland wordt socialer en sterker,” hoor ik Diederik Samsom steeds weer zeggen. Die uitspraak blijft maar door mijn hoofd malen: socialer en sterker, socialer en sterker.
Maar hoe dan Diederik? Hoe heb ik je nog nooit horen vertellen. Ik betrap me erop dat ik dit hardop uitspreek. Niemand die er luistert, niemand die het hoort. Diederik luistert zeker niet. Niet naar de kiezers, niet naar zijn leden, niet naar zijn naasten en zeker niet naar mensen die bang zijn voor aardbevingen.
Hij overgiet mensen met een visie, beloften en een houvast – ver weg. Jammer genoeg blijft hij daarin steken. Voor hem schijnt de zon keer op keer na morgen wel weer.
Een bestraffende stem spreekt mij toe: “Maar beste vriend, je weet toch, dat het in de politiek niet gaat om wat je doet maar om wat je mensen kunt beloven en laten geloven?” Rood aanlopend moet ik sprekers gelijk erkennen. Ik geef de stem een roos om het goed te maken.
Inmiddels ligt er sinds vanmiddag een akkoord rond de aanscherping van de bijstandswet. De door Diederiks vriendin Jetta voorgestelde strenge maatregelen zullen in afgezwakte vorm met steun van enkele oppositie partijen toch worden doorgevoerd.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
En dat wij de lagere inkomens in de steek zouden laten is echt niet meer dan beeldvorming. D66 en de ChristenUnie denken in een gat te kunnen springen dat er helemaal niet is. De zorg voor de lage inkomens staat nog steeds als een van de pijlers van het regeerakkoord. Dat hebben we dit jaar laten zien in de loonstrookjes. […]
Dit kabinet voert voor het eerst sinds het kabinet-Den Uyl, voor het eerst in veertig jaar dus, weer een actieve inkomenspolitiek. Dat wil echter niet zeggen dat het gemakkelijk is om je als partij te profileren.
DATA - Politici kennen het echte leven niet, hebben nooit hun handjes laten wapperen en gaan veelal direct van de collegezaal naar de Tweede Kamer. Onlangs (rond 27:30) uitte de mislukte pensionado-populist Henk Krol dit (breedgedragen?) sentiment over politici. Vroeger…vroeger, toen werden we bestuurd door grijze, oude mannen met ervaring en binding. Tegenwoordig lijkt de premier het jongste lid van de alumniclub van z’n studentenvereniging. Maar is dit zo? Hebben de leiders van vandaag meer of minder ervaring dan vroeger? En is die ervaring puur in de politieke achterkamertjes of hebben de partijleiders ook ‘echte’ banen gehad?
Op parlement.com zijn de cv’s van Nederlandse politici te vinden. Voor elke partijleider van de VVD en de PvdA heb ik gekeken hoeveel jaar zij gewerkt hebben in een niet-politieke functie en hoeveel jaar in een politieke functie (gemeenteraad, Tweede Kamerlid, etc.) totdat zij politiek leider van hun partij werden. Figuur 1 laat de VVD-leiders zien. Gemiddeld hebben VVD-leiders voordat zij leider werden 9.5 jaar een niet-politieke functie bekleed en bijna veertien jaar een politieke functie. In dat opzicht is Mark Rutte inderdaad een groentje met tien jaar een niet-politieke functie en vier jaar een politieke functie. Maar Hans Wiegel, Joris Voorhoeve en Ed Nijpels waren nog groener. Wiegel ging bijna letterlijk vanuit de collegezaal de kamer in. Zalm en Bolkestein hebben een carrière gehad buiten de politiek, terwijl Dijkstal langzaam opklauterde van gemeenteraad tot minister.
Nederlandse politiek verschilt sterk van andere landen. Een opvallend patroon in Nederland is dat politieke carrières steeds korter duren. De politiek lijkt een tussenstop voor mensen met meer ambitie. Politiek leiders zitten kort en worden snel afgebrand. Job Cohen is hier misschien het meest extreme voorbeeld van: in een paar weken veranderde hij van de verlosser in de hakkelaar. Voor lange geplande politieke loopbanen is geen ruimte.
Een uitzondering in dit patroon lijkt Diederik Samsom, de leider van de PvdA. In Straatcoach en strateeg. De Opkomst van Diederik Samsom beschrijft NRC-journalist Stokmans de politieke carrière van de sociaaldemocraat.
De lange adem
Wat hierin het meeste opvalt is hoe planning en toeval door elkaar heen lopen. Gepland is Samsom’s politieke loopbaan. Hij begint in 2003 in de PvdA en besluit al in zijn eerste Kamerperiode dat hij partijleider wil worden. Hij ontwikkelt een verstandhouding met de zittende leider Wouter Bos en neemt de ruimte om alle PvdA-afdelingen te bezoeken om daar zijn verhaal te oefenen en leden te leren kennen. In 2008 toonde Samsom voor het eerst zijn ambitie toen hij Tichelaar wilde opvolgen als PvdA-fractievoorzitter. De PvdA-fractieleden kozen voor de moederkloek, Mariëtte Hamer. In 2010 wordt Cohen door Bos naar voren geschoven. De komeet van Cohen brandt snel op. Ondertussen loopt Samsom zich warm. Hij neemt afstand van de fractie en gaat op maatschappelijke stage als straatcoach om te voelen wat het verhaal van de PvdA op veiligheid betekent. Als Cohen in 2012 aftreedt, komt alles voor Samsom samen: hij heeft de ambitie, hij kent de partij en hij heeft een verhaal. Hij wordt partijleider.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
De koers is goed, maar mensen weten het niet te waarderen.
PvdA-leider Diederik Samsom reageert op de historische verkiezingsnederlaag van zijn partij bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2014.
Het is de schuld van de kiezer!
COLUMN - De rollen waren even omgedraaid. Het was opeens niet mevrouw Mees die zich al stalker profileerde, zij was zelf onderwerp geworden. Ze had zojuist bezonnebrild op onaangekondigde tijd het gebouw betreden. Om emoties te verbergen of om moeilijk herkenbaar te zijn, maar de media herkende onmiskenbaar mevrouw Mees, de stalker van meneer Buiter.
Het was snel gegaan. De dag dat meneer Buiter had besloten dat hun relatie tot een einde moest komen, was de dag geweest dat zij plotseling tot stalker was gebombardeerd. Een welbekend woordenboek duidt haar bezigheid als ‘voortdurend lastigvallen’ of ‘hinderlijk volgen’. En juist in het woord ‘hinderlijk’ lijkt de crux van haar bestaan te zitten. Hoe leuk was het voor meneer Buiter om elke dag een mailtje te ontvangen van iemand van wie hij dat wilde? Maar hoe leuk was diezelfde hoeveelheid post nog toen hij de afzender liever mondgesnoerd achterliet?
Toegegeven, met de dode vogel-mailtjes en de vingerende zelfportretten overschreed Mees al een grens. Ik zou dan ook niet zo ver durven gaan om te stellen dat stalking in the eye of the stalked zit, daarvoor zijn het te vaak excessen. Maar een woord als hinderlijk geeft toch zeker te denken. Dreigementen zullen bij sommige BN’ers aan dovemansoren gericht zijn, of stranden op de veelgenoemde dikke huid, terwijl diezelfde dreigementen bij Wendy van Dijk wel postvatten en angst zaaien. De één ondervindt eerder hinder dan de ander.
ANALYSE - Geert Wilders heeft iets met referenda. Nu wil hij stemmen over een referendum over de EU. Daarmee borduurt hij voort op werk van PvdA, GroenLinks en D66, zegt Clara Mens.
Moet er een referendum komen over ons land uit de Europese Unie treden? Daarover debatteerde Geert Wilders afgelopen dinsdag met Diederik Samsom. Geert vroeg Diederik nog eens na te denken over zo’n referendum. Diederik gaf een antwoord waarvan hij later wellicht spijt had. Het antwoord kwam er namelijk op neer dat je voor referenda bij de PvdA aan het juiste adres was. De PvdA-fractie had immers al jaren geleden een initiatiefwetsvoorstel over referenda aanhangig gemaakt. Dat maakte een raadgevend referendum mogelijk ‘over vrijwel elk denkbaar onderwerp.’
Prima, zei Geert, laten we daar dan zo snel mogelijk over stemmen. Woensdag vroeg hij bij de regeling van werkzaamheden om het wetsvoorstel volgende week donderdag in stemming te brengen. En hij kreeg zijn zin. Daarmee is het door Wilders zo gewenste referendum over het verlaten van de Europese Unie echter geen stap dichterbij gekomen. Het voorstel in kwestie gaat namelijk alleen over referenda die wetten of de stilzwijgende goedkeuring van verdragen die binnen het Koninkrijk alleen voor Nederland gelden betreffen (artikel 4).
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
