Akkoord in Zimbabwe – wat nu?

Dictator Robert Mugabe en de eigenlijke president Morgan Tsvangirai zijn het eens geworden over het delen van de macht in Zimbabwe. Er komt een staadsraad van zes mensen waarin zij met elk twee aanhangers zitten. Daar zal de ultieme macht liggen. Scepsis overheerst echter of Mugabe werkelijk de macht wil delen of slechts wacht tot het economisch beter gaat voor hij Tsvangirai alsnog met geweld buitenspel zet. De inflatie zit op 11.000.000 procent per jaar. Nu de centrale bank het gebruik van buitenlandse valuta eindelijk toestaat, kan die tot stand gebracht worden. De hongersnood blijft, maar ngo's mogen slechts onder stricte voorwaarden helpen. Meer en meer wordt het vee afgemaakt, omdat er toch geen voer is. Tabak is dood. Bloemen leven nog een beetje.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tot zover De Persvrijheid

Het Dagblad De Pers heeft gisteren tegen eerdere toezeggingen in een advertentie van het politieke weblog GeenCommentaar geweigerd omdat deze “te politiek getint” zou zijn. De advertentie leek uiterlijk op de befaamde Bluf!-advertentie uit 1986, die onlangs zoveel ophef veroorzaakte. In de advertentie riep GeenCommentaar, onder andere gesteund door de websites Sargasso, Davidrietveld.nl en Hiram.nl en door Francisko van Jolen, burgers op alsnog de Bluf!-publicaties te steunen door te tekenen op www.bluf2008.nl. Daarnaast verweet GeenCommentaar linkse en rechtse politieke partijen én de media niet duidelijker op te komen voor persvrijheid en vrijheid van meningsuiting.

Het is opmerkelijk dat een dagblad dat als motto heeft ‘bevrijdend te werken’ het niet aandurft een oproep te plaatsen voor bescherming van de persvrijheid. Buigt De Pers hier voor de vuurwind van de Rechtse Hetze? Zijn het commerciële belangen die het faciliteren van een oproep tot politieke zindelijkheid anno 2008 in de weg staan? Bij de noodlijdende Telegraaf Media Groep is het wel duidelijk dat commerciële belangen ten grondslag liggen aan de huidige hetze waarin getracht wordt via massamanipulatie een Hollandse versie van het McCarthism in te voeren en en passant het aantal lezers op te krikken.

Er zijn mensen die vinden dat je geen aandacht moet besteden aan de huidige hetze, dat het vanzelf wel overgaat. Maar ondertussen hebben meerdere Kamerleden op grond van foutieve informatie uit de Telegraaf minister Cramer gesommeerd subsidies aan milieuorganisaties stop te zetten. Onder druk van het (gemanipuleerde) Gesundes Volksempfinden en uit angst voor de Geest van Fortuyn zegt ze vervolgens toe dit te overwegen. Waarom dit uit democratisch oogpunt een onverstandige stap zou zijn staat hier uitgelegd. Diezelfde minister Cramer heeft zich onlangs ook moeten verantwoorden in het meest onzinnige spoeddebat in maanden over een steunbetuiging voor persvrijheid van bijna 25 jaar geleden (lees ook: Geert Mak: ‘Jacqueline Cramer was het braafste meisje van iedereen’). Dit zijn slechts twee voorbeelden van hoe de onrust die de Rechtse Hetze zaait onze democratie negatief beïnvloedt en waarom tegenactie op z’n plaats is.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Mauritanië heeft weer een regering

Mauritaniers (Foto: Flickr/John Spooner)

Binnen een maand na de geruisloze coup van generaal Mohamed Ould Abdel Aziz heeft Mauritanië weer een regering die grotendeels uit burgers bestaat. Het land beleefde in 2007 zijn eerste democratische verkiezingen, maar generaal Aziz vond dat de burgers er een potje van maakten. Het straatarme land beleefde onder meer rellen als gevolg van de wereldwijde voedselcrisis.

Toen nog kolonel Aziz pleegde in 2005 ook al een coup, indertijd om dictator Taya te verdrijven en democratie te introduceren. Hij bleef de machthebbers echter op de vingers kijken. Internationale druk heeft hem nu sneller dan de vorige keer de macht doen overdragen. Een nieuwe datum voor verkiezingen is nog niet genoemd.

Stabiliteit in Mauritanië is van belang voor Europa, omdat het hard nodig is een einde te maken aan de opmars van mislukte staten naar het noorden van de Sahara. Sudan en Tsjaad staan al hoog op de lijst. Mauritanië heeft al aanslagen van Al Qaeda te verwerken gehad eerder dit jaar en de lokale leider van de groepering had de nieuwe junta al verwelkomd als vijand. Het risico van afglijden is reeël en Mauritanië ligt heel wat dichter bij de straat van Gibraltar dan Somalië.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Rechtse media proberen democratie kapot te maken

Het ‘succesvol wippen’ van GroenLinks Kamerlid Duyvendak smaakte kennelijk naar meer, met het schuim nog op de lippen zetten de rechtse media deze week hun mars voort tegen alles wat maar met milieu te maken heeft. Gisteren verscheen er een tendentieus, kwetsend en ongefundeerd stuk ‘onderzoeksjournalistiek’ in de Telegraaf [.pdf] naar de SMOM subsidie van het ministerie van VROM. Minister Cramer, ook al onder vuur vanwege vermeende steun het actieblad Bluf! in de jaren tachtig, wordt neergezet als “nóg guller dan Sinterklaas” en over de gesubsidieerde projecten wordt beweerd dat het ministerie er geen controle over heeft en dat ze misschien wel helemaal nooit worden uitgevoerd? De minister zou niet eens weten waar het totaalbedrag van 10 miljoen euro door de 48 verschillende organisaties aan wordt besteed?

Al in de eerste alinea van het beruchte artikel wordt er geschamperd over een project van stichting WISE dat gedurende twee jaar voor 64.060 euro een maatschappelijke discussie over energievoorziening heeft opgezet. Het feit allleen al dat WISE tegen kernenergie is zou een discussie onmogelijk maken aldus de krant van Wakker Nederland. Laat ik allereerst vertellen dat ik persoonlijk bij de slotbijeenkomst van dit project als gast aanwezig was. Deze discussiebijeenkomst vond plaats op 26 november 2007 van 18.00 tot 21.00 in het Haagse Café Dudok. Er waren zowel voor- als tegenstanders van kernenergie aanwezig, maar de discussie was breder dan alleen kernenergie. Onder de aanwezigen waren o.a. Henk Dragons’ Den Keilman: venture capitalist en investeerder, maar ook minister Jaqueline Cramer zelf.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Meer Duyvendakjes graag

Het neveneffect van zijn handelen werd hem uiteindelijk fataal. Wijnand Duyvendak moest het veld ruimen omdat zijn activisme indirect tot kwalijke daden richting individuen had geleid. Begrijpelijk en spijtig.
Idealisme, activisme en het opzoeken van grenzen en soms eroverheen gaan en weten dat je daarvoor een prijs zou kunnen gaan betalen, wordt niet op prijs gesteld. Nu niet meer in ieder geval. In de vele reacties is enerzijds de afschuw voor zijn acties te lezen en anderzijds hooguit meewarig begrip. Zelden hoor je iemand zeggen dat het type Duyvendak Nederland een dienst van onschatbare waarde heeft geleverd. Nee, het type Duyvendak kan gemist worden als kiespijn, het type Duyvendak is als mens een verschijnsel van het verleden. In deze tijd is alleen plaats voor nette mensen.
En met die nette mensen zet Nederland zijn achteruitgang in. Terug naar passiviteit. Terug naar normen en waarden die nergens toe dienen anders dan om iedereen koest en braaf te houden. Terug naar een onmondige massa die netjes doet wat meneer pastoor/dominee/minister zegt.
Het lijkt ook bijna onderdeel van een langlopend complot waarin ook de hele verbouwing van het onderwijssysteem past.

Een middelbaar onderwijssysteem waarin het passé is om als leraar politieke ideeën te verkondigen. Een hoger onderwijssysteem waar alle ruimte voor activiteiten naast de studie uit gesloopt is en het verplicht is om zo snel mogelijk na de studie te gaan werken om de schulden af te lossen. Een systeem dus waarin mensen te laat realiseren dat er meer is tussen hemel en aarde dan die baan, dat huis en die grote auto. Een systeem zonder opstandige mensen, zonder bevlogenheid, want dat kost tijd.
Dat heeft twee grote negatieve gevolgen. Ten eerste is het een demotivator voor het laten opbloeien van creatieve, initiatiefrijke geesten die buiten de gebaande paden willen gaan. En zonder dit soort geesten verstilt de ontwikkeling. Blijft het bij bestendiging.
Maar het tweede effect is minstens net zo ernstig. Zonder activisten die het, soms door het overtreden van de wet, de overheid lastig maken met het zoeken naar de waarheid en het proberen te tonen van de andere mogelijkheden, wordt een overheid onbewaakt. Een overheid die niet op zijn tenen moet lopen om alles goed te doen omdat er anders een of andere actiegroep linksom of rechtsom duidelijk maakt dat er sprake is van misstappen, zal steeds vaker misstappen. Die overheid zal zijn eigen normen en waarden krijgen die niet dezelfde zijn als waar het volk op zit te wachten. Een ontwikkeling die nu al zichtbaar is.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Cynisme over politiek cynisme

93 procent van de Nederlanders vindt (in 2006) dat politici meer beloven dan ze kunnen waarmaken. 68 procent ziet een kloof tussen de burger en de politiek, aldus een onderzoek van het CBS.

Ai ai, het gaat helemaal niet goed met de politiek in Nederland. De burger is haar geloof kwijt in de politiek. Of toch niet? Vreemd genoeg zegt 75 procent ook tevreden te zijn over de democratie. Hoe moet ik dat begrijpen? Dat democratie in Nederland prima werkt, zolang er maar geen politici aan deelnemen?

Minstens net zo vreemd is het feit dat 61 procent vindt dat de politiek te ingewikkeld is. Hoe kan je nou aan de ene kant verklaren de je er eigenlijk geen snars van snapt en dan aan de andere kant zeggen dat ze het niet goed doen? Hebben die mensen dan zo weinig zicht op hun eigen beperkingen dat ze ook niet meer in staat zijn om te zeggen “geen mening”?

En wat me nog meest verbaast is de constatering dat hoe meer mensen vinden dat politici niet goed zijn, hoe minder ze zich actief inzetten voor de politiek. De PVV aanhang in deze als meest duidelijke exponent. Mag ik daaruit opmaken dat de PVV-ers eigenlijk toch crypto-anarchisten zijn. Alle politici zwartmaken en wegjagen, maar intussen niet meewerken aan een nieuwe generatie politici.
Natuurlijk valt er nog behoorlijk wat te verbeteren aan de kant van de politici (hoewel ze dat zelf nog niet erkennen). Maar kan iemand die cynische mensen duidelijk maken dat ze zuigende profiteurs zijn van een systeem dat wel voor hun werkt maar waar ze niet aan willen meehelpen? Snappen ze niet dat als een systeem kapot is het niet gerepareerd wordt als je er alleen maar harder tegen gaat lopen schreeuwen maar verder niets doet?

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Burma gaat over op democratie

Monnikenopstand (Foto: Flickr/Jurablog)

Aung San Suu Kyi komt over zes maanden vrij. Normaal gesproken is zo’n toezegging van de Birmese generaals geen cent waard, maar dat ze naar buiten komt na een ASEAN-conferentie is wel bijzonder. ASEAN is namelijk een tandeloze club die doorgaans helemaal niks naar buiten brengt waar ook maar iemand aanstoot aan kan nemen. Kennelijk heeft er iemand met de vuist op tafel geslagen.

Na de monnikenopstand van vorig jaar en de natuurramp eerder dit jaar, was bij sommige landen in de regio het geduld al op. Dat werd netjes verpakt in een statement dat ieder voor gezichtsverlies behoedde. Het zal dan ook geen toeval zijn dat de Singaporese minister van buitenlandse zaken het nieuws naar buiten bracht. George Yeo zei vorig jaar al vrij duidelijk wat hij vond. Singapore is klein maar welvarend en heeft de beste ziekenhuizen van de regio, die ook door de oude generaals gefrequenteerd worden.

Yeo heeft niet alleen de vrijlating van Suu Kyi losgepeuterd bij de Burmese junta maar ook de ondertekening van het ASEAN-charter waarin landen zich committeren aan democratie en mensenrechten (op zuidoost-aziatisch niveau, dat spreekt). Het kan nog steeds een dode mus zijn, maar nu terugkrabbelen betekent ASEAN gezichtsverlies bezorgen. Daar maak je in de regio zeker geen vrienden mee.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Heeft de democratie toekomst?

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Alopex.

Stembureau (Foto: Flickr/Noud!)

Samenlevingen zijn altijd op zoek naar structuur; binnen een structuur kunnen wij denken. Daarbij, wat zijn we eigenlijk zonder structuur? Weinig meer dan dieren. Ieder mens wil in vrijheid leven, maar wel gebonden aan structuur.

Structuur kwam vroeger in de vorm van het goddelijk recht. Koningen, keizers, sultans en tsaren, allemaal kregen zij hun macht uit een goddelijk mandaat. En het mooie was dat niemand zich druk hoefde te maken over opvolging van de leiders, de eerste zoon kreeg het mandaat mee van zijn vader. In feite werden heersers heerser door grootse daden of grof geweld. Maar je zal het met me eens zijn dat na enkele generaties meestal weinig terug te vinden was van het ‘goede’. We hadden/hebben leiders die toevallig in de juiste kribbe werden geboren, met geen talent om te regeren.

Democratie is niets meer dan een opvolger van het goddelijke mandaat, met onszelf als vervanger van god. We kiezen gelijken om meer dan gelijk te zijn, ons te regeren. Maar de gekozenen zijn ook nu niet altijd de beste keuze; grof geweld en goede daden zijn respectievelijk grof geld en goede media-aandacht geworden. Geboorterecht is partijpolitiek, maar een keuze houdt het nog steeds niet in.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Weekendquote – Diplomademocratie

Bovens sluit een opstand van ongediplomeerden tegen de meritocratisering van de samenleving en de politiek allerminst uit. Het belangrijkste medicijn tegen de diplomademocratie ziet hij terecht in een ‘gedoseerde vorm van directe democratie’: vaker stemmen. Hij denkt daarbij aan correctieve referenda, maar ook aan het opnieuw invoeren van de opkomstplicht.

In zijn wekelijkse column in de Volkskrant gaat Hans Wansink in op de inzichten van Mark Bovens. Dhr Bovens is co-auteur van de bundel “De beste de baas? Prestatie, respect en solidariteit in een meritocratie“.
Hoewel ik het boek (nog) niet gelezen heb, valt me via de column al wel op dat de aandacht sterk ligt op het opleidingsniveau binnen de politiek. Van daaruit wordt een kloof geconstateerd maar tevens aangegeven dat we kennelijk al leven in een meritocratie.
Echter, (het gebrek aan) ervaring van politici in andere delen van de samenleving (bv bedrijfsleven) dan de politiek wordt niet genoemd. En volgens mij is un definitie “meritocratie” te eng gericht op “academische kennis” om verklarend te zijn voor het wantrouwen in de politiek die breed leeft, ook onder academici.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende