Ieder Vaderland krijgt de dichter die het verdient, zeg ik altijd maar zo... Zaten we eerst opgescheept met de reactionaire volksmenner Gerrit Komrij lees: De zittende politicus (10 mei 2002, na de moord op Pim Fortuyn) Nu zitten we na een verstrooi(en)d intermezzo met Simon Vinkenoog vier jaar vast aan sinterklaasgedichten schrijver Driek van Wissen. Wat dacht u van dit pareltje? Al raken onze stoere veteranen Als oude ijzervreters nooit van slag, Ze waren op een droeve najaarsdag Vanwege hun Prins Bernhard toch in tranen. Want die had tot verdriet van zijn soldaten Hotel de Wereld voor altijd verlaten. Kunt u ook zo mooi dichten als Driek? De comments zijn geheel de uwen... Nieuwe Dichter des Vaderlands (NOS) [via: 2525.com, hannekegroenteman.nl]
Guardian columnist Brian Whitaker analyseert een journalistieke blunder van de islamitisch fundamentalistische site khilafah.com. Deze site is een spreekorgaan van de Hizb ut-Tahrir beweging uit Centraal-Azi
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Omdat ik liever vooruit kijk dan achterom, vind ik jaarlijstjes van 2004 stom, maar lijstjes voor 2005 vind ik leuk. En dus, gefeliciteerd alle Marokkanen en Nederlanders met jullie 400-jarige verjaardag, van ganser harte, nog vele jaren, het beste met elkaar, dat de Berbers, de Sahrawi en alle andere onderdrukte en werkeloze Marokkanen in Marokko net zo vrij en voorspoedig mogen leven als hun broeders en zusters in Nederland, weg met Amerikaanse, Joodse, Arabische en mannelijke jukken in 2005, lang leve de Hollandse gelijkheid en vrijheid!
Links:
Wat is een Nederlander? Meer nog, wat is een grootste Nederlander? Het kiezen van de grootste, mooiste, lelijkste of heerlijkste is uitermate subjectief, zeker als het om personen gaat.
Bij woorden ligt het iets anders. Contextloze woorden zijn objectiever te beoordelen, omdat ze in hun naaktheid geen “mening” verkondigen. Uitzonderingen zijn uiteraard vloeken en scheldwoorden, en ieder woord dat terug te voeren valt op de Tweede Wereldoorlog. Alle andere woorden kunnen meedoen in een woordverkiezing.
Maar vreemd genoeg kunnen wij Nederlanders dat niet, woorden kiezen. We hebben te weinig woordgevoel. Spreken hard waar zacht zou moeten, en slikken waar we moeten spugen. Als we een woord moeten kiezen, kiezen we iets pathetisch. “Liefde”. Mooi verschijnsel. Kutwoord.
Onze zuiderburen – de schatbewaarders van onze gezamelijke taal – snappen dat beter. Die kiezen een van de prachtigste woorden in de Nederlandse taal, “goesting”, tot mooiste woord in een verkiezing van Radio 1.
Goesting is mooi, omdat het een G-woord is. Maar het is geen Zuid-Nederlandse zachte G. Ook geen harde Boven-de-Moerdijk-G. Het is een gruizige G, iewat smerige, halfdronken, gulzige, geile G. Kortom, de G in goesting geeft eigenlijk al aan wat het woord kan betekenen. Met goesting heb je geen liefde meer nodig, zullen we maar zeggen.
Maar dit alles ten spijt denk ik dat de Vlamingen dit woord niet tot Mooiste Woord der Nederlandse Taal hebben uitgeroepen om bovengenoemde schoonheid alleen, maar ook omdat het een Vlaams woord is. Nederlanders gebruiken het woord goesting niet en dat weten die Belgen heus wel. Het verkiezen van goesting als Nederlands mooiste is dus eigenlijk een Vlaamse poets voor de Hollander. Zo lijkt deze uitverkiezing ineens weer heel veel op de verkiezing van de Grootste Nederlander. Zeker en vast!
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Alexander Kluge – Lezing in het MOMA (NYC)
Donderdag, 9 December 2004
Alexander Kluge is een intelligent, begaafd man, welbespraakt en besproken. Ooit nog assistent van Fritz Lang, later advocaat en getalenteerd regisseur, en de laatste jaren misschien beter bekend bij het grote publiek via zijn televisie productie-maatschappij die onder andere Spiegel TV Reportage in Duitsland en Stern TV produceert. Bovenal een succesvol man, wiens werk zoals ‘De Blinde Regisseur’ een grote invloed kent in vooral Duitsland. Donderdag 9 december sprak Kluge in New York in het tijdens de presentatie van zijn nieuwe boek in het recent heropende MOMA waar tevens een nieuwe print van zijn klassieker ‘De Blinde Regisseur’ te zien was.
Tijdens zijn lezing in het MOMA sprak Kluge over de thematiek die in ‘De Blinde Regisseur’ verwerkt is, en die in zijn hele oeuvre terug te vinden is. De oorspronkelijke titel is ‘Der Angriff der Gegenwart auf die uebrige Zeit’ en is veelzeggender dan de populaire halfzin waaronder de film buiten Duitsland bekend is. Het thema van zijn film zal iedereen wel kennen: een beroemde regisseur blijkt halverwege de productie van zijn laatste film blind, maar zowel regisseur als producent weigeren dit ogenschijnlijk hinderlijke obstakel te erkennen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Als je gras verlicht met het negatief van een foto doet de chlorophyl productie de rest en verschijnt de foto op het gras:
Ackroyd and Harvey: Genetics and Culture (scrollen verplicht)
Iedere zomer doen tienduizenden nederlanders op de camping in Frankrijk eigenlijk hetzelfde met hun tent of caravan, alleen dan een stukje kubistischer.
De trein passeerde Roermond, passeerde Weert. Korte stops onderbraken de rit maar niemand stapte in en Muller en zijn vrienden bleven gedecideerd op hun plaatsen zitten. In het afgelopen half uur was er niets noemenswaardigs voorgevallen. Ter hoogte van Geldrop kwamen de conducteurs binnen en vroegen de vervoersbewijzen. Natuurlijk hadden de mannen geen kaartjes gekocht. Ze bleven met z
Twee filmpjes, voor de liefhebber:
http://www.westernthickburger.com
http://www.boompa.ca/av/player.html [beide werkplekveilig]
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.