GeenStijl en haar achterban

Hoei, leuk, een fittie aan de rechterflank van de blogosfeer, tussen de rechts-liberalen en rechts-conservatieven. Alles begon met een klein stukkie van ene Frank Verhoef, getiteld "Typisch: nu homohuwelijk mag, waarom niet polygamie?". Daarin betoogt hij, dat het homohuwelijk heel slecht is voor de Nederlandsche samenleving. "Het huwelijk is altijd een verbintenis geweest tussen een man en een vrouw die van elkaar houden, elkaar seksueel trouw blijven, en een gezin stichten binnen dat huwelijk. Dat is al jaren niet meer zo. In Nederland kennen wij zoiets als het homohuwelijk, waarmee het huwelijk is gedevalueerd tot een contract tussen twee individuen die elkaar liefhebben. Meer is het niet. Is de liefde voorbij, dan ga je gewoon uit elkaar. Simple as that." Ah ja. Natuurlijk. Wat is het huwelijk dan? Een instituut waarin je je eeuwig moet opsluiten als de liefde voorbij is, zodat je ongelukkig sterft? Hier zien wij de ware conservatief, maar wel eentje die richting het eind van zijn carrière met een - al dan niet mannelijke - prostituee wordt betrapt. GeenStijl, dat altijd opkomt voor homorechten, schreef hier dan ook een pittig - en traditioneel op de persoon gericht - stukje over. Opvallend genoeg was de reageerdersmeute het veelal niet eens met GeenStijl. Schat de redactie van het blog hun achterban verkeerd in?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.