GeenStijl en haar achterban

Hoei, leuk, een fittie aan de rechterflank van de blogosfeer, tussen de rechts-liberalen en rechts-conservatieven. Alles begon met een klein stukkie van ene Frank Verhoef, getiteld "Typisch: nu homohuwelijk mag, waarom niet polygamie?". Daarin betoogt hij, dat het homohuwelijk heel slecht is voor de Nederlandsche samenleving. "Het huwelijk is altijd een verbintenis geweest tussen een man en een vrouw die van elkaar houden, elkaar seksueel trouw blijven, en een gezin stichten binnen dat huwelijk. Dat is al jaren niet meer zo. In Nederland kennen wij zoiets als het homohuwelijk, waarmee het huwelijk is gedevalueerd tot een contract tussen twee individuen die elkaar liefhebben. Meer is het niet. Is de liefde voorbij, dan ga je gewoon uit elkaar. Simple as that." Ah ja. Natuurlijk. Wat is het huwelijk dan? Een instituut waarin je je eeuwig moet opsluiten als de liefde voorbij is, zodat je ongelukkig sterft? Hier zien wij de ware conservatief, maar wel eentje die richting het eind van zijn carrière met een - al dan niet mannelijke - prostituee wordt betrapt. GeenStijl, dat altijd opkomt voor homorechten, schreef hier dan ook een pittig - en traditioneel op de persoon gericht - stukje over. Opvallend genoeg was de reageerdersmeute het veelal niet eens met GeenStijl. Schat de redactie van het blog hun achterban verkeerd in?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.