De VVD als schulden-koning

De pavlovreactie van de VVD inzake schulden legt haar eigen kortzichtigheid en inconsequentie pijnlijk bloot. Iedereen in de schulden, lijkt haar doel te zijn. Vliegentharts idee De Amsterdamse SP-wethouder Arjan Vliegenthart komt met het volgende idee: laat de gemeente de schulden van mensen in de financiële problemen overnemen van overheidsdiensten. De schuldenaar heeft vervolgens aan de gemeente de schulden af te betalen in plaats van aan de andere (verschillende) overheidsdiensten, zoals het Centraal Justitieel Incassobureua, DUO, het UWV en de belastingdienst. Waarom? Volgens Vliegenthart kan de gemeente de schuldenaar veel meer maatwerk bieden. Er is dan sprake van één schuldeiser, één loket, en daarmee kan ze het geld beter terugvorderen, waarbij ook beter rekening gehouden wordt met de positie van de schuldenaar. Vliegenthart in NRC: "Wij bieden ze één loket: voor de incasso's, de hulpverlening en om mensen aan het werk te helpen. Als het nodig is, kunnen ze bijvoorbeeld een tijdje uitstel van betaling krijgen. Het wordt menselijker en je biedt perspectief. Daar krijg je minder huisuitzettingen van en minder kosten voor de maatschappelijke opvang." De VVD zegt Nee Dit lijkt mij, in een samenleving waarin door overheidsbeleid het aantal huishoudens in de problematische schulden stijgt naar een miljoen, een briljante maatregel. Minder mensen komen in de problemen, en uiteindelijk is er zelfs meer kans dat het geld terugkomt. Maar de VVD is tegen. Waarom?

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 11-02-2022
Foto: Chriszwolle (cc)

Bordendiarree langs de snelwegen

Nu is het wel genoeg geweest, die absurde verwarring rond maximumsnelheden op de snelweg. Probeer je je telkens netjes aan de regels te houden, loop je tóch tegen bekeuringen op. Simpelweg omdat het volstrekt onduidelijk is hoe hard je op bepaalde stukken mag rijden. Je komt er pas achter dat je fout zat als twee weken later de bon in de bus valt.

Al langer loop ik met het idee om het bizarre woud aan snelheidsaanduidingen in kaart te brengen. Rijd je langs het ene bord ‘100 km’, staat honderd meter verder het volgende ’80 km’, en weer tweehonderd meter verderop is het ineens ‘120 km / 6-19 uur’.

Sukkel je rustig met 100 kilometer per uur langs ’s heren dreven, word je aan alle kanten voorbij gezoefd door glanzende leasebakken met bestuurders die je bozig aankijken alsof je een hoogbejaard gevaar op de weg bent. Kennelijk is de snelheid daar dus 120. Of 130.

Of andersom: het onbehaaglijke gevoel dat je ineens harder rijdt dan alle anderen en dat je dus binnenkort post kan verwachten van het CJIB. Terwijl de borden toch duidelijk meldden: 130. Althans, het laatste bord dat je hebt gezien. Maar misschien heb je er ééntje gemist omdat er net een vrachtwagen rechts naast je reed. Of hebben al die andere bestuurders er eentje gemist?

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.