Christendemocratische slachtoffers
“Hoe meer vrienden hoe meer vreugd. Wat ik jammer vind is dat sommige mensen spreken van een sneeuwschuiver [Cohen] die alle kabinetsplannen opzij zou schuiven. Mensen zijn die somberheid zat. Ik vind het eerlijk gezegd heerlijk dat we weer verder kunnen.”
Het voelt een beetje flauw om na te schoppen als iemand al op de grond ligt, maar ik kan het niet laten. Eelco Brinkman reageerde gisteren met bovenstaande woorden op de verkiezingsuitslag. Op dat moment zag het er naar uit dat de coalitie geen meederheid in de senaat zou krijgen.
De verkiezingen leverden nauwelijks verrassingen. Natuurlijk, het was spannend want Nederland lijkt welhaast precies in twee stukken gespleten – links/rechts, progressief/conservatief, liberaal/anti-liberaal, elitair/proleterig – hoe je het ook wil noemen. Verder was het vooral much ado about nothing. Schade bij het CDA was groot – zoals voorspeld. De PVV kiezer bleek wat luier dan gedacht, goh, wie had dat zien aankomen…
De grote verrassing voor mij is echter de reactie van het CDA. Een grijzige mevrouw, wiens naam mij meteen ontschoot, had het over vernieuwing. Er zou de komende tijd worden gewerkt aan procedures en interne beraden, aan stuurgroepen en bezinningscommissies. Geen woord over de weggeholde kiezers. Verhagen hield een ongeïnspireerd praatje over het uitdragen van christendemocratische waarden. Die boodschap werd door Tweede Kamerlid Sabine Uitslag daarna nog tot een halflauw betoogje opgewarmd bij de NOS. GroenLinks Kamerlid Tofik Dibi vroeg haar terecht hoe christendemocratische waarden zich verhouden tot het sociaal-economische beleid van dit kabinet.
Bondskanselier Angela Merkel verklaart de multi-culturele aanpak voor mislukt, absoluut mislukt. Op een congres van jonge christen-democraten viel de CDU politica haar christencollega: CSU voorzittter Horst Seehofer bij die vrijdag al het