Maakt God een comeback?

Het is één van de stokpaardjes van Wilders: de Islam is een politieke ideologie. Wilders heeft gelijk. Een beetje. De Islam is naast een geloof ook een ideologie. Kijk naar Iran of Saoedi-Arabië en je ziet hoe de machthebbers religie gebruiken als politieke ideologie. Maar wat te denken van het christendom? Het boek ‘The Barbarian Conversion’ laat de oeroude verwevenheid zien tussen christelijke religie en politiek. Dat het christendom is wat het is, hebben we te danken aan de Romeinse –heidense- keizer Constantijn de Grote. In het jaar 325 stippelde hij de koers uit die de nieuwe Romeinse staatsgodsdienst in wording zou varen. Christelijke normen en waarden, gefundeerd op een keizer die zijn eigen vrouw en zoon doodde. In het boek van professor Fletcher lezen we onder andere over de bekeringen van de Romeinen, de Galliërs, de Engelsen, de Friezen en de Letten. Waarin geloofden deze barbaren voor hun bekering? De Engelse historicus is eerlijk: we weten daar bitter weinig van. Vaak doet de auteur een wetenschappelijke gooi: hij laat eerst de originele bron aan het woord en laat zien wanneer hij overgaat tot speculatie. De bekeringen verlopen volgens een vast patroon. Eerst wordt de vorst, na jarenlange moeite, gekerstend. Pas na het winnen van beslissende veldslagen gaat de vorst over tot het christendom. Met andere woorden: de nieuwe christelijke god moet zich eerst bewijzen. Na de vorst volgt de aristocratie en pas daarna het plebs. De bekering van een volk gaat nooit snel, maar juist altijd langzaam. Dat was voor mij een eyeopener: Europa werd niet snel bekeerd, het hele proces duurde meer dan een millennium!

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Christendemocratische slachtoffers

SargQdJ09“Hoe meer vrienden hoe meer vreugd. Wat ik jammer vind is dat sommige mensen spreken van een sneeuwschuiver [Cohen] die alle kabinetsplannen opzij zou schuiven. Mensen zijn die somberheid zat. Ik vind het eerlijk gezegd heerlijk dat we weer verder kunnen.”

Het voelt een beetje flauw om na te schoppen als iemand al op de grond ligt, maar ik kan het niet laten. Eelco Brinkman reageerde gisteren met bovenstaande woorden op de verkiezingsuitslag. Op dat moment zag het er naar uit dat de coalitie geen meederheid in de senaat zou krijgen.
De verkiezingen leverden nauwelijks verrassingen. Natuurlijk, het was spannend want Nederland lijkt welhaast precies in twee stukken gespleten – links/rechts, progressief/conservatief, liberaal/anti-liberaal, elitair/proleterig – hoe je het ook wil noemen. Verder was het vooral much ado about nothing. Schade bij het CDA was groot – zoals voorspeld. De PVV kiezer bleek wat luier dan gedacht, goh, wie had dat zien aankomen…

De grote verrassing voor mij is echter de reactie van het CDA. Een grijzige mevrouw, wiens naam mij meteen ontschoot, had het over vernieuwing. Er zou de komende tijd worden gewerkt aan procedures en interne beraden, aan stuurgroepen en bezinningscommissies. Geen woord over de weggeholde kiezers. Verhagen hield een ongeïnspireerd praatje over het uitdragen van christendemocratische waarden. Die boodschap werd door Tweede Kamerlid Sabine Uitslag daarna nog tot een halflauw betoogje opgewarmd bij de NOS. GroenLinks Kamerlid Tofik Dibi vroeg haar terecht hoe christendemocratische waarden zich verhouden tot het sociaal-economische beleid van dit kabinet.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

CDA Jongeren geven het slechte voorbeeld

De toekomst van de christen-democratie in Nederland ligt binnenkort bij De Slegte. De vaste kiezers van het CDA zijn oud en sterven langzaam uit. Verder is het vooral een regionale plattelandspartij aan het worden, die zwaar leunt op kiezers uit Zeeland, Brabant en Limburg. De jongeren van het CDA – verenigd in het CDJA – zullen daar weinig aan kunnen doen. Afgaand op het persbericht op hun website over hun analyse van de verkiezingsnederlaag, hebben ze zelf ook geen flauw idee hoe het beter moet.

Het CDJA constateert dat de discussies in de verkiezingsstrijd zich voornamelijk hebben gericht op materiële onderwerpen. Het CDA ging er te veel van uit dat mensen stemmen met hun portemonnee. Ja, en? De verkiezingsuitslag van de VVD wijst uit dat materiële onderwerpen nog steeds goed scoren. “De CDA campagne was kleurloos” concluderen de CDA Jongeren en dat was te wijten aan het verzandden in vaagheid en onduidelijkheid. Daar hebben ze een punt. Maar waarom dan zoveel lof toezwaaien aan vertrekkend premier Jan-Peter Balkenende? Het CDJA heeft niet bepaald een scherpe neus voor kleurrijke politici.

Tenslotte: Het CDA nam niet duidelijke stelling op het gebied van mensvisie, burgerschap en morele waarden. De enige poging die het CDA daartoe in de afgelopen jaren heeft ondernomen is de ‘normen en waarden’ discussie, maar die is volgens voorzitter Schenderling blijven steken in ‘holle frasen’. Volgens mij was de stellingname wel duidelijk, maar zitten mensen in Nederland helemaal niet te wachten op ‘normen en waarden’. Bovendien: burgerschap veronderstelt dat je als partij het goede voorbeeld geeft door democratisch en transparant te zijn. Tja, dan moet je als CDJA juist spinmeister – en nieuwe minister van Defensie – Hans Hillen uitkiezen om je rapport in ontvangst te nemen. Tip: Misschien kunnen de CDA-jongeren nog zelf het goede voorbeeld geven door hun eigen rapport gratis en downloadbaar beschikbaar stellen, in plaats van het alleen te verkopen via Bol.com.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Weekendquote | Multikulti heeft gefaald

“Der Multikulti-Ansatz ist gescheitert, er ist absolut gescheitert!” (n-tv.de)

Bondskanselier Angela Merkel verklaart de multi-culturele aanpak voor mislukt, absoluut mislukt. Op een congres van jonge christen-democraten viel de CDU politica haar christencollega: CSU voorzittter Horst Seehofer bij die vrijdag al het multi-culturalisme dood verklaarde. Maar, voegde Merkel er aan toe, de islam is onderdeel van Duitsland en we moeten niet de indruk wekken dat mensen die geen duits spreken of niet hier zijn opgegroeid hier niet welkom zijn. Een verwoede poging tot nuance in de vooravond van de onvermijdelijke Blitztsunami van het Gesundes Volksempfinden? Of gaat het de Duitse christendemocraten, in tegenstelling tot hun Hollandse collega’s, wel lukken een antwoord te geven op integratie-problemen én volksmenners zonder hun principes over boord te gooien?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.