Er wordt verschrikkelijk veel onzin verkondigd over Wikileaks, over Julian Assange, en over de relevantie van Cablegate. Ik wil met een flink aantal verwijzingen hier het een en ander rechtzetten. a. Het publiek heeft hier niets aan. Wat moeten mensen in godsnaam met deze enorme hoeveelheden data?, wordt wel gevraagd. Een paar nieuwsgierige types met veel vrije tijd daargelaten, heeft 'de massa' inderdaad weinig aan een kwart miljoen cables. Of aan honderden duizenden war logs. Toch zijn dit soort publicaties voor het publiek wel degelijk van belang. De grote (of minder grote) verhalen die op basis van de data worden geschreven kunnen uiterst relevant zijn voor burgers. Om zich goed te informeren, en geïnfomermeerde keuzes te maken over hun vertegenwoordiging. b. Er kwam eigenlijk geen belangrijk nieuws uit deze cables. De gemiddelde krantenlezer herkende veel van de gepubliceerde verhalen, inderdaad. Maar deze cables brengen ons ook bevestiging van verhalen die eerder konden worden afgeserveerd als onbetrouwbaar. Neem het geval van Jeremy Scahill, een verslaggever bij tijdschrift The Nation.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De aandacht gaat uit naar Julian Assange, het gezicht van WikiLeaks. Naar zijn onmogelijke leven, zijn mogelijke misstanden en het feit dat iedereen hem dood wil. De aandacht gaat uit naar de VS die zich arrogant en geniepig zou gedragen. De aandacht gaat uit naar individuele documenten met sappige details over politieke en publieke figuren of conflicten.
Maar het vertoog gaat niet over de betekenis van dit lek voor de wereld. En dat is een veel belangrijkere discussie.
We leven in een wereld waarin het grootste deel van de werkelijke internationale handel en wandel aan het zicht van de burgers onttrokken wordt. Het toneelstukje dat we van politici zien op de TV heeft weinig van doen met wat ze werkelijk over zaken denken, hoe ze er naar handelen en hoe het immense apparaat hen daarin bedient en een eigen leven leidt.
U en ik kiezen dus politici (ja, ik betrek dit gelijk ook op NL want hier is het niet anders) die een overheid aansturen waarin vervolgens van alles gebeurt waar u vast niet voor gekozen heeft.
We leven in een wereld waar steeds meer informatie “geheim” is en er tegelijkertijd steeds meer mogelijkheden zijn om die informatie toch met de hele wereld te delen. Een wereld waar we sowieso veel dichter op elkaars huid zitten dan 100 jaar geleden. Nu weet iedereen van de vermeende corruptie van de Turkse premier. Honderd jaar geleden had misschien maar een handje vol mensen buiten Turkije hier ooit iets over te horen gekregen
Tom Flanagan, een politiek adviseur van de Canadese premier Stephen Harper, roept in een nieuwsprogramma op tot een moordaanslag op Wikileaks directeur Julian Assange. Met dit fatwa is Cablegate in een griezelige niveaulimbo beland.
Je kan betwisten of het op straat gooien van diplomatieke post netjes is en of de wereld er überhaupt beter, vreedzamer en gelukkiger van wordt? Vervolgens een Interpol opsporingsbevel voor Wikileaks directeur Julian Assange uitvaardigen vanwege een vage zedenzaak is een beetje laf. Spoor de man dan echt op voor wat je hem verwijt: het in gevaar brengen van de internationale rechtsorde. Laat een rechter dat maar eens toesten. Maar het oproepen tot een aanslag op Julian Assange is ronduit crimineel en als je dan ook nog eens de naaste adviseur van de premier van Canada bent dan moet je zelf zo snel mogelijk ontslagen en opgepakt worden.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Berlusconi is ijdel, inefficiënt en incompetent, Medvedev is Robin, Putin is Batman, er zijn misschien banden tussen de georganiseerde misdaad en de Russische regering, de broer van de Afghaanse president is een drugsbaron en in Nederland liggen kernwapens.
Joh.
Laten we eerlijk zijn. Tot nog toe is er bij ‘cablegate’ van Wikileaks niets schokkends naar buiten gekomen dat we niet al wisten of sterk vermoedden. Bij het doornemen van al deze boodschappen bekruipt mij het gevoel “moeten wij dit wel zo nodig weten?” Niet omdat het levens in gevaar zou brengen, dat doet de Amerikaanse overheid op dagelijkse basis vaker en erger dan het de site verwijt, maar omdat het totaal niets toevoegt. Wat is de toegevoegde waarde van dat we nu weten hoe Amerikaanse diplomaten denken over andere staatshoofden? Als een eenmalige gimmick is het misschien leuk, maar moeten we het erg vinden dat zij ook gewoon mensen blijken, en dat interne memo’s en rapportages niet politiek correct genoeg zijn en moeten we het erg vinden dat we niet alles weten?
De vraag is wat Wikileaks wil bereiken. Het is compleet logisch dat de VS deze informatie niet graag op straat ziet liggen en de reden waarom is legitiem. De VS wordt nu totaal onnodig in verlegenheid gebracht door documenten die waarschijnlijk in elk land wel ergens op te graven zijn. Het laatste lek heeft daarom meer weg van landje pesten, en niets van het beschikbaar maken van internationaal belangwekkend materiaal, wat de vorige openbaarmakingen nog wel hadden.