Nog meer controle is een heilloze weg

Na al die aanslagen lijkt het duidelijk: voor de veiligheid dienen we meer vrijheid in te leveren. Meer controle op ieders gedrag, uitlatingen en ideeën; meer dataverzamelingen en die onderling beter koppelen; meer bewaking, meer mensen eruit pikken. Streng optreden jegens iedereen die van het gemiddelde afwijkt. Alleen doen we dat al vijftien jaar lang, en het helpt geen sikkepit. Het verzamelen en kruisen van data leidt er hooguit toe dat de macht van de overheid toeneemt, dat individuele burgers kwetsbaarder worden, en de kans op pijnlijke fouten toeneemt. (Digitale systemen zijn weinig vergevingsgezind, ook als de vergissing hun makelij is.) Ik vermoed dat meer surveillance er juist voor zorgt dat burgers passiever worden.

Foto: Zennie Abraham (cc)

Britten massaal bespioneerd

ELDERS - De Britse inlichtingendienst MI5 profiteerde jarenlang van vage wetgeving. Snowden’s boek is nog lang niet gesloten. 

De Britse minister van Binnenlandse Zaken Theresa May heeft toegegeven dat de inlichtingendienst MI5 sinds 2001 massaal telefoongegevens van Britten heeft verzameld onder dekking van de Telecomwet. Het programma was zo geheim dat zelfs binnen de inlichtingendienst weinigen op de hoogte waren. Volgens David Anderson, een onafhankelijke expert die de regering van advies dient inzake terrorismewetgeving, is die wet zo vaag dat je er alles mee kunt doen. Tot nu toe werd gedacht dat alleen data van buitenlanders verzameld werden.

May kwam deze week met dit nieuws naar buiten bij de behandeling van een nieuwe wet, die het mogelijk moet maken internetgegevens van burgers te bewaren. De inlichtingendiensten kunnen met een bewaarplicht  van providers toegang krijgen tot de internetgeschiedenis van alle Britten over de periode van een jaar. Cruciale punten in deze wetgeving zijn de toestemmingsprocedure en de controle op de uitvoering van de wet. Het zeer gedetailleerde wetsvoorstel voorziet volgens minister May niet in nieuwe bevoegdheden om het internetgebruik van burgers te monitoren. Maar Ryan Gallagher schreef gisteren op The Intercept :this is precisely what the government is trying to do.”

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Brenno de Winter: De overheid snapt het niet

INTERVIEW - In het programma Fast Moving Targets interviewen Erwin Blom en Roeland Stekelenburg onderzoeksjournalist Brenno de Winter. Zijn nummer 1 prioriteit: “Het voorkomen van een totalitaire staat”. Een belangrijke tekortkoming is o.a. het gebrek aan kennis in het parlement.

In Nederland zie je in de Tweede Kamer nog steeds alleen maar een verdwaalde politicus rondlopen die iets van ict snapt. Dat het inmiddels al verder gaat en we in een informatiemaatschappij terecht gekomen zijn, dat is daar nog steeds niet doorgedrongen. Gevaarlijk, want wie beschermt de burgers?

Daarnaast mist de overheid ook focus volgens Brenno de Winter:

Onderzoek laat zien dat er op dit moment circa 8,8 miljard euro uit de de economie wegvloeit ten gevolge van cybercrime. Russische criminelen stelen miljoenen documenten uit het Nederlandse bedrijfsleven. Maar een duidelijk antwoord van de Nederlandse overheid ontbreekt. Omdat de ernst van de feiten niet op waarde worden geschat. De kennis lijkt te ontbreken. Wij gaan jongetjes van 16 jaar oppakken die hun school hebben platgelegd. Dan heb je de focus fout.

Foto: greensefa (cc)

TTIP en TTP

COLUMN - Er komt steeds weer slecht nieuws boven over TTIP, het Transatlantic Trade and Investment Partnership en TTP, het Trans-Pacific Partnership, waarin de handelsbetrekkingen tussen de VS en Europa, respectievelijk Australië geregeld worden.

De tekst van de verdragen is geheim. Wat de afgelopen maanden is gelekt, suggereert echter dat bedrijven een grotere vinger in de pap krijgen en nationaal beleid behoorlijk in de wielen mogen rijden. Zo kunnen internationale bedrijven een financiële claim indienen wanneer overheidsbeleid hun ‘voorziene’ winst schaadt. Denk bijvoorbeeld aan milieuvereisten en regels rond voedselveiligheid die de ondernemersvrijheid van multinationals nationaal aan banden leggen, of die striktere eisen aan een bedrijf opleggen om in de Europese markt actief te mogen zijn dan in de VS gebruikelijk is.

De verdragen voorzien in een internationaal orgaan waar bedrijven zulke claims kunnen indienen: de zogeheten Investor-State Dispute Settlements (ISDS). Zaken die bij ISDS worden ingediend, worden volgens de gelekte plannen via arbitrage en onder geheimhouding afgehandeld. Er zal geen mogelijkheid tot beroep zijn, en er komt geen rechter aan te pas. Noch iemand die de rechten van burgers in de gaten houdt, trouwens.

De clausule over ISDS was zo controversieel, dat het EU-parlement – dat in de rest van de TTIP-besprekingen vrij mak is – daar een stokje voor stak. Of nou ja: ze stelden bespreking daarvan uit tot later. Wat bepaald niet hetzelfde is als tegenstemmen, helaas.

Foto: Campagnefilmpje Hillary Clinton '16 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Homo’s zijn gratis

Een maand geleden startte Hillary Clinton haar presidentscampagne met een filmpje “Getting Started“. In het filmpje komen verschillende mensen aan het woord die met een nieuw project starten: moeders die hun kinderen naar school toe sturen, twee broers die in het Spaans aankondigen een bedrijf te starten, een koppel dat een kind verwacht, een meisje dat solliciteert, twee mannen die gaan trouwen. En dan kondigt Clinton aan president te willen worden.

Het filmpje is een soort Bennetton reclame. Alle verschillende groepen die in Amerika leven, worden getoond: blank en zwart, aziatisch en hispanic, man en vrouw, jong en oud, homo en hetero. Dat moment dat twee mannen elkaar de hand geven en zeggen te gaan trouwen in een campagnefilmpje van een Amerikaanse presidentskandidaat raakt me iedere keer weer. Anderhalf decennium geleden zei Hillary Clinton zelf nog “het huwelijk is tussen een man en een vrouw“.

De ontwikkeling gaat razend snel, niet alleen bij de Clintons. Het aantal Amerikaanse staten het homo-huwelijk heeft gelegaliseerd groeit snel. Ook in Europa: op 22 mei sprak een ruime meerderheid van de Ieren zich in een referendum uit voor het homo-huwelijk; de premier van het oerconservatieve Luxemburg trouwt met zijn vriend. Dat is hoopvol, toch?

“She Ought To Be In Prison For Wearing A Hijab”

Juist als je denkt dat Ann Coulter haar relevantie gaat verliezen, kegelt ze er met een rechtse directe weer een niet te versmaden provocatie in.

‘Openbaar burgerlijk proces voor de Boston Bomber? Zijn ze nou helemaal gek geworden?! Dan heeft hij rechten! Dan kan hij zwijgen. Maar als je ze ‘m dat recht verlenen, dan hadden ze die boot waar hij in lag beter meteen vol kunnen pompen met lood. Waren we meteen van ‘m afgeweest.

En heb je dat wijf van ‘m gezien? Die hadden ze in het cachot moeten jorissen vanwege die hoofddoek!’

Coulter weet als geen ander hoe ze zichzelf in de kijker moet spelen binnen het publieke debat. Net over de schreef gaan, provoceren, jennen, sarren, trollen. En iedereen praat over je. Je kop blijft op TV. Je gages voor spreekbeurten gaan omhoog. Zelfs, nee: juist degenen die je haten maken reclame voor je. Deze jongen incluis.

Dat er ondertussen wel een klimaat wordt geschapen waarin de burgerrechten van sommige Amerikaanse burgers niet langer een onaantastbaar recht zijn, dat doet er niet toe. Die lui zijn immers niet blank en christelijk genoeg.

Foto: Joel Carillet (cc)

Aantal gearresteerde Palestijnen nadert de 500

NIEUWS - De Israëlische zoektocht naar de drie tieners die twee weken geleden op de Westoever werden ontvoerd, neemt steeds grotere vormen aan. Gezien het aantal arrestaties, is overduidelijk dat deze op willekeur berusten in plaats van concrete aanwijzingen van betrokkenheid. Palestijnen leven niet in een rechtsstaat.

Het verhaal begint ondertussen eentonig te worden. Israël heeft in de nacht van zondag op maandag 37 Palestijnen gearresteerd en op tachtig plaatsen invallen gedaan in noordwest Hebron, Jenin, Nablus, en het Balata-kamp bij Nablus. Het aantal arrestanten staat nu op 471, onder wie elf parlementsleden. Meer dan vierhonderd huizen, maatschappelijke organisaties, media-instellingen en universiteiten hebben nu ‘bezoek’ gehad van de militairen, aldus de PLO.

Diezelfde nacht werden computers en surveillancecamera’s meegenomen van een geldwisselkantoor in Bethlehem. Daarbij werd ook een kluis beschadigd die de militairen probeerden open te maken. In Hebron werden vier geldwisselkantoren overvallen, waarbij ook de alle computers en surveillancecamera’s werden meegenomen. Ook werden zeven liefdadigheidsinstellingen overvallen.

Intussen dreigt Israël de speciale gezant van VN-secretaris-generaal Ban Ki Moon, de Nederlandse diplomaat Robert Serry, tot persona non grata te verklaren en uit te wijzen. Hij wordt ervan beschuldigd dat hij heimelijk twintig miljoen dollar uit Qatar wilde laten overmaken naar Gaza, waar de ambtenaren van Hamas al sinds de vorming van een Palestijnse eenheidsregering – waardoor de vroegere PA-ambtenaren weer aan het werk konden – niet meer betaald kregen.

Foto: 9/11 Photos (cc)

Privacy, tien jaar later…

Ooit lagen er mooie plannen om de privacy van burgers te waarborgen. Maar 9/11 gooide roet in het eten.

Op 11 juli 2001 publiceerde het Europees Parlement een rapport over het spionagenetwerk Echelon en de implicaties voor Europese burgers en bedrijven. Er werd al jarenlang gespeculeerd over het bestaan van dit netwerk van Groot Brittannië-en-haar-voormalige-koloniën, maar pas in 1999 kwam er een rapport uit dat het onderwerp voorgoed uit de alu-hoedjessfeer trok. Het rapport van het Europees Parlement bevat zeer concrete en zinnige voorstellen die, door gebeurtenissen twee maanden na publicatie, nimmer zijn uitgevoerd. Of zelfs maar verder besproken.

Onder het kopje ‘Maatregelen tot bevordering van de zelfbescherming van burgers en ondernemingen’ staat een lijst met concrete voorstellen die beveiliging van gegevens en vertrouwelijkheid van communicatie in handen geeft van burgers. Allereerst verzoekt het Parlement burgers te informeren over het bestaan van Echelon en de gevolgen voor hun privacy. Deze voorlichting moet ‘vergezeld gaan van praktische bijstand bij het ontwerp en de installering van algemene beschermingsvoorzieningen, die ook de veiligheid van informatietechnologie omvatten.’ Dus niet alleen postbus 51-spotjes maar hands on aan de slag graag!

ACHTERGROND - Passende maatregelen

Andere juweeltjes zijn de verzoeken om ‘passende maatregelen te nemen voor de bevordering, ontwikkeling en vervaardiging van Europese versleutelingstechnologie en -software en daartoe in het bijzonder projecten te ondersteunen die gericht zijn op de ontwikkeling van gebruiksvriendelijke versleutelingstechnologie, waarvan de brontekst is gepubliceerd’ en ‘stimulering van softwareprojecten waarvan de brontekst is gepubliceerd, daar alleen zo kan worden gegarandeerd dat er in de software geen “achterdeurtjes” zijn ingebouwd (de zogenaamde “open-source software”).’ Het document noemt expliciet de onbetrouwbaarheid van beveiligings- en encryptietechnologieën waarvan de broncode niet gepubliceerd is. Iets dat in Nederlandse discussies over IT-strategie voor overheden een streng taboe is (waarschijnlijk omdat het bepaalde grote NAVO-partners zou kunnen beledigen).

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Privacydebat voor kleuters

Vorige week maandag werd er in Amsterdam een privacydebat georganiseerd door het Europees Parlement Informatiebureau in Nederland. Ik was die avond in Amsterdam en ben dus gaan luisteren om te zien welke vragen men elkaar dan stelt (en vooral ook welke niet).

Het format van de avond was opgezet als een lagerhuisdebat met twee groepen stoelen tegenover elkaar en in het midden een ruimte voor debaters en de showmaster/aan-elkaar-prater. Showmaster is eigenlijk de beste term want het geheel had de diepgang van een Lingo-aflevering (sorry Lingo!).

Elk onderdeel werd geïntroduceerd door 2 archetypes van ´bad guys´. Het eerste duo betrof een geheim agent die alles van ons wil weten ´voor uw veiligheid´ en een terrorist die, om niet verder besproken redenen, ons wilde opblazen met zijn handgranaat. De terrorist gebruikte daarvoor hypeprmoderne middelen als ´skype´ en ´whatsapp´ (mogelijk wel bekend bij lezers alhier). Daarom had die geheim agent dus ook toegang nodig tot al ons internetverkeer. Om die terrorist tegen te houden.

Daarna mocht de zaal debatteren over de stelling:´de overheid moet online meer bevoegdheden krijgen om Nederland te beschermen´

De aanwezige vertegenvoordiger van de KLPD (in blauw-met-goud-glimmend uniform) legde uit dat zij veel beter misdaden konden oplossen met bepaalde online bevoegdheden. En zo was binnen 30 seconden een ruimte gecreëerd met ¨!!!TERRORISME!!!dreiging¨ ingevuld met veel meer reguliere opsporing van bijvoorbeeld economische delicten. Niemand in het publiek leek dit op te vallen. Het verdere debat ging er van uit dat de overheid altijd het beste met de burger voor heeft en dat het met een beetje toezicht dus best kan. Voor onze veiligheid.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende