Onlangs was mijn achterbuurman verbaasd. Verbaasd dat iemand om 02:00 uur de politie had gebeld omdat er door een man of 20 nog volop en voluit in de achtertuin werd gekaraoked werd met luid gejoel en gelach. De poltitie zal het druk gehad hebben die avond, ik weet dat er door meerdere mensen al eerder die avond is gebeld, maar dat ze bezigheden elders hadden. Had mijn achterbuurman echter een horecagelegenheid uitgebaat, dan was hij vermoedelijk al om 23:00 aangesproken op de overlast die hij veroorzaakte, maar particuliere (geluids)overlast blijft toch een beetje achter, vergeleken bij de geoliede controle- en bestraffingsmachine die in andere sectoren wordt ingezet. Ik ben even in de reglementen van de woningbouwvereniging gedoken maar wanneer je overlast ondervindt wordt er verwacht dat je zelf even bij Ma Tokkie op de koffie gaat om uit te leggen dat je 's nachts wilt kunnen slapen en dat je wel eens vaker last hebt. Als dat niet werkt dien je het hele proces van escalatie te doorlopen en als het dan helemaal mis is wil de woningbouw wel bemiddelen. Yeah, goed plan hoor. Thanks. Mag je als woningbouwvereniging van huurders verwachten dat zij anderen aanspreken op de manier waarop ze leven wanneer burengerucht vaste prik is? Of wordt in deze jaren van nieuwe strengheid, het hoog tijd dat de wet eens echte mogelijkheden gaat bieden om mensen aan te spreken op maatschappelijk onwenselijk gedrag? Graag uw mening na de break
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.