GC’s ZondagMatinee: Komische Amerikaanse politiek

In GC's Zondag Matinee elke week speciaal voor uw kijkgenot een fascinerende documentaire, een spraakmakend TV-programma of een bijzonder (leuk) cabaretfragment. De bekende Amerikaans komiek Al Franken is de officiële kandidaat van de Democratische partij voor de Senaatsrace in de staat Minnesota later dit jaar. Ook al blijft het blijkbaar nodig om mensen keer op keer te overtuigen van het feit dat Al Franken´s campagne een serieuze zaak is, staat voor mij één ding als een paal boven water. Als hij gekozen wordt, dan is Franken de grappigste senator van Amerika. Op Hillary Clinton na dan. Geintje.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kopje koffie: honderd liter water

Druppel water (Foto: Flickr/slinky2000)

Virtueel water is de hoeveelheid water die virtueel over de wereld heen en weer gesleept wordt in de vorm van gewassen die veel water vergen om te telen. Een kopje koffie kost op die manier berekend zeker honderd liter water. Op die manier wordt water geëxporteerd en geïmporteerd en daar kun je een mooie kaart van maken.

De Delftse hoogleraar Huub Savenije publiceerde vorige week in Nature een betoog om de internationale waterhuishouding serieuzer te nemen (samenvatting). Het helpt om perverse landbouwsubsidies in kaart te brengen – en vooral om China en Japan te vertellen dat ze enorme netto-importeurs van water zijn.

En dat maakt dergelijke kaarten niet alleen landbouw-economisch interessant, maar ook geo-politiek. Op het kaartje is immers duidelijk te zien dat de Verenigde Staten de grootste netto-exporteur van water zijn, een schaars goed waarvan het bezit deze eeuw wel eens een enorm machtsmiddel kan blijken te zijn.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Klungels met baan

Onze gasten zitten zonder werk en deze klungels hebben gewoon een baan.

Dyab Abou Jahjah beklaagt zich op zijn bekende provocerende wijze over de gang van zaken bij het hoger beroep van zijn veroordeling voor het aanzetten tot rellen. De zaak sleepte zich uren voort, onder andere omdat de griffier alleen met twee vingers kon typen.

De zaak ziet er verder gunstig uit voor Abou Jahjah, omdat de Antwerpse korpschef Luc Lamine een getuigenis ten gunste van hem aflegde.

(Bron: NRC, 27 mei)

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Oranje toiletpapier

Een babybox die oranje is geschilderd. Met een tapvaatje erbij.

Pissor (Foto: Flickr/skyles)

Aldus bedrijfsleider Rinaldo de Blok van café Moeke in Diepenveen, over de plek waar de lijstaanvoerder van de voetbalpool de wedstrijden in het café mag bekijken.

Het gaat om een groot evenement voor het hele land. Dat hoort dus thuis op Nederland 1. Praktisch gezien was het ook ongelukkig om het voetballen te onderbreken voor het Journaal. Nu is de situatie tenminste helder: Nederland 1 is voor het voetbal.

Aldus Marcel Peek, de netcoördinator van Nederland 1 over het verplaatsen van het NOS Journaal naar Nederland 2.

Misschien wennen we er nog aan, en anders houd ik hem toch wel tegen, zoals altijd.

Aldus Gianlugi Buffon, keeper van Italië, over de bal waarmee gespeeld wordt. Deze is naar verluid waardeloos.

Vorige week kocht 6,5% van de huishoudens één of meerdere oranjeproducten, van Aufwiderschnitzels, oranjetoiletpapier met grasgeur en oranje gekookte scharreleieren tot oranjevla, EK Bommetjes en EK dropstaafjes.

Aldus RTL Nieuws, over het Europees Kampioenschap Voetbal dat vandaag begint in Oostenrijk en Zwitserland.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Post-parsing

The 60 Minutes controversy — specifically the intense media spin it sparked — highlights a disturbing rise in a new form of campaign journalism, which might be best described as post-parsing.

Here’s how it works: A candidate (almost always Hillary Clinton) makes a statement, any statement out of the thousands made on the campaign trail each week, and that statement is seized upon by the chattering class and then dissected in order to determine what the real intention was. Experts pore over the text and announce what the candidate should have said during an impromptu exchange with the media. It’s not that the statement in question is wrong, or blatantly malicious, it’s that the statement wasn’t quite right. It should have been a little bit more this or a little more that. Plus, based upon the pundits’ expert training and analytical skills, they’re able to spot a deeply disturbing, unspoken meaning right below the surface. Alarmed, they then rush to alert voters.

Eric Boehlert verzint een term voor de ook hier al opgemerkte vervelende en zelfs verontrustende nieuwe trend in politieke verslaggeving.

Dat Clinton inderdaad opvallend vaak het slachtoffer wordt van post-parsing, wordt volgens mij overigens niet zozeer veroorzaakt door Clinton-haat bij de pers, maar is meer het gevolg van het feit dat Clinton het makkelijkst in deze val trapt omdat ze de minste spreker van de kandidaten is.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Studeren voor alle Turkse vrouwen?

Studeren met hoofddoekjes (Foto: Flickr/chrisschuepp)

Het Turkse Constitutionele Hof heeft gisteren besloten dat het dragen van hoofddoekjes op universiteiten in strijd is met de scheiding van kerk en staat. Begin dit jaar werd dit al lang geldende verbod door de regerende Turkse AK-partij opgeheven. Het constitutioneel hof is tegelijkertijd bezig met een verbod op de regerende AK-partij (AKP). Veel Turken beschouwen die partij als gevaarlijk, omdat ze denken dat premier Erdogan van Turkije, dat sinds 1923 door de vergaande hervormingen van Atatürk strikt seculier is, een moslimstaat wil maken. De AKP komt namelijk voort uit de islamitische Welvaartspartij, maar heeft zich omgevormd tot een gematigd-conservatieve, pro-Europese partij. Veel seculieren geloven echter dat de partij nog steeds een verborgen, islamitische agenda heeft. Gedacht wordt dat het opheffen van die partij door de hoofdoekjes-uitspraak dichterbij komt.

Nu klinkt zo’n hoofddoekjesverbod voor de westerse voorstander van scheiding van kerk en staat misschien best positief. Turkije wapent zichzelf tegen een mogelijk dreigende Islamitische staat, tegen teveel invloed van religie, het houdt zo zicht op aansluiting bij Europa en lijkt de ‘goede’ kant op te gaan.

Maar hoe moet het nu met al die Turkse meisjes die, al dan niet van huis uit gedwongen, een hoofddoek dragen en nu niet meer kunnen studeren? Hoe moeilijk die hoofddoek ook ligt als mogelijk symbool van onderdrukking en hoe vreemd het voor ons misschien ook lijkt is, zulke jonge meisjes zullen zich vaak naar de wil van hun vader schikken en dan maar thuis blijven. De hoofddoek afdoen is niet zo eenvoudig als het klinkt. Is het voor de emancipatie van deze vrouwen niet beter dat ze doorleren en zo de wereld buiten hun familie en de islam leren kennen? Zou niet een (groot) aantal van hen op die manier later beter kunnen beslissen over de rol van de vrouw, de eigen toekomst en hun religie? Het doel van deze maatregel is misschien goed, maar is het middel niet rampzalig voor veel jonge vrouwen en heeft het zo juist niet een tegengesteld effect?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Obama wint, Clinton vice-president?

Amerikaanse vlag 2008 (Foto: Arnoud Boer)

Tonight we mark the end of one historic journey with the beginning of another – a journey that will bring a new and better day to America.

Aldus de eerste zwarte genomineerde presidentskandidaat Barack Obama, op een historische avond in de Verenigde Staten. Terwijl Hillary Clinton haar wonden likt, lijkt zij nu ook in te gaan zien dat het gevecht voorbij is.

In de aanloop naar de Democratische voorverkiezingen in South Dakota en Montana op dinsdag, heeft Barack Obama zijn best gedaan om een definitieve streep te zetten achter het eerste deel van zijn campagne om de nominatie voor zijn partij binnen te halen. Na een overwinning in Montana en gering verlies in South Dakota lijkt hem dit te zijn gelukt.

De vraag is nu: gaat hij de Republikein John McCain verslaan met of zonder Hillary Clinton als vice-president? Obama/Clinton: Een dream ticket of een nachtmerrie?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Laat politici spreken

Hillary Clinton heeft haar toch al hopeloze strijd om de Democratische nominatie te bemachtigen nog eens flinke schade toegebracht door een domme uitspraak.

De gewraakte passage zit tussen 1:30 en 2:00:



Het betoog van Clinton komt hier op neer: president van de VS is de belangrijkste baan van de wereld en daar moet je voor strijden, ook als het hopeloos lijkt, want er kan altijd nog iets gebeuren. Als een beetje ongelukkig voorbeeld haalt ze daarbij Robert Kennedy aan, de Democratische presidentskandidaat die werd vermoord.

Als je er de meest negatieve draai aan geeft die je kunt verzinnen, dan zou je het ook kunnen interpreteren alsof Clinton hoopt dat Obama net als Kennedy vermoord wordt. Toch is dat precies de interpretatie die de overhand kreeg, zodat Clinton zich inmiddels heeft moeten verontschuldigen.

Dit is typisch voor de Amerikaanse politiek van dit moment. Elke zin die een politicus uitspreekt loopt het risico uit zijn verband te worden gerukt en in de meest negatieve interpretatie die mogelijk is een eigen leven te gaan leiden. Het bekendste voorbeeld is Al Gore die zou hebben gezegd dat hij het internet heeft uitgevonden, een uitspraak die zelfs tot op urban legend website Snopes heeft geschopt. In deze campagne heeft John McCain de wind van voren gekregen om wat overduidelijk een flauwe grap was:

Het is typerend genoeg dat een langere versie met de uitleg die na het zangoptreden volgt niet op YouTube te vinden is.

Vorige Volgende